Menu
A+ A A-

"Μ.Χαρακόπουλος, Ομιλία επί της Αρχής για την Ελληνόγλωσση Παιδεία"

MORFOTIKON

Αθήνα, 2 Αυγούστου 2016

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑΡΧΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΝΔ
ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση του νομοσχεδίου για την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση πραγματοποιείται στη σκιά μιας εθνικής ήττας, γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ταπεινωτική εξέλιξη της επιστροφής του οικοπέδου και του υπό ανέγερση οικοδομήματος που θα φιλοξενούσε το Ελληνικό Σχολείο του Μονάχου.
Μιλούμε για το ιδιόκτητο σχολείο που θα κάλυπτε τις διδακτικές ανάγκες των παιδιών της ομογένειας του Μονάχου που σήμερα αριθμεί περί τους 30.000 Έλληνες, και η λειτουργία του οποίου θα εξοικονομούσε ετήσιες δαπάνες σχολικής στέγης 1,3 εκατομμυρίων ευρώ.
Μια προσπάθεια χρόνων, ένα όραμα των ομογενών, κατέληξε σε αυτό το ναυάγιο με την απόφαση του Δήμου Μονάχου, στις 20 Ιουλίου, να ενεργοποιήσει τη ρήτρα ανάκλησης της παραχώρησης του οικοπέδου στο ελληνικό δημόσιο γιατί αυτό, για μια ακόμη φορά, ήταν ασυνεπές στις δεσμεύσεις του.
Πέραν του επιμερισμού ευθυνών για τις καθυστερήσεις στην ανέγερση του σχολικού συγκροτήματος, με χρηματοδότηση 70% από τις βαυαρικές αρχές, γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση της αριστεράς ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για χρονοδιαγράμματα που δεν τήρησε.
Και αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μιας κυβέρνησης που στα λόγια πλειοδοτούσε στην ανάγκη υλοποίησής του, αλλά στην πράξη η αναποτελεσματικότητα και η ανεπάρκειά της οδήγησαν σε αυτό το οικτρό αποτέλεσμα.
Αλήθεια κ. υφυπουργέ τι μεσολάβησε ανάμεσα στην πανηγυρική σας ανακοίνωση στις 30-03-16 με τίτλο «Ελληνικό σχολείο στην καρδιά της Βαυαρίας» και την «οδυνηρή» όπως παραδέχεστε με νεότερη ανακοίνωσή σας απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου Μονάχου;
Τότε μας διαβεβαιώνατε ότι Το Υπουργείο Παιδείας, «άνοιξε επιτέλους τον δρόμο για την ολοκλήρωση ενός ελληνικού σχολικού κτηρίου στην καρδιά της Ευρώπης, στο Μόναχο του Γερμανικού κράτους της Βαυαρίας».
Αφού αναφέρεται στο ιστορικό της υπόθεσης από το 2001 και τον κίνδυνο σύμφωνα με απόφαση της γερμανικής δικαιοσύνης να περιέλθει στο βαυαρικό κράτος αν δεν έχει ολοκληρωθεί έως 30 Ιουνίου 2017 ο κ. Πελεγρίνης, στις 8 Μαρτίου, μας πληροφορεί ότι:
«ύστερα από συνεννόηση με τον Υπουργό Νίκο Φίλη, συνάντησε στο Μόναχο τον φιλέλληνα υπουργό της Παιδείας της Βαυαρικής κυβέρνησης, Λούτβιχ Σπάνλε, με τον οποίον συμφώνησαν ότι, εφόσον η ελληνική πλευρά κατορθώσει να ολοκληρώσει τον σκελετό του κτηρίου έως τον Ιούνιο, η βαυαρική κυβέρνηση θα συνεισφέρει οικονομικώς στην ολοκλήρωση του έργου διαθέτοντας για την συνέχιση του έργου το ποσόν που της αναλογεί, αντί να το καταβάλει στο τέλος, μετά την ολοκλήρωσή του».
Κατόπιν αυτών, σε διθυραμβικό ύφος, συνεχίζει η ανακοίνωσή του υπουργείου Παιδείας ότι:
«Το ποσόν που απαιτείται για εκπλήρωση της νέας συμφωνίας εκταμιεύθηκε στις 29 Μαρτίου, μέσα σε 10 εργάσιμες ημέρες –πράγμα ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα– και μπορούμε πλέον να προσβλέπομε με βεβαιότητα ότι η χώρα μας θα έχει αποκτήσει ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, όπου τα παιδιά των Ελλήνων ομογενών θα μπορούν να εκπαιδεύονται σε ένα άνετο περιβάλλον, ικανό να προσελκύει και γερμανικής καταγωγής παιδιά».
Τι έγινε, λοιπόν, κ. υπουργέ και το σχολείο στο οποίο μπορούσαμε να προσβλέπουμε με βεβαιότητα και το οποίο θα προσέλκυε και γερμανάκια, μας το πήραν πίσω;
Πέραν των γενικών δικαιολογιών περί διαχρονικής αναξιοπιστίας του ελληνικού κράτους -που είδα να ψελλίζετε στην ανακοίνωσή σας μετά την απόφαση του δήμου Μονάχου- δεν νιώθετε την ανάγκη να απολογηθείτε γιατί δεν ήσασταν συνεπής στις δεσμεύσεις που σεις αναλάβατε;
Σεις δεν βάλατε τον πήχη της 30ης Ιουνίου 2016 για ολοκλήρωση του σκελετού του κτηρίου με πόρτες παράθυρα και στέγη, και περάσατε από κάτω;
Βρείτε τη γενναιότητα να αναλάβετε τις ευθύνες σας! Και κυρίως εξαντλείστε -έστω και κατόπιν εορτής- κάθε δυνατότητα σε υψηλότατο επίπεδο για την ανατροπή αυτής της εθνικής ήττας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μια άλλη Ελλάδα εκτός συνόρων ζει και προοδεύει με έγνοια πάντα για την πατρίδα. Θυμούμαι παλαιότερα οι εκτός συνόρων Έλληνες υπολογίζονταν σε 7 εκατομμύρια.
Οι λιγοστοί Ρωμιοί της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας, οι αδελφοί μας Κύπριοι του άλλου ελληνικού κράτους, οι Βορειοηπειρώτες και οι δοκιμαζόμενοι Έλληνες του Πόντου στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι ομογενείς στις εύρωστες ελληνικές κοινότητες της Αμερικής και της Αυστραλίας και φυσικά οι Έλληνες της Ευρώπης, οι απανταχού της γης συμπατριώτες μας συναποτελούν τον Οικουμενικό Ελληνισμό.
Είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας και όποτε χρειάστηκε ύψωσαν τη σημαία των εθνικών μας δικαίων και για το Κυπριακό και για το Μακεδονικό και τώρα στηρίζοντας μέσω της Εκκλησίας τούς δοκιμαζόμενους από την κρίση συμπολίτες μας.
Και μια και αναφέρθηκα στην Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε το σημαντικό της ρόλο στην εκπαίδευση των Ελλήνων ιδιαίτερα στην Αμερική και την Αυστραλία, αλλά και τη συμβολή της στη διατήρηση της εθνικής συνείδησης των ομογενών τέταρτης και πέμπτης γενιάς.
Σ’ αυτό το κομμάτι του έθνους που στα «ξένα είναι Έλληνας» και πονά την πατρίδα περισσότερο ίσως από πολλούς Ελλαδίτες, οφείλουμε να παρέχουμε τη δυνατότητα ελληνικής παιδείας.
Εμείς πιστεύουμε ότι η Ελλάδα οφείλει να τους δώσει και το δικαίωμα της ψήφου. Το δικαίωμα να συναποφασίζουν για την πορεία της πατρίδας που αγαπούν και νοιάζονται και πολλοί επιθυμούν να επιστρέψουν σε αυτήν.
Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο η κυβέρνηση δεν προσφέρει κάτι νέο στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση. Αντίθετα επαναφέρει το θέμα της εφαρμογής των δίγλωσσων σχολείων σε περίοδο αθρόας μετανάστευσης των Ελλήνων, ιδιαίτερα στη Γερμανία.
Για ποια δίγλωσσα, όμως, σχολεία μιλάμε; Όπως καταγγέλλουν ομογενείς τα υπάρχοντα δίγλωσσα Σχολεία στην Γερμανία είναι σχολεία επιπέδου αντίστοιχου δεκατάξιου σχολείου, τα λεγόμενα Γκεζάμτ-σούλε (γενικά σχολεία), η πιο χαμηλή βαθμίδα εκπαίδευσης στη Γερμανία (μετά τα εννεαετή Χάουπτ-σούλε τα τεχνικά σχολεία) που οι απόφοιτοί τους κατευθύνονται σε κατώτερες σχολές μαθητείας.
Η Επιστολή της «Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Βορείου Ρηνανίας και Βεστφαλίας» είναι χαρακτηριστική. Όπως επισημαίνουν, πολλοί από αυτούς επέλεξαν τις συγκεκριμένες πόλεις να μεταναστεύσουν γιατί υπήρχαν αμιγή ελληνικά σχολεία. (Την καταθέτω στα πρακτικά).
Ο ορατός κίνδυνος, που ίσως δεν βλέπει η κυβέρνηση, είναι οι ομογενείς να προτιμήσουν τα αμιγώς γερμανικά σχολεία, οπότε το αποτέλεσμα θα είναι αντί να ενισχύσουμε τους δεσμούς με την ομογένεια να κόψουμε και τους ήδη υφιστάμενους.
Στόχος θα πρέπει να είναι το δίγλωσσο σχολείο που θα δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τόσο στην χώρα υποδοχής όσο και στην ημεδαπή.
Οι διατάξεις για την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση και την επιλογή των στελεχών διατρέχονται από τα βασικά δόγματα της κυβέρνησης «η αριστεία είναι ρετσινιά» και «η καριέρα είναι χολέρα».
Ενδεικτικά αναφέρω (με το άρθρο 13 παρ. 4) την υποβάθμιση των απαιτούμενων προσόντων γλωσσομάθειας των Συντονιστών Εκπαίδευσης και των Διευθυντών των σχολείων από το επίπεδο του άριστα (επίπεδο Γ2), όπως επί δεκαετίες τώρα ίσχυε, σε επίπεδο πολύ καλής γνώσης (επίπεδο Γ1) της γλώσσας υποδοχής.
Προφανώς, όπως στην περίπτωση του Διευθυντή της Σιβιτανιδείου, το κουστούμι ράβεται στα μέτρα των «ημετέρων». Για τον Διευθυντή της Σιβιτανιδείου καταργήθηκε τελείως η προϋπόθεση της επάρκειας ξένης γλώσσας, για τους Συντονιστές ή τους Διευθυντές αρκεί η υποβάθμιση του επιπέδου γνώσης.
Ακατανόητη, επίσης, σε εποχή οικονομικής κρίσης είναι η εμμονή της κυβέρνησης να θέτει εμπόδια στις αποσπάσεις εκπαιδευτικών συζύγων Ελλήνων του εξωτερικού ή αλλοδαπών χωρίς επιμίσθιο.
Αντί να προτάσσονται όλοι αυτοί και αφού εξαντληθούν οι εκπαιδευτικοί χωρίς επιμίσθιο να εξετάζονται οι περιπτώσεις αποσπάσεων με επιμίσθιο από την Ελλάδα, η κυβέρνηση προκαλεί την κοινή λογική.
Προφανώς και πρέπει να αναβαθμιστεί το επίπεδο των ελληνικών σχολείων στο εξωτερικό και επ΄ αυτού θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα στην κατ’ άρθρον συζήτηση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το νομοσχέδιο έχει επίσης ρυθμίσεις για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Η δημιουργία κάποιων διαπολιτισμικών σχολείων ως πειραματικών έχει ως σκοπό τα όποια συμπεράσματα να γενικεύονται και στα υπόλοιπα διαπολιτισμικά. Αν όλα τα διαπολιτισμικά σχολεία είναι πειραματικά, (όπως προβλέπει το σχετικό άρθρο) ο πειραματισμός τους πού στοχεύει και απευθύνεται και ποιος ό λόγος ορισμούς τους ως πειραματικών;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εν μέσω θέρους λίγο πριν κλείσει η βουλή για τις καλοκαιρινές διακοπές η κυβέρνηση αποπειράται για τρίτη φορά να εισάγει ρυθμίσεις για την ιδιωτική εκπαίδευση. Τις προηγούμενες άλλες δυο, αναγκάστηκε να τις αποσύρει. Μένει να δούμε τι τύχη θα έχουν αυτή τη φορά…
Η κυβέρνηση αντί να αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο επιχειρεί να κοντύνει το ιδιωτικό σχολείο, ψαλιδίζοντας τα πλεονεκτήματά του. Αντί να εφαρμόσει την αξιολόγηση εκπαιδευτικών δομών και εκπαιδευτικών σε όλη την εκπαίδευση επιχειρεί ουσιαστικά τη μονιμοποίηση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Επειδή περισσεύει η σπέκουλα, να τονίσουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία ανοχή σε φαινόμενα μαύρης, αδήλωτης εργασίας. Αντιθέτως, η πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει το σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών του ιδιωτικού τομέα.
Ωστόσο, το Υπουργείο Παιδείας, κυριευμένο από τις ιδεοληψίες του ενάντια στον ιδιωτικό τομέα προσπαθεί να αναιρέσει δύο βασικά πλεονεκτήματα της ιδιωτικής εκπαίδευσης: τη δυνατότητα επιλογής και αξιοκρατικής αντιμετώπισης του εκπαιδευτικού προσωπικού και τις δυνατότητες διαφοροποίησης στο εφαρμοζόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Με τη νέα ρύθμιση η διοίκηση του κάθε σχολείου στο εξής δεν θα μπορεί να διαφυλάξει την ποιότητα της εκπαιδευτικής υπηρεσίας που παρέχει στους μαθητές, καθώς δεν θα μπορεί να αντικαταστήσει έναν εκπαιδευτικό, ανεξάρτητα αν αυτός αποδίδει ή όχι.
Η ρύθμιση δεν προστατεύει τον καλό εκπαιδευτικό (ο οποίος, άλλωστε, δεν χρειάζεται άλλη ρήτρα μονιμότητας παρά μόνο την αξία του) αλλά αυτόν που θα μπει στην τάξη και δεν θα ανταποκριθεί στα καθήκοντα του με ευσυνειδησία.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία (τον ν. 682/77 όπως τροποποιήθηκε) ο ιδιοκτήτης μπορούσε να καταγγείλει την σύμβαση με τον εκπαιδευτικό κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ή στο τέλος της διετίας. Μετά τη διετία η σύμβαση γινόταν αορίστου χρόνου. Τώρα η σύμβαση μπορεί να καταγγελθεί μόνο στο τέλος της διετίας.
Επομένως, αρχικά προσλαμβανόμενος ιδιωτικός εκπαιδευτικός, ακόμη και αν στον πρώτο χρόνο αποδειχθεί μη ικανός, δεν μπορεί να απολυθεί πριν τη διετία.
Ενώ η κυβέρνηση θέλει να φανεί αρεστή στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, επί της ουσίας το μέτρο μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο αριθμό απολύσεων, καθώς θα ωθήσει τους ιδιοκτήτες να προβαίνουν σε προληπτικές απολύσεις στο τέλος του 2ου έτους για να είναι εξασφαλισμένοι.
Κατά τον 682/77 (όπως τροποποιήθηκε) στο τέλος της εξαετίας ο ιδιοκτήτης μπορούσε να καταγγείλει το 33% των συμβάσεων καταβάλλοντας σχετικές αποζημιώσεις. Τώρα, μετά τη διετία οι συμβάσεις μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου και ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί στην ουσία να απολύσει κανέναν.
Επιπλέον, για ιδιωτικό εκπαιδευτικό που δεν υπάρχουν ώρες για να συμπληρώνει το υποχρεωτικό του ωράριο, ώστε να δικαιούται το σύνολο των προβλεπόμενων αμοιβών του, είναι υποχρεωμένος ο ιδιοκτήτης να «εφευρίσκει» πρόσθετες δράσεις για να το συμπληρώσει.
Μέχρι τώρα προβλεπόταν ότι ο ιδιοκτήτης σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό για δώδεκα τουλάχιστον ώρες.
Επομένως, θα γίνει στο ιδιωτικό σχολείο κάτι που δεν γίνεται ούτε στο δημόσιο, όπου ένας εκπαιδευτικός που δεν συμπληρώνει το υποχρεωτικό του ωράριο διδασκαλίας σε ένα σχολείο διατίθεται μέχρι και σε τέσσερα δημόσια σχολεία για να το συμπληρώσει υποχρεωτικά και να δικαιολογείται η πλήρης αμοιβή.
Τέλος, περιορίζεται η δυνατότητα εφαρμογής από το ιδιωτικό σχολείο πρόσθετου διαφοροποιημένου εκπαιδευτικού προγράμματος, μετά την ολοκλήρωση του προβλεπόμενου και για τα δημόσια σχολεία υποχρεωτικού ωρολογίου προγράμματος.
Ισοπέδωση προς τα κάτω, μετά τη δημόσια και στην ιδιωτική εκπαίδευση!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στη ρύθμιση του άρθρο 32 για τα πτυχία που χορηγήθηκαν από ΤΕΕ στα οποία επιβλήθηκαν κυρώσεις ή αφαιρέθηκε η άδεια λειτουργίας τους. Πολλοί μαθητές δεν γνώριζαν ότι το τεχνικό σχολείο που φοιτούσαν δεν λειτουργούσε νόμιμα. Είτε γιατί δεν τηρούσε το ωρολόγιο και αναλυτικό πρόγραμμα είτε γιατί δεν συμπλήρωνε τα επίσημα βιβλία, δεν είχε το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό κ.ά.
Ο νόμος 3577/2007 έδινε τη δυνατότητα χορήγησης τίτλων στους μαθητές των σχολικών ετών 2004-2005, 2005-2006, 2006-2007 και 2007-2008 κατόπιν ειδικών πτυχιακών εξετάσεων, οι οποίες θα διενεργούνταν γι’ αυτόν το σκοπό. Για την απονομή των πτυχίων θα λαμβάνονταν υπόψη μόνο οι βαθμοί των γραπτών πτυχιακών εξετάσεων. Δυστυχώς δεν εκδόθηκε ποτέ η υπουργική απόφαση που θα έλυνε το ζήτημα.
Η ρύθμιση που φέρνει, όμως, σήμερα η κυβέρνηση γεννά εύλογα ερωτήματα καθώς καταργεί τη συγκεκριμένη χρονική αναφορά επεκτείνοντας τη διάταξη έως σήμερα.
Για ποιο λόγο η κυβέρνηση κάνει “λάστιχο” τη διάταξη επεκτείνοντας την μέχρι σήμερα; Υπάρχουν αυτή την ώρα που μιλάμε Εκπαιδευτήρια που λειτουργούν παράνομα και πρέπει να νομιμοποιηθούν οι τίτλοι που εκδίδουν; Θα θέλαμε να γνωρίζουμε επισήμως πόσους πτυχιούχους αφορά η ρύθμιση ανά έτος. Συγχωροχάρτια για μετά το 2008, που όλοι πλέον γνώριζαν, είναι αδιανόητα!
Αλήθεια, που κατέληξε ο έλεγχος του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης που είχε ζητήσει ο τότε υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης;
Υπήρξαν περιπτώσεις σπουδαστών που τελικά διορίστηκαν στο δημόσιο κάνοντας χρήση τίτλου σπουδών των ΤΕΕ Άρτας; Γνωρίζετε πόσες είναι οι περιπτώσεις και που έχουν διοριστεί;
Διαβάζουμε για διορισμούς προσώπων που εμφανίζονται το ίδιο διάστημα να φοιτούν στη Δραπετσώνα με βαθμό 11 και φοιτώντας δυο μήνες στην Άρτα “ω του θαύματος” να παίρνουν απολυτήριο 19,9.
Θεωρείτε σωστό να δώσετε τη δυνατότητα να νομιμοποιήσουν σήμερα τους διορισμούς τους, όταν κατέλαβαν θέσεις σε βάρος συνυποψηφίων τους;
Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι λαμβάνουν μέρος στις εξετάσεις και δεν πετυχαίνουν τη βαθμολογία με την οποία διορίστηκαν, θα απομακρυνθούν από το δημόσιο και τη θέση τους θα καταλάβουν οι επιλαχόντες; Με ποια διαδικασία; Θα ανακαλέσετε τους παράνομους διορισμούς, όπως έγινε σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις με πλαστά δικαιολογητικά ή απλά θα προσληφθούν και οι επιλαχόντες;
Σε κάθε περίπτωση για να πείσετε για τις προθέσεις σας θα θέλαμε να ξέρουμε αν η ρύθμιση αφορά και τα ΤΕΕ της Άρτας για τα οποία βοούν και οι πέτρες!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση αδυνατώντας να υλοποιήσει από το Σεπτέμβρη την πολλάκις εξαγγελθείσα πρόσληψη εκπαιδευτικών στα σχολεία προσπαθεί να καλύψει τα κενά με διάφορα τρικ -που βαφτίζει μεταρρυθμίσεις- όπως οι συγχωνεύσεις των νηπιαγωγείων και το κόντεμα των ολοήμερων σχολείων ή η μείωση της διδασκαλίας των αρχαίων.
Επειδή, όμως, αυτά δεν πείθουν κανέναν διαβάζουμε ότι θα καταφύγει σε πιο εντυπωσιακές κινήσεις. Σύμφωνα με διαρροές του υπουργείου Παιδείας στον κυριακάτικο Τύπο, η κυβέρνηση εν μέσω καυτού φθινοπώρου θα ανακοινώσει την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Κι’ όλα αυτά με το βλέμμα στις κάλπες.

Κύριοι υπουργοί,
μην παίζετε με την παιδεία για μικροκομματικούς λόγους. Έτσι κι’ αλλιώς τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο της κυβέρνησής σας. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα του λαού και μην έχετε καμία αμφιβολία για την ετυμηγορία του. Η εμπειρία της διακυβέρνησης της χώρας από την αριστερά θα είναι παράδειγμα προς αποφυγή για πολλά χρόνια.
Καταψηφίζουμε, λοιπόν, επί της αρχής το νομοσχέδιο.

Read more...

Ομιλία Μάξιμου Χρακόπουλου στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο

Βουλη εκλογικος

'Ομιλία Μάξιμου Χρακόπουλου στη Βουλή
κατά τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο'

Αθήνα 20 Ιουλίου 2016

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η πρόταση νόμου για τον εκλογικό νόμο αποτελεί ένα ακόμη δείγμα ανευθυνότητας και πολιτικού καιροσκοπισμού της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνει ότι οι αποφάσεις της εκπορεύονται αποκλειστικά με μοναδικό κριτήριο εκείνο του στενού κομματικού συμφέροντος. Αγνοεί επιδεικτικά την ζωτική για την ανόρθωση της οικονομίας απαίτηση για πολιτική σταθερότητα.

Αυτό που επιχειρεί είναι ένα πολιτικό σάλτο μορτάλε για τη χώρα με γνώμονα μόνον την πολιτική επιβίωση του σχήματος που βρίσκεται στην εξουσία και το οποίο υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού με τερατώδη ψέματα και κούφιες υποσχέσεις.

Έτσι, εντελώς άκαιρα, ενώ η χώρα βιώνει τις τραγικές συνέπειες από τους τυχοδιωκτισμούς του 2015, που είχαν ως αποτέλεσμα εκατομμύρια συμπολίτες μας να υποφέρουν από την υπερφορολόγηση, χιλιάδες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, και οι συνταξιούχοι να βλέπουν ψαλιδισμένες τις συντάξεις τους, η κυβέρνηση θυμήθηκε ξαφνικά τον εκλογικό νόμο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να αποδείξει την αριστεροσύνη του και δεν διστάζει να τσαλακώσει τον υπουργό Εσωτερικών που διατυμπάνιζε ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ακυβερνησία.

Με τυράκι την απλή αναλογική, αφού πρώτα χρησιμοποίησε χωρίς πολιτικές τύψεις το μπόνους των 50 εδρών όταν κατήργησε για χάρη του τις συνιστώσες του, προσπαθεί τώρα να σύρει την αντιπολίτευση στο δικό του χορό.

Έχουμε μια κυβέρνηση, λοιπόν, που ψαρεύει σε όλα τα νερά. Ακόμη και στα θολά της Χρυσής Αυγής, καθώς φαίνεται για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Μόνο που ήρθαν τα ζάρια ανάποδα.

Ο σκοπός σας ήταν ένας: Να μην μπορέσει η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει κυβέρνηση, στις επικείμενες εκλογές. Γιατί, οι ένοικοι του Μαξίμου αντιλαμβάνονται πως το κοκαλάκι της νυχτερίδας του κ. Τσίπρα έχασε την μαγική του δύναμη.

Μπροστά στον ορυμαγδό των προβλημάτων και της καθολικής απαξίωσης από τους πολίτες, η κυβέρνηση προαισθάνεται την επικείμενη πτώση της. Εξ’ ου και η σπουδή της να περάσει το νομοσχέδιο εν μέσω θέρους.

Γι’ αυτό και το απίστευτο παζάρι, ώστε να πετύχει τους περιζήτητους 200 ψήφους. Μια διαδικασία που ευτελίζει περαιτέρω τους θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

Είναι χαρακτηριστικό το σκίτσο του Πετρουλάκη στην Καθημερινή που εικονίζει τον πρωθυπουργό να λέει σε βουλευτή που έχει δεχθεί στο Μαξίμου: “Ειδικά για σας ο εκλογικός νόμος θα περιέχει τροπολογία που θα προβλέπει νέα τριχοφυΐα με θεαματικά αποτελέσματα». Το καταθέτω στα πρακτικά)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτά βεβαίως, είναι ψιλά γράμματα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ αδιαφορεί για τη σχεδόν βέβαιη ακυβερνησία που θα προκαλέσει η αδυναμία συγκρότησης σταθερής κυβέρνησης.

Τι κι αν γυρίσουμε στο ’89-’90, όπου με το νόμο Κουτσόγιωργα ήμασταν συνεχώς σε εκλογική διαδικασία για να σχηματιστεί κυβέρνηση;

Τι κι αν κινδυνεύουμε να γίνουμε όπως ήταν η Ιταλία πριν κάποια χρόνια που εφάρμοσε σύστημα ανάλογο με αυτό που φέρνετε «και είδε κι έπαθε να το αλλάξει»;

Τι κι αν χρειαζόμαστε ως οξυγόνο το κλίμα της πολιτικής σταθερότητας για να έλθουν ξένες επενδύσεις, ώστε να πάρει μπρος η οικονομία;

Γιατί αν περάσει η πρότασή σας, που είναι συνώνυμη της ακυβερνησίας, δεν θα βρίσκουμε επενδυτή ούτε με το κιάλι.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η πρόταση αλλαγής του εκλογικού νόμου που προτείνει η κυβέρνηση ουσιαστικά στρέφεται ενάντια στις θυσίες που έχει κάνει ως σήμερα ο ελληνικός λαός για να βγούμε από την κρίση.

Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Πολυκομματικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα, για όποιον στοιχειωδώς γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος, δεν μακροημερεύουν.

Όπως ανεύθυνο θα είναι να επιτρέψουμε τη μείωση του ορίου εισόδου στη Βουλή, εκτός των άλλων, και λόγω της βέβαιης πανσπερμίας κομμάτων διαμαρτυρίας που θα εντείνουν τις αντιθέσεις, τα άκρα και την αδυναμία παραγωγής κοινοβουλευτικού έργου.

Άκρως δημαγωγική είναι επίσης η απόφαση για μείωση της ηλικίας στην οποία αποκτά κανείς το δικαίωμα ψήφου. Το να ψηφίζουν 17ρηδες και 16ρηδες μαθητές, που δεν έχουν ακόμη τα αστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις των ενηλίκων, φανερώνει μόνον υποκριτική και υστερόβουλη τακτική.

Βεβαίως, ο υπουργός Παιδείας είπε ότι θα τους δοθεί το δικαίωμα να βγάζουν δίπλωμα οδήγησης στα 17 αλλά όχι για μοτοσυκλέτα, μόνο για αυτοκίνητο. Μπορεί να μην τους θεωρεί έτοιμους να οδηγήσουν με ασφάλεια μοτοσυκλέτα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να τους θεωρεί ώριμους να ψηφίσουν.

Αντιθέτως, η άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε δύο ρηξικέλευθες αποφάσεις, όπως είναι η κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών και η ψήφος στους Έλληνες του εξωτερικού, αποδεικνύει ότι τα μαγειρεία του Μαξίμου για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι αυτά που θεωρούν «τα καλά και συμφέροντα».

Ιδιαίτερα, για τους Έλληνες του εξωτερικού, είναι πιστεύω μια οφειλόμενη απόφαση προς όλους αυτούς τους συμπατριώτες μας, που αγωνιούν για την πατρίδα, πονούν και νοιάζονται γι’ αυτήν. Και ας μη λησμονούμε ότι κοντά σε αυτούς είναι και οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες των χρόνων της κρίσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θεωρώ ότι αυτή κυβέρνηση ό,τι και να κάνει, όπως ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του, τα ψωμιά της τα έχει φάει. Το τέλος της είναι κοντά. Σύντομα θα αποτελεί μια κακή ανάμνηση. Κανένα εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να σώσει όποιον έχει καταδικάσει η ίδια η κοινωνία.

Δείτε εδώ το βίντεο της Ομιλίας του Μάξιμου Χαρακόπουλου για τον εκλογικό νόμο:

https://www.youtube.com/watch?v=_iqFFFByDi8&feature=youtu.be

Read more...

Μάξιμος στη ΔΣΟ: Το μεταναστευτικό λύνεται μόνον στην πηγή -Ζήτησε καταδίκη Τουρκίας για Αγία Σοφία

Μάξιος ΔΣΟ 1

Θεσσαλονίκη, 6 Ιουλίου 2016

Εισήγηση
τομεάρχη Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας
κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου,
στην 23η Γενική Συνέλευση
της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας,


ΘΕΜΑ: «Η Ορθοδοξία στο σταυροδρόμι των προσφυγικών & μεταναστευτικών ροών
Εποχή κολοσσιαίων προκλήσεων και επείγουσας ανασύνταξης»


«Φίλες και φίλοι,
Ζούμε σε ταραγμένους καιρούς. Οι βεβαιότητες που καθόριζαν τη σχέση μας με τον κόσμο και το μέλλον του βρίσκονται υπό σοβαρή δοκιμασία.
Ιδιαίτερα, μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, την αποκαθήλωση των μαρξιστικών δογμάτων, και την επικράτηση του δυτικού φιλελεύθερου μοντέλου διακυβέρνησης αλλά και της κοσμοαντίληψης που την συνοδεύει, ενισχύθηκε η ελπίδα αν όχι η πεποίθηση ότι πλέον είχαμε εισέλθει σε μια νέα εποχή.
Η ανθρωπότητα έμοιαζε να ατενίζει με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση ένα αύριο σίγουρο, όπου η ειρήνη, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ήταν απόλυτα εξασφαλισμένα.
Το «παγκόσμιο χωριό» έμοιαζε για αρκετό διάστημα να μην αποτελεί την ουτοπική σύλληψη κάποιων ρομαντικών ή πρωτοπόρων αλλά μια υπαρκτή δυνατότητα. Σε αυτήν την ατμόσφαιρα κάποιοι είχαν βιαστεί να μιλήσουν και για τέλος αυτής ακόμη της Ιστορίας.
Ωστόσο, οι ελπίδες αυτές άρχισαν εδώ και κάποια χρόνια να ξεθωριάζουν, οι προσδοκίες αποδείχθηκαν ψευδαισθήσεις και σήμερα κυριαρχεί μια γενικευμένη απαισιοδοξία.

Η οικονομική κρίση έχει κτυπήσει για τα καλά την πόρτα του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου, και υπονομεύει χώρες και κοινωνίες. Η Ελλάδα ιδιαιτέρως, έχει βρεθεί στο μάτι αυτού του κυκλώνα και ακόμη αγωνιά για να εξέλθει από τη δίνη της ύφεσης.
Κοινωνικά στρώματα τα οποία έως και πρόσφατα θεωρούσαν ότι το επίπεδο διαβίωσής τους θα είχε μόνον βελτίωση βρίσκονται ενώπιον οδυνηρών εκπλήξεων.
Οι νέοι ανακαλύπτουν έναν κόσμο που λείπουν οι ευκαιρίες εργασίας, περιθωριοποιούνται κοινωνικά ή μεταναστεύουν. Τα θεμέλια του κράτους-πρόνοιας, που αποτελούσε την σπουδαιότερη κατάκτηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, τρίζουν επικίνδυνα.
Συνάμα, τα φαντάσματα του πολέμου, της τρομοκρατίας, του εθνικισμού και ενός νέου ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού έχουν καταλάβει περίοπτη θέση στην ατζέντα.

Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε στην Θεσσαλονίκη, την ένδοξη συμβασιλεύουσα του Βυζαντίου, την πόλη του Αγίου Δημητρίου και των μεγάλων Ελλήνων Κυρίλλου και Μεθοδίου, φωτιστών των Σλάβων. Την πόλη που διακόνησε ως Αρχιεπίσκοπος ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και σήμερα, ως συμπρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, παραμένει διαρκές σύμβολο της ελληνικότητας της Μακεδονίας από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μια πόλη που, λόγω της θέσεώς της, ανέκαθεν υπήρξε ένα παρατηρητήριο των εξελίξεων στα Βαλκάνια, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Κοιτάξτε, λοιπόν, από εδώ τα όσα σήμερα συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας και που αποδεικνύουν την κρισιμότητα της κατάστασης:
στην Ουκρανία μιλούν ακόμη τα όπλα, στα Βαλκάνια επανακάμπτουν αναθεωρητικοί εθνικισμοί, στην ανατολική Ευρώπη παγιώνεται μια νέα θερμή γραμμή αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στην Τουρκία μαίνεται η εσωτερική σύγκρουση με τον κουρδικό πληθυσμό ενώ εκδηλώνεται ένα κύμα αιματηρής τρομοκρατίας, και βεβαίως στη Μέση Ανατολή η κατάσταση παραμένει τραγική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής γράφτηκε ίσως η πιο επώδυνη διάψευση των οπαδών της ταχείας παγκοσμιοποίησης. Η ψευδαίσθηση ότι το δυτικό πρότυπο θα μπορούσε να μεταφερθεί αυτούσιο σε κοινωνίες εντελώς ξένες, με άλλες αρχές και κανόνες λειτουργίας, κατέληξε σε μια τραγωδία.
Η «αραβική άνοιξη» άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, φέρνοντας μια ανείπωτη καταστροφή. Ο πόλεμος στη Συρία, πρωτίστως, αλλά και στη Λιβύη έχει προκαλέσει το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, την καταστροφή υποδομών, και μια ανθρωπιστική τραγωδία τεραστίων διαστάσεων.
Το αποτέλεσμα ήταν η μαζική έξοδος των προσφύγων του πολέμου προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Τα καραβάνια των προσφύγων ήλθαν να ενωθούν με αυτά των μεταναστών από περιοχές που παρουσιάζουν δημογραφική έξαρση και πλήττονται από τη φτώχεια, την ανασφάλεια και τις διακρίσεις.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από την Ασία και την Αφρική πήραν το δρόμο για τη νέα Γη της Επαγγελίας, τη νέα Εδέμ, την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η εποχή μας θυμίζει σε πολλά αυτή των μεγάλων μεταναστεύσεων την περίοδο της Pax Romana και των πρώτων αιώνων του Βυζαντίου, όταν λαοί από το βορρά και την ανατολή αναζητούσαν την επιβίωση και τον πλούτο.
Η Ευρώπη ανακάλυψε ξαφνικά πόσο κοντά βρίσκεται στις εστίες των συγκρούσεων. Και το ανακάλυψε τη στιγμή που η ίδια περνάει μια βαθιά κρίση σε πολλά επίπεδα. Συνέπεια της νέας πραγματικότητας υπήρξε ο διχασμός της Ευρώπης. Διχασμός τόσο μεταξύ των κρατών όσο και μεταξύ των πολιτών.
Το ένα στρατόπεδο βλέπει στους νέους μετανάστες το νέο αίμα που θα αναζωογονήσει την γερασμένη Ευρώπη, που θα δώσουν νέα ορμή στην κουρασμένη οικονομία, καθώς είναι πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού, που θα φέρουν εγγύτερα το τέλος των εθνών-κρατών, δημιουργώντας τον πολυπολιτισμικό χώρο που αναμένουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης.
Το άλλο στρατόπεδο αντικρίζει με τρόμο τις στρατιές των νεοφερμένων. Βλέπει σε αυτούς έναν πληθυσμό που έχει άλλα ήθη, άλλες συνήθειες. Και που δεν είναι διατεθειμένος να τις αλλάξει με τις αρχές που βρίσκει στις χώρες της διαμονής του –όχι μόνον τις χριστιανικές αλλά ούτε καν αυτές του διαφωτισμού.
Αυτή η μερίδα ανησυχεί ότι χάνονται οι ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η ταυτότητα των ανθρώπων του. Παράλληλα, συνδέει την αύξηση της ανεργίας με την έλευση ενός νέου, χαμηλά αμειβόμενου, εργατικού δυναμικού. Τέλος, θεωρεί ότι η ένταση του φαινομένου της τρομοκρατίας, κυρίως από ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, έχει άμεση σχέση με την έλευση των μεταναστών.

Ως αποτέλεσμα αυτού του διχασμού παρακολουθήσαμε αποφάσεις πρωτοφανείς, όπως το κλείσιμο των συνόρων με συρμάτινους φράχτες, την ίδια ώρα που άλλες χώρες και κοινωνίες των πολιτών καλοδέχονταν τους νεοφερμένους.
Ο ευρωπαϊκός κόσμος έμεινε διαιρεμένος χωρίς να συμφωνήσει σε μια ενιαία στάση. Και δυστυχώς, αυξήθηκε κατακόρυφα η ξενοφοβία αλλά και η διάθεση για περίκλειστες επικράτειες που υποτίθεται θα κρατήσουν μακριά το πρόβλημα από τον οίκο του καθενός. Κι αυτή η τάση συμβάλλει καθοριστικά στην έκβαση εκλογικών αναμετρήσεων, όπως η πρόσφατη στην Αυστρία για εκλογή νέου προέδρου, ή σε δημοψηφίσματα, όπως αυτό στην Μεγάλη Βρετανία.
Ποια λοιπόν, πρέπει να είναι η δική μας η στάση, των Ορθοδόξων, αν υποθέσουμε ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια στάση αρχών, εδρασμένη στην πίστη μας και στις παραδόσεις μας;
Αναλογιζόμενοι την πολυδιάστατη φύση του σύγχρονου μεταναστευτικού φαινομένου αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν επιδέχεται μονοδιάστατες απαντήσεις.
Οπωσδήποτε εκπροσωπούμε έθνη και πολίτες που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα και αυτά δεν επιτρέπεται να τα παραγνωρίσουμε. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να αγνοήσουμε τους πιθανούς κινδύνους από μια διαρκή και γιγαντιαίων διαστάσεων μεταναστευτική κίνηση προς τις χώρες μας.
Είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν σειρά από παρενέργειες σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό επίπεδο, όπως επίσης στο πεδίο της ασφάλειας. Και αυτό θα είναι μια φυσιολογική εξέλιξη όταν έχουμε ταχύτατες και δραστικές αλλαγές.
Από την άλλη ωστόσο, ως Ορθόδοξοι, ως άνθρωποι που αναγνωρίζουμε στην Αγάπη τον στύλο της πίστεώς μας, και μάλιστα την Αγάπη που δεν διαχωρίζει, γιατί όπως είπε και ο Απόστολος των Εθνών «οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ». (Προς Γαλάτ. 3,28), οφείλουμε να αρθούμε υπεράνω των συγκυριών και να προσεγγίσουμε το πρόβλημα στην ανθρώπινη διάστασή του.
Αυτό σημαίνει ότι ο ανθρώπινος πόνος είναι και δικός μας πόνος, ανεξάρτητα από το ποιος είναι αυτός που πονά, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, την φυλή ή το φύλο του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα ανέδειξε αυτές τις αξονικές αρχές της πίστης μας καθ’ όλη την διάρκεια των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών. Όπως επίσης διαρκώς εκδηλώνει την μέριμνά της προς τους αναξιοπαθούντες διευρύνοντας το φιλανθρωπικό της έργο άνευ διακρίσεως.
Το ήθος αυτό της Ορθοδοξίας, εμπεδωμένο στη ένδοξη περίοδο της ιστορίας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή του Βυζαντίου ως είθισται να την ονομάζουμε, είναι ακόμη ζωντανό και συνιστά την πολυτιμότερη κληρονομιά μας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η απροθυμία για την από κοινού αντιμετώπιση του ζητήματος, η ύψωση φραχτών, η άσκηση βίας ακόμη, εκ μέρους κάποιων ευρωπαϊκών κρατών έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα της χριστιανικής πίστης. Κι εδώ καραδοκεί ένας πραγματικός κίνδυνος που θα πρέπει να τον αποτρέψουμε προτού προλάβει να δηλητηριάσει το νου και τις ψυχές των ανθρώπων.
Θα ήταν, λοιπόν, ασυγχώρητο εκ μέρους μας αν ως υπεύθυνοι πολιτικοί δεν λαμβάναμε ορθές αποφάσεις ώστε να επιλύσουμε το πρόβλημα κι όχι απλώς να το διαχειριστούμε έως ότου γίνει ανεξέλεγκτο.
Αυτό προϋποθέτει ότι θα επιδιώξουμε να ιάσουμε τις αιτίες του προβλήματος στην πηγή του. Δηλαδή, να επιβάλλουμε την ειρήνη στα πολεμικά μέτωπα που προκαλούν την έκρηξη της προσφυγιάς.
Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στο Αφγανιστάν, όπου μαίνονται ακόμη μάχες να πετύχουμε μια κοινή παρέμβαση που θα σταματήσει τον πόλεμο, θα εξολοθρεύσει τις εστίες των εξτρεμιστών και κυρίως θα δώσει προοπτική μέσω μιας γιγαντιαίας ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων χωρών που θα επιτρέψει όχι μόνον την ανακοπή των προσφυγικών εκροών αλλά και την επιστροφή των προσφύγων που έχουν εκπατρισθεί.
Δι’ αυτού του τρόπου, θα γίνει δυνατή και η παραμονή των εναπομεινάντων χριστιανών στο λίκνο της χριστιανοσύνης, στην Μέση Ανατολή, όπου βρίσκονται υπό την δαμόκλειο σπάθη της φυσικής τους εξόντωσης, και έτσι οδηγούνται στο δρόμο της ξενιτιάς, κάνοντας το τέλους του χριστιανισμού στην περιοχή να μοιάζει αναπόφευκτο.
Όπως ανέφερε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πρόσφατα στη Βέροια «πόσοι χριστιανοί σήμερα επώνυμοι και κυρίως ανώνυμοι στην πόλη της Δαμασκού, στη Συρία, στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την οικουμένη, φεύγουν με τα σύγχρονα δίκτυα, για να σωθούν, εξ εκείνων οι οποίοι δεν ανέχονται την πίστην εις τον Χριστόν και την μαρτυρίαν του και βαδίζουν εν αγωνία την οδόν της προσφυγιάς, την οδόν ενός νέου τύπου μαρτυρίου».

Αλλά και στο τελικό κείμενο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου καταδικάζεται το φαινόμενο «της μονίμου τάσεως αυξήσεως των καταπιέσεων και διώξεων των χριστιανών και άλλων κοινοτήτων, εξ αιτίας της πίστεως αυτών, εις την Μέσην Ανατολήν και αλλαχού, καθώς και αι απόπειραι εκριζώσεως του Χριστιανισμού εκ των παραδοσιακών κοιτίδων αυτού».
Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί με όσους καταδιώκουν τους αδελφούς μας, αλλά και με όσους χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό πρόβλημα και τους ταλαίπωρους πρόσφυγες για ιδιοτελείς πολιτικούς σκοπούς, ως όργανα εκβιασμού ή ως χαρτιά σε αλλότριες διαπραγματεύσεις.
Αυτές τις πρακτικές έχουμε καθήκον να τις αποκαλύπτουμε και να τις καταδικάζουμε ως ξένες με κάθε ανθρωπιστική αξία, με όποιο προκάλυμμα και αν εμφανίζονται.
Το εγχείρημα, βεβαίως, φαντάζει πελώριο, ωστόσο, είναι το μοναδικό που μπορεί να δημιουργήσει τις αναγκαίες ισορροπίες, που θα αποτρέψει την αναπόφευκτη κοινωνική αναταραχή στις χώρες εγκατάστασης, και που θα φέρει την άνθιση στις χώρες προέλευσης.
Ένα σχέδιο, όμως, οικονομικής ανασυγκρότησης απαιτείται και για τις χώρες που ως βασική αιτία της μαζικής μετανάστευσης έχουν την μεγάλη φτώχεια.
Ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας έχουμε καθήκον να δώσουμε το στίγμα μας στις εξελίξεις, να μην επιτρέψουμε να διολισθήσει ο πλανήτης σε φθοροποιές έριδες και διαλυτικές διαδικασίες.
Εμείς οι Ορθόδοξοι καλούμαστε να δώσουμε την πνευματικότητα που απουσιάζει σε μια εποχή που φαίνεται να μέθυσε από την υλική ευμάρεια και την αίσθηση της απόλυτης δύναμης που προσδίδουν τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης.
Γιατί χωρίς ηθικά ερείσματα και χωρίς στέρεα πνευματικά θεμέλια ο κόσμος μας θα είναι πάντοτε εύθραυστος, όλες οι προσπάθειες θα καταλήγουν στην αποτυχία, σε μια σισύφεια ανάβαση χωρίς λυτρωτικό τέρμα.

Φίλες και φίλοι,
Η Μεγάλη και Αγία Σύνοδος που διεξήχθη προ ημερών στην Κρήτη έδειξε την οδό της ενότητας των Ορθοδόξων και, παρά τα όποια πρόσκαιρα ελπίζω, προβλήματα που ανέκυψαν, στην οδό αυτή θα βαδίσουμε όλοι δίδοντας απαντήσεις στα ζέοντα προβλήματα της εποχής μας, μεταξύ αυτών και στο μεταναστευτικό».

Read more...

Μάξιμος προς Υπ. Αγρ. Ανάπτυξης: "Θα φέρετε για κύρωση στη βουλή τις Συμφωνίες για τη φέτα;"

maximos vouli

Αθήνα, 30 Ιουνίου 2016

Παρέμβαση
του βουλευτή Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας
κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου

στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου,
με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Συνέχιση της ενημέρωσης των μελών της Επιτροπής από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Ευάγγελο Αποστόλου, σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 5 του Κανονισμού της Βουλής, με θέμα “Προστασία και κατοχύρωση των Γεωγραφικών Ενδείξεων στις συμφωνίες με τρίτες χώρες”».


«Κύριε υπουργέ,
Όπως ξέρετε δεν είμαι πια μέλος της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου από τη στιγμή που τοποθετήθηκα Τομεάρχης Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας. Η Επιτροπή, όμως, γνωρίζει το ενδιαφέρον μου για τα ζητήματα του πρωτογενούς τομέα, καθώς υπηρέτησα για 22 μήνες τον αγροτικό κόσμο, μέχρι την ημέρα της παραίτησής μου από τη θέση του Αναπληρωτή Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης για τη διαφωνία μου στο ζήτημα του γάλακτος. Προέρχομαι, όμως και από ένα αγροκτηνοτροφικό νομό, οπότε παρακολουθώ με προσοχή τα ζητήματα αυτά.

Θα ξεκινήσω με τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι “στην πολιτική γίνονται πολλά και δε λέγονται”.

Κύριε υπουργέ,
συμμερίζομαι αυτή την άποψη και, όσο διάστημα ήμουν στο Υπουργείο σε θέση ευθύνης, προσπάθησα να την ακολουθήσω. Δυστυχώς, στην Ελλάδα μιλούμε πολύ, μιλούμε δημόσια, συχνά για πράγματα που δεν γνωρίζουμε σε βάθος, αγνοώντας εάν βλάπτουμε το εθνικό συμφέρον. Η εξέλιξη του λεγόμενου “πακέτου Χατζηγάκη” είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που πρέπει να διδάσκεται στις σχολές πολιτικής επιστήμης. Πώς το μικροκομματικό συμφέρον μπορεί να βλάψει το εθνικό συμφέρον!

Κύριε υπουργέ,
θεωρώ ότι είστε άνθρωπος καλών προθέσεων. Δυστυχώς, η πολιτική είναι σκληρή και δεν κρινόμαστε από τις προθέσεις, αλλά στο τέλος της ημέρας από τα αποτελέσματα που φέρνουμε. Και, δυστυχώς, όχι μόνο σαν αντιπολίτευση, αλλά και ως κυβέρνηση πολλές φορές ενδίδετε στον πειρασμό να λέτε πράγματα που δεν κάνετε.
Θυμίζω τα λεγόμενά σας για το “πακέτο Χατζηγάκη”: “Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Αποστόλου υπουργό δε θα γίνουν ανακτήσεις από τους αγρότες”.

(Παρέμβαση Ευ. Αποστόλου, υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Εκ του αποτελέσματος θα τα κρίνετε).

Ναι. Ξεκινήσατε, όμως, ζητώντας ανάκτηση από αγρότες που έλαβαν άνω των 5.000 ευρώ και έπονται αυτοί που έχουν λάβει 2000 ευρώ και άνω.

Να θυμίσω τα λεγόμενά σας για την αύξηση διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα. Χαρακτηρίζατε απαράδεκτο το ότι από 5 πήγε σε 7 ημέρες. Συγκρατήθηκε τότε στις 7 με τη δική μου παραίτηση και με τις αντιδράσεις άλλων συναδέλφων βουλευτών. Παρουσία κτηνοτρόφων της Θεσσαλίας μιλάγατε για “τροπολογία Χαρακόπουλου”, όπως τη βαφτίσατε, που θα επανέφερε το γάλα στις 5 ημέρες. Όχι στις 5 δεν επανήλθε, όχι στις 7 δεν έμεινε, όχι στις 11 -όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ- δεν πήγε, αλλά επί των ημερών σας, με σφραγίδα δική σας, έχουμε φρέσκο γάλα αορίστου διαρκείας! Η γαλακτοβιομηχανία μπορεί να ορίζει όποια διάρκεια ζωής θέλει στο λεγόμενο φρέσκο γάλα.

Το τρίτο παράδειγμα είναι το βέτο που θα θέτατε στις συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, αναφορικά με την προστασία των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και Γεωγραφικών Ενδείξεων, όπως είναι και η φέτα. Συμφωνίες με τον Καναδά, τη Νότιο Αφρική, τη Διατλαντική Εταιρική Συμφωνία με τις ΗΠΑ κ.α.

Προφανώς και είναι απαράδεκτη η τακτική της ΕΕ να έχει στις συμφωνίες με τρίτες χώρες ΠΟΠ, Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης, τριών κατηγοριών. Αυτά που απολαμβάνουν Πλήρη προστασία, αυτά που απολαμβάνουν Μερική προστασία και αυτά που δεν έχουν Καμία προστασία.

Αναφερθήκατε νωρίτερα στην παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στον τότε Πρόεδρο της Κομισιόν κ. Barroso, σχετικά με τη συμφωνία με τον Καναδά. Μήπως η παρέμβαση έγινε προκειμένου να υπάρξει έστω μερική προστασία της φέτας;

Στην Ελλάδα, συνήθως, δραματοποιούμε τα πράγματα. Τα πάντα είναι ή απόλυτος θρίαμβος ή απόλυτη καταστροφή. Αλλά πολλές φορές υπάρχουν και ενδιάμεσες λύσεις και η Συμφωνία με τον Καναδά, πράγματι, είναι μια μεσοβέζικη λύση.

Αλλά θα πρέπει απ' αυτό το βήμα να επαναλάβουμε και πάλι, ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα εισαγωγής τυριών, που βαφτίζονται φέτα, σε χώρα μέλος της ΕΕ. Εντός της ΕΕ δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα -γιατί δημιουργείται πολλές φορές σύγχυση και παραπληροφόρηση.

Οι συμφωνίες αυτές, που επιτυγχάνουν μερική προστασία, προφανώς είναι προτιμότερες από την πλήρη ασυδοσία, που υπάρχει αυτή την ώρα, μέχρι την υπογραφή των συμφωνιών αυτών, στις οποίες ασκούμε πίεση, προκειμένου να πετύχουμε καλύτερους όρους. Δεν υπάρχει καμία προστασία της φέτας, ο καθείς μπορεί να βαπτίζει, όπως θέλει, ότι προϊόν παράγει παραπλανώντας τον καταναλωτή, χρησιμοποιώντας ελληνικά σύμβολα από την ελληνική σημαία και την Ακρόπολη μέχρι κίονες.

Επιχειρείται, λοιπόν, με αυτές τις συμφωνίες, έστω μια μερική προστασία. Ευχής έργο, θα ήταν να έχουμε απόλυτη προστασία, αλλά να έχουμε συναίσθηση και των δεδομένων. Μιλούμε για Συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, όταν και στο εσωτερικό της ΕΕ, υπάρχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα και πολλοί προτάσσουν τα συμφέροντα της αυτοκινητοβιομηχανίας και των διευκολύνσεων εξαγωγών της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα.

Το λέω τούτο, διότι έχω παρακολουθήσει το θέμα στις διασκέψεις της COSAC, των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, και στη Ρίγα της Λετονίας και στη Χάγη, όπου έλαβα το λόγο. Αυτό που θεωρούμε μεσοβέζικη λύση με τον Καναδά, μπορεί να μην το πετύχουμε στη Συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Στη μεν Ρήγα, ήταν και η Επίτροπος Εμπορίου, η κ. Malmstrom, και της είπα, ότι είναι ύβρις η αξίωση του Συνδέσμου Γαλακτοβιομηχανιών των Ηνωμένων Πολιτειών, που ζητούν να αρθούν τα εμπόδια για την εισαγωγή “αμερικανικής φέτας” -όπως τη βαφτίζουν- στις χώρες-μέλη της ΕΕ. Φτάσαμε σε αυτό το σημείο.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι οι συμφωνίες αυτές να θεωρηθούν “μεικτές”, να χρίζουν, δηλαδή, κύρωσης και από τα Εθνικά Κοινοβούλια. Από τη συμμετοχή μου, όπως σας είπα στις διασκέψεις της COSAC, είδα ότι υπάρχει εύφορο έδαφος από τις αντιδράσεις άλλων συναδέλφων, από άλλες χώρες. Το ζητούμενο είναι, ως πολιτεία, ως Ελληνική Κυβέρνηση να προβούμε στις απαραίτητες εκείνες ενέργειες και συμμαχίες με τις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου, που έχουν και εκείνες Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης, Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης, προκειμένου να ασκηθεί η μεγαλύτερη δυνατή πίεση, για να θεωρηθούν αυτές οι συμφωνίες “μεικτές”. Εάν κάτι τέτοιο το αξιώσετε, κύριε υπουργέ, είναι και ένας μοχλός πίεσης, γιατί η διαπραγμάτευση είναι αέναη, όπως ξέρετε.

Επίσης, η Επίτροπος Malmstrom απαντώντας μου στη Διάσκεψη της Ρίγα, άφησε ανοικτό, το αν τα Εθνικά Κοινοβούλια θα επικυρώσουν ή όχι αυτές τις συμφωνίες. Είναι, λοιπόν, σημαντικό, να προχωρήσουμε σε συμμαχίες με τις αντίστοιχες χώρες, που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εμάς και σε μια προσπάθεια πανευρωπαϊκής ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τις συμφωνίες αυτές.

Υπάρχει, ήδη, καθολική αντίδραση σε πολλές χώρες για το γεγονός ότι οι συμφωνίες αυτές γίνονται σε συνθήκες αδιαφάνειας, ελλιπούς ενημέρωσης των ευρωπαίων πολιτών, για το γεγονός, ότι στην TTIP από την πίσω πόρτα ανοίγει το ενδεχόμενο εισαγωγής μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων στην ΕΕ. Για αυτά τα ζητήματα υπάρχει ευαισθητοποίηση, και η κοινή γνώμη είναι ένας μοχλός πίεσης στην ΕΕ, η οποία αντιλαμβάνεται, ότι εκτός από τους αριθμούς και τους γραφειοκράτες υπάρχουν και ευρωπαίοι πολίτες και το συνειδητοποιεί κάπως αργά, μετά το Brexit, μετά το σοκ που υπέστησαν από το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία.

Θα κλείσω με μια αναφορά στην κατάσταση που βιώνει η ελληνική αγελαδοτροφία.

Κύριε υπουργέ,
τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα μετά την επέκταση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα. Και γίνονται ακόμη χειρότερα με την αρνητική εξέλιξη που φαίνεται ότι υπάρχει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την αποδοχή του “ελληνικού γιαουρτιού”, που θα παράγεται στην Τσεχία.

Θα θέλαμε να ξέρουμε σε τι κινήσεις προτίθεστε να προβείτε για τη στήριξη της ελληνικής αγελαδοτροφίας, εάν τελικά θα αξιώσετε να είναι “μεικτές” οι συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, με Καναδά, με Νότια Αφρική, με Βιετνάμ, με Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εάν όχι, αν θα θέσετε βέτο».

Read more...

Μάξιμος σε Ημερίδα: "Απαραίτητη η Τεχνική Εκπαίδευση για επαγγελματίες με προσόντα"

Μάξιμος ημερίδα

Αθήνα, 30 Ιουνίου 2016


Ομιλία
του υπεύθυνου του Τομέα Παιδείας & Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή Λαρίσης,
κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου

στην ημερίδα που διοργάνωσε στις 29.06.16 ο Τομέας Παιδείας της ΝΔ και το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» στο ΕΒΕΑ
με θέμα την
«Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, Πυλώνες για την Ανάπτυξη και την Απασχόληση».

«Κύριε Αντιπρόεδρε,
Φίλες και φίλοι,

Σχεδόν ενάμιση χρόνο από την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, έχει γίνει, πλέον, σε όλους αντιληπτό ότι δεν κόμιζαν τίποτε θετικό για τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν είχαν κανένα σχέδιο, κανένα όραμα. Μόνον ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και περίσσιο θράσος, με το οποίο πορεύονται όλο αυτόν τον καιρό, αδιαφορώντας για τη ζημία που προκαλούν στη χώρα.
Θύμα των δημαγωγών και των πολιτικών τους έχει καταστεί δυστυχώς και η εκπαίδευση. Στον ταλαιπωρημένο αυτό τομέα, συναντήθηκαν ο απόλυτος ερασιτεχνισμός με τις αναχρονιστικές ιδέες των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει κηρύξει κυριολεκτικά πόλεμο στην αριστεία, την αξιοκρατία και την αξιολόγηση, επιδιώκοντας να καταστήσει την εκπαίδευση δέσμια ενός άρρωστου παρελθόντος μακριά από τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Εμείς ως Τομέας Παιδείας, στους λίγους μήνες της λειτουργίας μας καταφέραμε με συντονισμό, συνεργασία και προεργασία να έχουμε συνεχή και ουσιαστική παρέμβαση σε όλες τις ενέργειες και αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας. Θεωρώ ότι πετύχαμε να πληροφορήσουμε την κοινή γνώμη για τις λανθασμένες επιλογές της κυβέρνησης και να αναδείξουμε προτάσεις μας, δίνοντας και το στίγμα της διακυβέρνησης για την επόμενη ημέρα.

Φίλες και φίλοι,
Η κύρια πρόκληση που αντιμετωπίζουμε μετά από έξι χρόνια κρίσης είναι η ενίσχυση της κοινωνικής ευημερίας και συνοχής. Αυτό σημαίνει την ουσιαστική μείωση της ανεργίας, μέσω ποιοτικών και μακροχρόνιων θέσεων εργασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επαγγελματική εκπαίδευση – κατάρτιση και Διά Βίου Μάθηση είναι πολύτιμο εργαλείο για να έχουμε ενεργούς πολίτες με γνώση, και επαγγελματίες με προσόντα και δεξιότητες, που μπορούν εύκολα και προς όφελός τους να αλλάξουν το επάγγελμά τους.

Τρεις είναι οι γενικοί στρατηγικοί μας στόχοι σε αυτή την κατεύθυνση:
Καταρχάς η αύξηση της ελκυστικότητας και η διασύνδεση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας μέσω της αλλαγής του περιεχομένου των σπουδών, και την εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας για τους απόφοιτους των ΕΠΑΛ και σπουδαστές των ΙΕΚ.
Δεύτερος στόχος μας είναι η ενίσχυση της Διά Βίου Μάθησης, με έμφαση στο σκέλος της αρχικής επαγγελματικής κατάρτισης, αλλά και της καλλιέργειας, για τον ευρύ πληθυσμό, των λεγόμενων οριζόντιων δεξιοτήτων όπως είναι η επιχειρηματικότητα.
Τελευταίος στρατηγικός στόχος είναι η λειτουργία συστήματος πιστοποίησης προσόντων και δεξιοτήτων με τρόπο που να διευκολύνεται η κινητικότητα στην αγορά εργασίας.

Αγαπητοί φίλοι,
ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα, από το επίπεδο του Λυκείου είναι το χαμηλό ενδιαφέρον των μαθητών. Ενώ στην Ε.Ε. ο μέσος όρος των αποφοίτων Γυμνασίου που συνεχίζουν τις σπουδές τους ξεπερνά το 50%, στην Ελλάδα περιορίζεται σε ποσοστό κάτω του 25%, και μάλιστα μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2014.
Η αύξηση της ελκυστικότητας της τεχνικής εκπαίδευσης είναι πολυσύνθετο ζήτημα και δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένα από τον τρόπο λειτουργίας του Γενικού Λυκείου, τους όρους εισαγωγής στην Γ/θμια Εκπαίδευση, και τις συνθήκες πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Αδιαμφισβήτητα στην αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης συμβάλλει η αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών και των μεθόδων διδασκαλίας, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Μελέτες της Ε.Ε. δείχνουν ότι στην Ελλάδα το 25% - 30% των επιχειρήσεων δηλώνουν ότι δεν μπορούν να βρουν εργαζόμενους με τις δεξιότητες που χρειάζονται.
Μάλιστα, η Ελλάδα είναι μια από τις πέντε χώρες της Ε.Ε. που το πρόβλημα της έλλειψης δεξιοτήτων φαίνεται να αυξάνει τα τελευταία χρόνια.
Είναι, λοιπόν, απαραίτητη η συμμετοχή φορέων της αγοράς στην επιλογή των ειδικοτήτων και στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. H ανάγκη αυτή είχε ήδη αναγνωριστεί από την κυβέρνηση της ΝΔ και έτσι το 2013 με το ν. 4186 καθορίστηκε ότι στα προγράμματα σπουδών των ΙΕΚ αλλά και των ΕΠΑΛ συνεισφέρουν τα επαγγελματικά επιμελητήρια.
Ο τρόπος συμμετοχής των επιμελητηρίων και των κοινωνικών εταίρων στη διαμόρφωση των περιεχομένου των σπουδών είναι ένα θέμα που πρέπει να συζητηθεί με τους ίδιους τους φορείς. Τι ακριβώς περιμένουμε από αυτούς, πώς θα μπολιάσουν τα προγράμματα με τις παραγωγικές ανάγκες και τελικά, πόσο έτοιμοι είναι οι φορείς ώστε να ανταπεξέλθουν με επιτυχία σε αυτό το σημαντικό ρόλο;
Κατά τη γνώμη μας η αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο παράγοντες:
Από τη μία την κάθετη εξειδίκευση των σπουδαστών σε συγκεκριμένες ειδικότητες
και από την άλλη την ανάγκη για την εμπέδωση βασικών εννοιών και την καλλιέργεια ευρύτερων δεξιοτήτων που δίνουν στο σπουδαστή τη δυνατότητά να κατανοεί και να εφαρμόζει νέες γνώσεις.
Αυτές οι μαθησιακές δεξιότητες είναι απαραίτητες, προκειμένου ο σπουδαστής και αυριανός εργαζόμενος να μπορεί να μεταβαίνει από ένα επαγγελματικό πεδίο σε άλλο, ώστε να μην βρεθεί εγκλωβισμένος σε ένα πολύ στενό επαγγελματικό τομέα ο οποίος στην πορεία του χρόνου πιθανόν να παρουσιάσει ισχυρή κάμψη.

Επίσης, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι υπάρχουν ειδικότητες όπου τεχνολογίες αλλάζουν τόσο γρήγορα που είναι εξαιρετικά δύσκολη η συνεχής προσαρμογή των προγραμμάτων από το υπουργείο Παιδείας. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να δοθεί χώρος και στην ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά και σε ένα αυτόνομο δημόσιο ΙΕΚ, να προσαρμόζουν κάποια μαθήματά τους στις ιδιαιτερότητες της τοπικής αγοράς και στις αναπτυξιακές ανάγκες του σήμερα.
Επιπρόσθετα, απαραίτητος είναι ένας διαρκής μηχανισμός μέσω του οποίου οι σπουδαστές θα έχουν την ευκαιρία να μπουν στην αγορά εργασίας και ταυτόχρονα οι επιχειρήσεις θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν νέους επαγγελματίες μειώνοντας το ρίσκο τους από την πρόσληψη νέου προσωπικού.
Άλλωστε, όπως έχει επιβεβαιωθεί και με μελέτη (της Endeavor Greece) σήμερα οι ελληνικές επιχειρήσεις δύσκολα προσλαμβάνουν κάποιον που δεν έχει επαγγελματική εμπειρία. Ταυτόχρονα, δύσκολα ένας νέος μπορεί να αποκτήσει εμπειρία αφού οι επιχειρήσεις φοβούνται να αναλάβουν το κόστος της εκπαίδευσής και της πιθανής λάθος επιλογής.
Αυτό τον φαύλο κύκλο θέλουμε να σπάσει ο θεσμός της μαθητείας. Αν και η μαθητεία εφαρμόζεται με επιτυχία στις σχολές του ΟΑΕΔ εδώ και δεκαετίες, η συστηματοποίηση της και η επέκταση της για τους αποφοίτους των Επαγγελματικών Λυκείων και των ΙΕΚ θεσμοθετήθηκε το 2013 και συνιστά μια από τις σημαντικότερες παρεμβάσεις στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Για την εφαρμογή της μαθητείας, δεσμεύτηκαν το 2014 κονδύλια 250 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ που καλύπτουν την αμοιβή και τις ασφαλιστικές εισφορές των μαθητευόμενων.
Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πρόκληση της εκπόνησης εθνικού σχεδίου μαθητείας και πρακτικής άσκησης για τους απόφοιτους των Επαγγελματικών Λυκείων και των ΙΕΚ με όρους ποιότητας και εκπαιδευτικής επάρκειας. Ο σχεδιασμός δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και τα επιμελητήρια. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη διάρθρωση της ελληνικής αγορά εργασίας –που αποτελείται από πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις– και τις ιδιαίτερες συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Είναι ξεκάθαρο σε εμάς ότι οι θέσεις μαθητείας στοχεύουν στην εκπαίδευση του μαθητευόμενου και την ομαλή ένταξή του στην εργασία, και όχι στην εφήμερη υποκατάσταση των μισθωτών υπαλλήλων από μαθητευόμενους. Η μαθητεία θα πρέπει να σχεδιαστεί με γνώμονα το όφελος των εκπαιδευόμενων και την μακροπρόθεσμη ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης.

Ο δεύτερος στρατηγικός μας στόχος είναι η ενίσχυση της άτυπης Διά Βίου Μάθησης. Εδώ έχουμε σίγουρα δρόμο να διανύσουμε. Στην Ελλάδα το ποσοστό συμμετοχής των ενηλίκων στη Διά βίου μάθηση περιορίζεται στο 3% ενώ στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε περίπου 10%.
Το βασικό ζητούμενο είναι παροχή ποιοτικών υπηρεσιών διά βίου μάθησης που καλλιεργούν δεξιότητες που βοηθούν στην προσωπική ανάπτυξη του πολίτη. Αναγκαία, λοιπόν, είναι η εφαρμογή συστήματος διασφάλισης ποιότητας των προγραμμάτων, του εκπαιδευτικού υλικού και των καθηγητών που διδάσκουν.
Μεγαλύτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στις εκπαιδευτικές υπηρεσίες που σχετίζονται με την επίδοση του ενήλικου πληθυσμού σε βασικές δεξιότητες όπως ο χειρισμός ξένων γλωσσών, οι δεξιότητες επικοινωνίας, και αξιοποίησης του διαδικτύου.

Σημαντική παράμετρος της διά βίου μάθησης που θέλουμε να αναδείξουμε είναι η περιφερειακή της διάστασης. Θεωρούμε κρίσιμη την αλληλεπίδραση της Διά βίου μάθησης με το αναπτυξιακό μοντέλο της κάθε περιφέρειας, τη λεγόμενη στρατηγική της “έξυπνης εξειδίκευσης”.
Για παράδειγμα, η αποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι ζήτημα που απασχολεί πολλές περιφέρειες της χώρας και αποτελεί ουσιώδη όρο για την αειφόρο ανάπτυξη. Όμως, αποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν δεν συμβάλλουν σε αυτή οι κάτοικοι της περιοχής, οι αγρότες και οι βιοτέχνες. Μόνο οι ενημερωμένοι πολίτες μπορούν να αντιληφθούν τα μακροπρόθεσμα οφέλη από την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, μόνο αυτοί μπορούν να υποστηρίξουν, αλλά και να επιβάλλουν τις κατάλληλες περιφερειακές πολιτικές.
Σε αυτή την προσπάθεια ρόλο καλούνται να παίξουν τα Ιδρύματα Γ/θμιας Εκπαίδευσης τα οποία άλλωστε έχουν συνεργαστεί με τις περιφέρειες που εδρεύουν για την εκπόνηση της στρατηγικής “έξυπνης εξειδίκευσης”.

Φίλες και φίλοι,
προϋπόθεση για να ανταποκριθεί η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση στο ρόλο που της αναλογεί, είναι η δημιουργία συστήματος πιστοποίησης προσόντων και δεξιοτήτων από διαπιστευμένους φορείς όπως είναι τα επιμελητήρια.
Έτσι, θα δίνεται η δυνατότητα σε κάθε πολίτη να αποκτά νέα προσόντα και να βελτιώνει την επαγγελματική του θέση στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας.
Η προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και των επαγγελματικών περιγραμμάτων στο σύστημα των πιστωτικών μονάδων και η τήρηση πορτφόλιου (μητρώου) πιστοποιημένων δεξιοτήτων και προσόντων για όλους τους πολίτες είναι βασική πολιτική σε αυτή την κατεύθυνση.
Θα είναι ξεκάθαρο ποιες δεξιότητες κατέχει ο καθένας και έτσι θα είναι ευκολότερη η μετεκπαίδευση σε νέα αντικείμενα, χωρίς να χρειάζεται κάποιος να παρακολουθήσει μαθήματα για την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων που ήδη κατέχει.

Φίλες και φίλοι,
η σημερινή εκδήλωση είναι ευκαιρία διαβούλευσης με την κοινωνία, με τους εκπροσώπους κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων, αλλά και πολίτες που θέλουν να συνεισφέρουν με την εμπειρία και τις απόψεις τους. Γι' αυτό άλλωστε θα δώσουμε δύο φορές το λόγο στους συμμετέχοντες, ώστε να αφουγκραστούμε την κοινωνία των πολιτών.
Θέλω να ευχαριστήσω τους συμμετέχοντες με εισηγήσεις και τοποθετήσεις στην ημερίδα, το Ινστιτούτο Δημοκρατίας για τη συνδιοργάνωση, και κυρίως την, υπό τον Βαγγέλη Ζαχαράκη, Ομάδα εργασίας Δια βίου Μάθησης του Τομέα Παιδείας της ΝΔ.
Ευελπιστώντας στην ουσιαστική συμμετοχή όλων σας, εύχομαι η σημερινή ημερίδα να αποτελέσει αφορμή ευρύτερου προβληματισμού».

Πάνελ ημερίδα

Read more...

Μάξιμος: "Φωτογραφική διάταξη «μπαλτάς» για βόλεμα ημετέρων!"

 

Μάξιμος βουλή 1

Ομιλία Μάξιμου Χρακόπουλου στη Βουλή
κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού ''Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις των άρθρων 19, 20, 29, 30, 33, 35, 40 έως 46 της Οδηγίας 2013/34/ΕΕ''

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

συζητούμε επί της αρχής το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης που αφορά την ενσωμάτωση κοινοτικών οδηγιών. Αν όμως υπάρχει μια αρχή που διέπει τον τρόπο που νομοθετεί αυτή η Κυβέρνηση, είναι μόνο οι εκπρόθεσμες τροπολογίες, όπως αυτή του Υπουργείου Παιδείας, η οποία ενσωματώθηκε στο υπό συζήτηση άσχετο με την παιδεία νομοσχέδιο.
Όσο για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, αυτός έχει υποβαθμιστεί από την απροθυμία Υπουργών να προσέλθουν στη Βουλή για να απαντήσουν σε ερωτήσεις Βουλευτών. Δυστυχώς πολλοί Υπουργοί θεωρούν πια τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, τις επίκαιρες ερωτήσεις, πάρεργο, ενώ μετά τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τις συνήθεις πια διαδικασίες κατεπείγοντος για τη ψήφιση των νομοσχεδίων δεν υπάρχει σχέδιο νόμου χωρίς εκπρόθεσμες υπουργικές τροπολογίες.
Και με τέτοιες εκπρόθεσμες υπουργικές τροπολογίες, με φωτογραφικές διατάξεις επιχειρούνται σκανδαλώδεις διευθετήσεις, τακτοποιήσεις ημετέρων, όπως αυτή με το άρθρο 41 για τον καθορισμό προσόντων του Γενικού Διευθυντή στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Θα αναφερθώ συγκεκριμένα στη συνέχεια επ’ αυτού.
Θέλω όμως, κύριε Πρόεδρε, κι απ’ αυτό το Βήμα να καυτηριάσω τον τρόπο που νομοθετεί το Υπουργείο Παιδείας, γεγονός που μας οδήγησε στην αποχώρηση από τον καλούμενο «εθνικό διάλογο για την παιδεία». Και η σημερινή εκπρόθεσμη τροπολογία με άσχετες ρυθμίσεις είναι ενδεικτική της προχειρότητας και της έλλειψης προγραμματισμού και στόχευσης.
Φέρνετε για μια ακόμα φορά παράταση στη θητεία των σχολικών συμβούλων. Προφανώς η παράταση είναι επιβεβλημένη, καθώς σε διαφορετική περίπτωση την 1η Σεπτεμβρίου δεν θα υπήρχαν σχολικοί σύμβουλοι. Αναδεικνύεται όμως έτσι η έλλειψη προγραμματισμού στο ζήτημα των επιλογών στελεχών εκπαίδευσης.
Η δικαιολογία που ψελλίζετε στην εισηγητική έκθεση ότι δήθεν δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο επιλογής των σχολικών συμβούλων, είναι κραυγαλέο ψέμα. Υπάρχει ο ν.3848/2010, που εξακολουθεί να είναι σε ισχύ για το πλαίσιο επιλογής των σχολικών συμβούλων. Απλά ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνεται, καθώς μια μερίδα του έχει αρνητική άποψη για τον θεσμό των σχολικών συμβούλων. Ίσως γιατί οι σχολικοί σύμβουλοι είναι από εκείνους που έχουν αξιολογηθεί. Και ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ απεχθάνεται την αξιολόγηση. Άλλωστε η υποτίμηση του θεσμού από πλευράς Κυβέρνησης αποτυπώθηκε στον ν.4354/2015, που προβλέπει επίδομα θέσης σχολικού συμβούλου χαμηλότερο και από εκείνο του διευθυντή λυκείου. Η υποβάθμιση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως ηθική και πάντως παντελώς άδικη.
Στην εισηγητική έκθεση του παρόντος νομοσχεδίου οι θέσεις των συμβούλων χαρακτηρίζονται νευραλγικές. Πώς συμβιβάζεται με τη νευραλγική θέση η μείωση του επιδόματος ευθύνης και μάλιστα μόνο για τους σχολικούς συμβούλους ανάμεσα σε όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης; Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως Νέα Δημοκρατία πιστεύουμε στην αξιοκρατία και στην αριστεία. Στηρίζουμε τον θεσμό των σχολικών συμβούλων και το μόνο που συζητάμε είναι η αναβάθμιση του θεσμού.
Όσον αφορά στην επαναφορά της τρίτης ανάθεσης μαθημάτων προς διδασκαλία σε εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που είχε καταργηθεί επί Νέας Δημοκρατίας, προφανώς εντάσσεται στην αγωνιώδη προσπάθειά σας εξοικονόμησης ανθρώπινου δυναμικού. Οι κατά καιρούς εξαγγελίες σας για προσλήψεις είκοσι χιλιάδων εκπαιδευτικών από το ερχόμενο έτος αποδεικνύονται λόγια του αέρα.
Μετά τις δηλώσεις του Υφυπουργού, κ. Πελεγρίνη, για τον κίνδυνο να μην ανοίξουν σχολεία το νέο έτος, όλες οι κινήσεις σας, από την υποβάθμιση των ολοήμερων σχολείων και τον διπλασιασμό των μαθητών για την ίδρυση νηπιαγωγείων, μέχρι την επαναφορά της τρίτης ανάθεσης, αυτόν τον στόχο υπηρετούν: την εξοικονόμηση προσωπικού.
Έρχομαι τώρα στην περιβόητη ρύθμιση του άρθρου 41 που έχει οσμή σκανδάλου. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ότι «επέρχονται τροποποιήσεις στα προσόντα του Γενικού Διευθυντή της Σιβιτανιδείου Σχολής, προκειμένου να εναρμονιστούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της επαγγελματικής εκπαίδευσης σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα».
Αλήθεια, κύριε Υπουργέ, ποια ευρωπαϊκά πρότυπα επιβάλλουν μπαλτά στην προϋπόθεση γνώσης ξένης γλώσσας για την ανάληψη μιας τέτοιας θέσης ευθύνης;

Γιατί η φωτογραφική αυτή ρύθμιση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εξαφανίζει με μπαλτά από τα προσόντα την υποχρέωση να έχει ο Γενικός Διευθυντής επαρκή γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας από τις ομιλούμενες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αξιώνει η ως τώρα ισχύουσα νομοθεσία.
Εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρίσκεται και το μυστικό της φωτογραφικής διάταξης. Επιχειρείτε να νομιμοποιήσετε εκ των υστέρων τις επιλογές σας; Αν όχι, προς τι η ρύθμιση; Ράβετε τον νόμο με βάση τα μέτρα του διευθυντή, του πρώην Υπουργού, του κ. Μπαλτά, που τοποθετήσατε ως διευθυντή στη Σιβιτανίδειο; Αυτή λοιπόν είναι η ηθική της Aριστεράς; Αν αδυνατεί ο εκλεκτός μας να περάσει τον πήχη για την κατάληψη μιας θέσης, απλά κατεβάζουμε τον πήχη των προσόντων.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε,

λέγοντας ότι δεν συμφωνούμε επίσης με τη ρύθμιση που δίνει το δικαίωμα σε εκπαιδευτικό της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης να γίνει διευθυντής σε ΙΕΚ, δηλαδή σε δομή μεταλυκειακού επιπέδου. Άλλωστε, η ρύθμιση έρχεται σε αντίθεση με το αμέσως προηγούμενο άρθρο που αναφέρει ότι ο Γενικός Διευθυντής στη Σιβιτανίδειο Σχολή που έχει ΕΠΑΛ και ΙΕΚ πρέπει να είναι εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας ή και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τέλος ως προς τη νομιμοποίηση των παλαιότερων αποφάσεων χρηματοδότησης από τη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς, θα πρέπει ο κύριος Υπουργός να μας γνωστοποιήσει ποιες αποφάσεις επιχορήγησης νομιμοποιούνται εκ των υστέρων, σε ποιες ΜΚΟ δόθηκαν αυτά τα χρήματα και με ποια αιτιολογία, διαφορετικά η Βουλή θα λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Σας ευχαριστώ.

Δείτε το σχετικό βίντεο στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
https://www.youtube.com/watch?v=MeLaGbbO6Sk&feature=youtu.be

Read more...

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΠΡΟΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ 1

Σινασός Καππαδοκίας, 5 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΠΡΟΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Παναγιώτατε πάτερ και δέσποτα,
Αυθέντη των Ρωμιών Ορθοδόξων Χριστιανών,

Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά στα άγια χώματα της Καππαδοκίας, στη γη των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, στο λίκνο της Ορθοδοξίας.
Εδώ που οι πρόγονοί μας έζησαν επί γενεές και επί αιώνες, μέχρι την αποφράδα ημέρα που αναγκάστηκαν να φύγουν, ως ανταλλάξιμοι πρόσφυγες.
Και άφησαν πίσω τους πατρικές οικίες και τάφους, «εκκλησίας έρημα, μοναστήρια ακάντηλα». Και πήραν μαζί τους μόνον εικόνες, μνήμες και παραδόσεις, που ήταν και το μόνον θεμέλιο της νέας τους ζωή. Πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια ρίζωσαν και προόδευσαν, ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες και τις κακουχίες, χωρίς ποτέ να λησμονήσουν από πού ήλθαν.
Η συγκίνησή μας, όμως, είναι διπλή γιατί για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε μαζί Σας, στο Προσκυνηματικό σας Οδοιπορικό. Άλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι χάρη σε Εσάς, στην αταλάντευτη προσήλωσή Σας στη διατήρηση της πνευματικής κληρονομιάς της Ορθοδοξίας και στην άοκνη προσπάθειά Σας, μπορούμε σήμερα και εμείς να προσευχόμαστε σ’ αυτόν τον Ιερό Ναό.
Εδώ, στον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Σινασό, την μεγαλώνυμη ελληνορθόδοξη κοινότητα της καθ' ημάς Ανατολής, την αποκαλούμενη και "Διαμάντι της Ανατολής" για την ελληνομάθεια των κατοίκων της και την προαγωγή των ελληνικών γραμμάτων.
Και μπορεί σήμερα να είναι μικρό το εκκλησίασμα -και λόγω της οικονομικής δυσπραγίας στην Ελλάδα-, θέλω, όμως, να σας διαβεβαιώσω Παναγιώτατε ότι οι απόγονοι των προσφύγων που βρέθηκαν σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, διατηρούν την ευσέβεια των Καππαδοκών, τα ήθη και έθιμα της αλησμόνητης πατρίδας και την αγάπη στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.

Στη Σινασό συντελείται πράγματι ένα θαύμα, διότι φωτισμένοι άνθρωποι αντιλήφθηκαν νωρίς το θησαυρό που τους άφησαν παρακαταθήκη οι Ρωμιοί που αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Με σεβασμό στα μνημεία, τις εκκλησίες, τα αρχοντικά των Ελλήνων δεν επέτρεψαν την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της κωμόπολης. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν γι' αυτό.
Μακάρι το παράδειγμά τους να βρει και αλλού μιμητές. Τα ρωμαίικα και χριστιανικά μνημεία δεν είναι μόνο πλούτος για την Τουρκία αλλά και παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, που έχουμε χρέος όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι να διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενεές.

Παναγιώτατε,

Κύρια ιδιότητα του ανθρώπου είναι η συνείδηση της ταυτότητάς του, η συναίσθηση της καταγωγής του γένους του, μέσα από τις ιστορίες των παππούδων και το νανούρισμα των γιαγιάδων, που κληρονομείται από γενεά σε γενεά. Και αυτή η ταυτότητα συνιστά τον πλέον ανεκτίμητο θησαυρό του ανθρώπου, ανώτερο από κάθε υλική κτήση, κάθε παροδικό αξίωμα. Και δεν αφαιρείται από καμία εξωτερική παρέμβαση, παρά μόνον εάν ο ίδιος ο άνθρωπος αφεθεί στην απώλειά της.
Αυτά έχοντας κατά νου, πιστεύω ότι όσο νερό κι αν κυλήσει στο ποτάμι του χρόνου από την εποχή της αναχώρησης από τη γη των παππούδων μας, αυτή η ιδιαίτερη ταυτότητά μας ως Ρωμιών, θα ζει μέσα μας, και μέσω ημών θα παραμένει άφθαρτη, εφόσον κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της πίστης μας, όπου κι αν η μοίρα μας έχει ρίξει.
Άλλωστε, η σθεναρή υπεράσπιση της ταυτότητας είναι καθήκον κάθε συνειδητοποιημένου ανθρώπου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Διότι ο κίνδυνος της επικράτησης ενός κόσμου χωρίς πνευματικές αξίες και χωρίς ιστορικές ρίζες, που θα επιδίδεται αποκλειστικά στη θήρευση υλικών αγαθών, διαφαίνεται απειλητικά στον ορίζοντα.

Παναγιώτατε,

Στο σημερινό ασταθές διεθνές περιβάλλον, η Ορθοδοξία και ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποκτούν ζωτική σημασία. Κοιτάζοντας γύρω μας, στην ευρύτερη περιοχή μας, από την ανατολική Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική μαίνονται αιματηρές συγκρούσεις και το δράμα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας διαρκεί αμείωτο.
Την ίδια ώρα τα καραβάνια των ανέστιων κατατρεγμένων προσφύγων συνεχίζουν να κινούνται προς την νέα γη της Επαγγελίας. Χιλιάδες δυστυχείς, αναμεσά τους πολλά παιδιά, χάνονται σε αυτά τα ταξίδια απελπισίας.
Και είναι θλιβερό να διαπιστώνουμε ότι η προσφυγική τραγωδία καθίσταται από κάποιες πλευρές μοχλός πιέσεων και εκβιασμού για την επίτευξη αλλότριων σκοπών.
Δείγμα της βαθιάς πίστης του λαού μας στις αρχές της Ορθοδοξίας, είναι και το πνεύμα φιλανθρωπίας και φιλαλληλίας που επιδεικνύει, ενώ η Εκκλησία μας είναι ο σημαντικότερος θεσμός διατήρησης της κοινωνικής συνοχής.
Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε νέα τείχη να υψώνονται ανάμεσα σε ευρωπαϊκά κράτη, που θρυμματίζουν το ευρωπαϊκό όραμα μιας ηπείρου ελευθερίας και αλληλεγγύης.


Παναγιώτατε,

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε τις προσπάθειές σας, στις οποίες έχετε αναλωθεί ολόψυχα, για την ανάδειξη της έμπρακτης αλληλεγγύης και του ανυπόκριτου ανθρωπισμού ως πυρήνα της πίστης μας.
Όπως επίσης, συντασσόμαστε μαζί σας στον κοπιώδη αγώνα σας για την ενότητα του Ορθόδοξου κόσμου αλλά και τον συντονισμό όλων των Χριστιανών. Το όραμά σας είναι και δικό μας όραμα, και ευχόμαστε και προσευχόμαστε η Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος να στεφθεί με επιτυχία.
Ελπίζουμε όλοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, και τα όποια ζητήματα έχουν τεθεί εσχάτως από διάφορες πλευρές να μη θέσουν σε κίνδυνο το μείζον, η επίτευξη του οποίου θα σηματοδοτήσει μια νέα ελπιδοφόρα εποχή.

Παναγιώτατε,

Όλα τα χρόνια που βρίσκεστε στον οικουμενικό θρόνο έχετε αποδείξει ότι συνεχίζετε μια σπουδαία παράδοση χιλιετιών. Το Φανάρι συνεχίζει, σε καιρούς χαλεπούς, να είναι φάρος ελπίδας και πίστης. Είθε ο Θεός να σας δίνει δύναμη για να συνεχίζετε το σπουδαίο σας έργο.
Και του χρόνου!

Read more...

Εισήγηση Τομεάρχη Παιδείας στην Ολομέλεια του Τομέα

Τομέας Παιδείας ΝΔ

Αθήνα, 2 Ιουνίου 2016

Εισήγηση
του Υπεύθυνου του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας
κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην Ολομέλεια του Τομέα

«Αγαπητοί συνεργάτες, φίλες και φίλοι,

σας καλωσορίζω στη δεύτερη αυτή συνάντηση της Ολομέλειας των μελών των Ομάδων Εργασίας του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας.
Στο ενδιάμεσο οι Ομάδες δούλεψαν πολύ και αθόρυβα, και τα μέλη κατέθεσαν πολλές και εμπεριστατωμένες προτάσεις.
Θα ήθελα, λοιπόν, ιδιαιτέρως να σας ευχαριστήσω όλους σας, γιατί αποδείξατε στην πράξη ότι η Νέα Δημοκρατία -και στον χώρο της παιδείας- διαθέτει έμπειρα και καταξιωμένα στελέχη, που μπορούν να βοηθήσουν δημιουργικά στο κυβερνητικό έργο που σύντομα θα κληθεί να επιτελέσει.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να αναφέρω μερικές παρατηρήσεις στα όσα έχουν γίνει αυτό το διάστημα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη συνέχεια θα δώσω τον λόγο στον Γραμματέα του Τομέα τον Σωτήρη Γκλαβά, ο οποίος θα παρουσιάσει μια πρώτη δέσμη προτάσεων που θα θέσουμε σε διαβούλευση.

Φίλες και φίλοι,
Αυτό που ζούμε από την πρώτη στιγμή της ανάρρησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι ένας διαρκής εφιάλτης για την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα ολόκληρη.
Είναι πλέον φανερό ότι τυχοδιωκτικές δυνάμεις κάνοντας χρήση των πιο δημαγωγικών υποσχέσεων παραπλάνησαν τον ελληνικό λαό και υπέκλεψαν την ψήφο του, και μάλιστα πολλαπλώς.
Δυστυχώς, ο λαϊκισμός έχει διεισδύσει στο DNA μεγάλης μερίδας του πληθυσμού έπειτα από δεκαετίες επικράτησής του. Έτσι, πολλοί συμπολίτες μας είναι επιρρεπείς στην άκρατη και ανεύθυνη υποσχεσιολογία, στα μεγάλα λόγια και στις φαντασιώσεις.
Οι συνέπειες όμως αυτών των παθογενειών είναι πάντοτε δραματικές. Και αυτό συμβαίνει σήμερα. Η οικονομία έχει υπονομευθεί καταλυτικά. Στις τράπεζες ισχύουν ακόμη τα κάπιταλ κοντρόλ. Η ύφεση συνεχίζεται ακάθεκτη -1,4% καταγράφεται για το Α΄ τρίμηνο του ’16. Οι επενδύσεις αγνοούνται. Η υπερφορολόγηση έγινε μάστιγα και πλήττει τα σημαντικότερα παραγωγικά στρώματα. Και μάλιστα γίνεται στο όνομα του “ιερού” ταξικού αγώνα, όπως μας αποκάλυψε ο κ. Κυρίτσης.
Και επιπλέον, έχουμε ένα μνημόνιο της αριστεράς, παρέα με έναν κόφτη διαρκείας, που και το μείγμα του είναι εκ προοιμίου αποτυχημένο, και την εθνική κυριαρχία βγάζει στο σφυρί.

Για δε το χρέος, που βεβαίωναν ότι θα το κουρέψουν, πήραν αόριστες υποσχέσεις για το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές. Ταυτόχρονα, οι συνεχείς καθυστερήσεις και οι διάφορες “ουρές” σε εκκρεμότητα ανεβάζουν τον λογαριασμό μέρα με την μέρα.
Το ίδιο διάστημα, στο χώρο της παιδείας παρακολουθούμε μια συντονισμένη και σχεδιασμένη απόπειρα οπισθοδρόμησης, με την αναστολή και κατάργηση των όποιων σωστών μέτρων ελήφθησαν από προηγούμενες κυβερνήσεις και υπουργούς παιδείας, με στόχο τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Πρόκειται ίσως για την πιο αντιδραστική, με την έννοια των ιδεολογικών αρχών που τη διέπουν, πολιτική διαχείριση που έχει γνωρίσει ο τόπος για πολλές δεκαετίες.
Η οποία επιδιώκει να κατοχυρώσει προνόμια, συντεχνιακά συμφέροντα, ομάδες πίεσης, αλλά και να στιγματίσει την αριστεία, να εξοβελίσει την αξιοκρατία, να δημιουργήσει ένα βασίλειο της ήσσονος προσπάθειας και της μετριότητας.
Και ταυτόχρονα, να επιβάλλει αποφάσεις που εδράζονται σε αναχρονιστικές αντιλήψεις, μάλλον της δεκαετίας του 1970, από τις οποίες ποτέ δεν απογαλακτίστηκαν όσοι βρίσκονται στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας από τον Ιανουάριο του ’15.
Μετά τον υποτιθέμενο διάλογο έγινε εμφανές -και σε όσους είχαν αμφιβολίες- ότι στόχος της ομάδας που διαχειρίζεται σήμερα τα ζητήματα παιδείας είναι να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών, την πρωινή προσευχή, τον εκκλησιασμό των μαθητών, τη διδασκαλία για την Γενοκτονία των Ποντίων, τις μαθητικές παρελάσεις, τα “πάρα φύσιν” αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο, -κατά τη ρήση του κ. Φίλη- αλλά και τις “πριγκίπισσες” και τα “βασιλόπουλα” με συμβόλαια τιμής που θα υπογράφουν οι μαθητές του δημοτικού...
Λυπάμαι, αλλά εδώ ξεφεύγουμε από το πεδίο της πολιτικής και μπαίνουμε σε άλλα μονοπάτια. Εδώ οι ιδεοληψίες κι οι εμμονές κάποιων μετατρέπονται σε παραλογισμούς και φαιδρότητες. Καταντούν ανέκδοτο.
Και θα γελούσαμε όλοι με αυτά που λέγονται αν αυτοί που τα λένε δεν είχαν την εξουσία. Γι’ αυτό τους καλούμε να σοβαρευτούν και να αναθεωρήσουν. Η εκπαίδευση δεν είναι “του κασίδη το κεφάλι” για πειραματισμούς.

Φίλες και φίλοι,
Αν θέλαμε με μια πρόταση να χαρακτηρίζαμε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το χρονικό διάστημα θα λέγαμε ότι είναι μια “διαρκής επίθεση στην αριστεία και στην εργατικότητα με στόχο την ισοπέδωση των πάντων”. Έτσι, “η αριστεία είναι ρετσινιά” και “η καριέρα είναι χολέρα”. Αυτά είναι τα “μότo” της κυβέρνησης που μας έλαχε στην πιο κρίσιμη ώρα για την πατρίδα.
Η αρχή έγινε με την κατάργηση των πρότυπων σχολείων, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ισότητας, που τελικά ζημιώνει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και την υγιή άμιλλα.
Και συνεχίστηκε με το “ψαλίδισμα” και την υποβάθμιση των ολοήμερων σχολείων. Πάλι με έωλα επιχειρήματα και πάντοτε στο όνομα της ισότητας προς τα κάτω. Και εδώ χαμένοι οι ασθενέστεροι συμπολίτες μας, που στερούνται το δικαίωμα συμμετοχής των παιδιών τους σε αυτά τα σχολεία, παρά την μερική αναδίπλωση για το θεαθήναι της κυβέρνηση μετά την ομοβροντία διαμαρτυριών.
Από το κατεδαφιστικό έργο της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να λείψει και η ιδιωτική εκπαίδευση. Με συμπλεγματικά σύνδρομα, η ηγεσία του υπουργείου διατυμπανίζει την πρόθεσή της να βάλει “στενό κορσέ” στις δραστηριότητες των σχολείων αυτών, που έχουν προσφέρει τόσα για δεκαετίες στον τόπο μας.
Αλλά και η τριτοβάθμια εκπαίδευση γνώρισε την ιδιαίτερη “περιποίηση” της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Οι “αιώνιοι φοιτητές” δικαιώθηκαν πανηγυρικά, και επανήλθαν μετά βαΐων και κλάδων στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ.
Αυτοί, όμως, που εκπαραθυρώθηκαν δια της απαξίας ήταν διεθνούς κύρους καθηγητές, που ήλθαν να προσφέρουν με τη συμμετοχή τους στα Συμβούλια Ιδρυμάτων στην αναβάθμιση των ελληνικών Πανεπιστημίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που εκδηλώνει μια αλλεργία σε ότι σχετίζεται με αξιολόγηση και αξιοκρατία, ως κατεξοχήν εκπρόσωπος ο ίδιος της πιο μίζερης μετριοκρατίας, δεν μπορούσε, βεβαίως, να ανεχθεί ανθρώπους με γνώσεις και κύρος.
Ίσως προτιμά τους καταληψίες και τους κρανοφόρους-ροπαλοφόρους, που τους είδαμε με πλήρη εξάρτηση να δίνουν το παρών τους στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές, μετατρέποντας και πάλι το πανεπιστημιακό άσυλο σε “άσυλο ανομίας”, προκειμένου οι “μπαχαλάκιδες” να συνεχίζουν ανενόχλητοι την δράση τους.
Και ενώ το υπουργείο έχει επιδοθεί σε όλο αυτό το όργιο αποδόμησης της παιδείας, έχει στήσει μια φθηνή παράσταση για επικοινωνιακούς λόγους, που την ονόμασε Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία.
Και όσο αυτός διαρκούσε, παρακολουθούσαμε άναυδοι τα μέτρα, τις τροπολογίες της νύχτας και τις φωτογραφικές διατάξεις σε άσχετα νομοσχέδια, χωρίς καμία συνεννόηση, χωρίς καμία συναίνεση ούτε καν προειδοποίηση.
Η όλη κατάσταση κατάντησε μια πραγματική κοροϊδία. Την οποία όσο καλή να ήταν η πρόθεσή μας δεν μπορούσαμε να τη δεχτούμε. Και αποχωρήσαμε γιατί δεν ήμασταν διατεθειμένοι να γίνουμε κομπάρσοι σε ένα άθλιο έργο, που σκηνοθετούσε το Μαξίμου για εσωτερική κατανάλωση.
Τελικά, δημοσιοποιήθηκε μια πρόταση από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, της οποίας τα βασικά χαρακτηριστικά είναι η γενικότητα, δηλαδή, πράγματα χιλιοειπωμένα και κατά καιρούς γραμμένα, αλλά με μια “δημιουργική αοριστία” σε επίπεδο ευχών.
Αλλά και όπου η πρόταση εξειδικεύει, διαπιστώνουμε ότι πολλά από όσα προτείνονται, ήδη υλοποιούνταν αλλά ακυρώθηκαν με συνδικαλιστικές παρεμβάσεις, κατ΄ εξοχήν από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ή από τους Υπουργούς Παιδείας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Αναφέρω ενδεικτικά:
• Αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας -που πάγωσε αν και δεν είχε κανένα τιμωρητικό χαρακτήρα.
• Νέα προγράμματα. Μετά τα προγράμματα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης εκπονήθηκαν και δημοσιεύτηκαν τον Ιανουάριο του 2015 και τα νέα προγράμματα του Γενικού Λυκείου, αλλά λόγω αλλαγής της Κυβέρνησης δεν είχαν καμία τύχη. Τώρα ζητούν την αναθεώρησή τους.
• Καλές πρακτικές. Τα σχολεία που είχαν αναπτύξει πολλές και καλές πρακτικές ήσαν τα Πρότυπα-Πειραματικά σχολεία που στην ουσία κατήργησε ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ενώ η Πρόταση μιλάει για “Στήριξη του θεσμού των πειραματικών σχολείων”.
• Ολοήμερα σχολεία, τα οποία με τις σχετικές εξαγγελίες του Υπουργού στην ουσία συρρικνώνονται (αντίθετα, στην Πρόταση μιλάνε για γενίκευση του ολοημέρου σχολείου).
• Μείωση των ωρών διδασκαλίας των ξένων γλωσσών, της καλλιτεχνικής παιδείας και της Φυσικής Αγωγής από τον κ. Φίλη, αντί για αναβάθμιση που αναφέρει η Πρόταση.
• Αντί για αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, έχουμε ακύρωση (από τους κ.κ. Μπαλτά και Φίλη) ενός μεγάλου διαγωνισμού για προμήθεια όλων των σχολείων με διαδραστικούς πίνακες και εργαστήρια σύγχρονης τεχνολογίας, μέσων απαραίτητων στο ψηφιακό σχολείο (τα χρήματα του ΕΣΠΑ περίπου 60 εκ. ευρώ χρησιμοποιήθηκαν για πρόσληψη αναπληρωτών).
• Καθιέρωση υποχρεωτικού πιστοποιητικού παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας για τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς. Φαίνεται εσκεμμένα “αγνοούν” ότι από χρόνια έχει καθιερωθεί και χορηγείται από πολλά πανεπιστημιακά τμήματα και όχι μόνο.

Φίλες και φίλοι,
Ως Νέα Δημοκρατία, όλο αυτό το διάστημα πολιτευτήκαμε με υπευθυνότητα. Καταγγείλαμε τις προσπάθειες να αποδομηθούν οι μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις των προηγούμενων χρόνων.
Μιλήσαμε συγκροτημένα με επιχειρήματα και αποδείξεις για τις λανθασμένες επιλογές. Καταγγείλαμε τις διατάξεις που βόλευαν ημετέρους, όπως και την αθλιότητα με την νομιμοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων με πλαστά πτυχία, που διοργανώνει ο κ. Φίλης.
Και πιστεύω ότι πετύχαμε να ακουστεί ο λόγος μας –που βασίζεται στην προώθηση της αξιοκρατίας και ενός ριζοσπαστικού μεταρρυθμιστικού οράματος- σε ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, και κυρίως στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς αλλά και τους φοιτητές και μαθητές, που πλήττονται από την πολιτική αυτής της κυβέρνησης.
Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να συνεχίσουμε. Με γρήγορα ανακλαστικά, συντονισμό και διάχυση του μηνύματός μας στους ενδιαφερόμενους φορείς.
Θεωρώ ότι μετά το φιάσκο ΣΥΡΙΖΑ, το “κόμμα της λογικής”, η μερίδα των πολιτών που επικροτούν τις μεταρρυθμίσεις και αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τον καταστροφικό λαϊκισμό αυξάνεται.
Σε αυτούς τους πολίτες πρέπει να μιλήσουμε με την γλώσσα της αλήθειας και του ρεαλισμού. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα αφετηρία του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε να κατακτήσει τη θέση που του αξίζει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά και να μεταμορφωθεί σε εργαστήρι ελεύθερων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με ισχυρή την εθνική και την ιστορική τους συνείδηση.

Φίλες και φίλοι,
Το επόμενο διάστημα, μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να σκίσει τα μνημόνια τα ψηφίζει δυο-δυο, είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να δώσει εξετάσεις αριστεροσύνης στα μέλη της. Προνομιακό τομέα γι’ αυτό θεωρεί το χώρο της παιδείας.
Δυστυχώς, η παιδεία θα καταστεί πειραματόζωο στα χέρια εμμονικών ανθρώπων. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, για να αντιμετωπίσουμε με στέρεη επιχειρηματολογία τις όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις τους.
Παράλληλα, έχουμε χρέος στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου να αναδεικνύουμε αδυναμίες, λάθη και παραλήψεις της κυβέρνησης. Ό,τι εντοπίζετε που προσφέρεται για κριτική θα πρέπει να το θέτετε υπόψη του Τομέα.
Χθες, η ερώτησή μας για τους σπουδαστές των ΙΕΚ που διαγράφονται από τα μητρώα του ΟΑΕΔ και από τους οποίους ζητείται πίσω το επίδομα ανεργίας, προκάλεσε αίσθηση. Θέλω να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη Ζαχαράκη που εντόπισε το θέμα και μας ενημέρωσε τάχιστα και λεπτομερώς.
Ταυτόχρονα, μετά και την πρώτη δέσμη θέσεων που θέτουμε σε διαβούλευση -και τις οποίες θα παρουσιάσει αμέσως μετά ο Γραμματέας του Τομέα, ο Σωτήρης Γκλαβάς-, θα πρέπει να αξιοποιήσουμε το χρόνο του θέρους έτσι ώστε, το φθινόπωρο να είμαστε σε θέση να έχουμε τον κύριο κορμό των προγραμματικών θέσεων για την Παιδεία που θα εισηγηθούμε στη Γραμματεία Προγράμματος.
Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα και πάλι να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας και κυρίως για την δουλειά σε βάθος που γίνεται στις Ομάδες εργασίας».

Τομέας Παιδείας 1

Read more...

Ομιλία Μάξιμου σε εκδήλωση Ποντίων Λαρισας & Εισήγηση Αρμενίου Βουλευτή

Μάξιμος Πόντιοι

Λάρισα, 27 Μαΐου 2016

Ομιλία
του Τομεάρχη Παιδείας και Θρησκευμάτων ΝΔ,
μέλους της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας,
βουλευτή Λαρίσης,
κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην Κεντρική Εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων Λάρισας
για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου:

“Από την Γενοκτονία των πληθυσμών στην Γενοκτονία της Μνήμης
Δράσεις και πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας”


«Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Κάθε συζήτηση για το μέγα ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου νομίζω ότι πρέπει να ξεκινά έχοντας ως δεδομένα κάποιες αναμφισβήτητες γενικές αλήθειες:

α) Οι διώξεις, οι σφαγές, τα μαρτύρια του Ποντίων ήταν μέρος ενός ευρύτερου, καλά οργανωμένου σχεδίου που είχε ως σκοπό την ολοκληρωτική εξάλειψη όλων των Χριστιανών της Ανατολής. Δεν ήταν δηλαδή αποτέλεσμα αυθόρμητων ενεργειών, απώλειες πολεμικών πράξεων ή αποσπασματικές ενέργειες. Όπως σημείωνε σε αναφορά του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Τζωρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής, «όλες οι σφαγές που έχουν γίνει στην ιστορία του τουρκικού λαού σε βάρος πληθυσμών, διατάσσονταν πάντα από ανώτερες αρχές και δεν αποτελούσαν πρωτοβουλία κατώτερων αξιωματικών ή αυθόρμητες βιαιότητες του όχλου».
Και κατ’ αυτόν τον τρόπο απαντά πλήρως στον ορισμό που δίδει στις γενοκτονίες ο ΟΗΕ ήδη από το 1948

β) Η Γενοκτονία, όπως είπαμε, αφορούσε όλο τον χριστιανικό πληθυσμό της Ανατολής: Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας και όπου αλλού, αλλά και Αρμένιους και Ασσύριους. Το οθωμανικό και στη συνέχεια το τουρκικό κράτος επεδίωξε την θρησκευτική και εθνική ομοιογένεια δια της βάρβαρης βίας.

γ) Η Γενοκτονία των πληθυσμών στην Τουρκία μπορεί να τελείωσε τυπικά το 1923, με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην πραγματικότητα όμως συνεχίστηκε με άλλους τρόπους: τόσο με την βίαιη εκδίωξη των Ρωμιών της Πόλης και των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου, όσο και με την Γενοκτονία της Μνήμης που συνεχίζει ως σήμερα να λαμβάνει χώρα από την τουρκική κυβέρνηση. Με την μετατροπή εκκλησιών σε τζαμιά, με καταστροφές νεκροταφείων, οικημάτων και μνημείων.
δ) Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολής των αρχών του 20ού αιώνα συνεχίζεται σήμερα στην Μέση Ανατολή, απειλώντας να εξαφανίσει δια παντός την δισχιλιετή παρουσία τους στην περιοχή της γέννησης του χριστιανισμού.

Κάθε προσέγγιση επομένως της Γενοκτονίας στον Πόντο πρέπει να τίθεται σε αυτό το πλαίσιο. Οι απόπειρες αμφισβήτησης των ιστορικών γεγονότων είτε από ιστορική άγνοια είτε εξαιτίας ιδεοληψιών είναι πράξεις απαράδεκτες και καταδικαστέες. Πράξεις που ρίχνουν νερό στο μύλο της ιστορικής αμνησίας, που μονίμως συντηρεί η τουρκική πλευρά για να μην αποδεχθεί την ευθύνη των τραγικών συμβάντων που άλλαξαν την εικόνα της ανατολικής Μεσογείου, βάζοντας τέλος σε μια φωτεινή παρουσία του ελληνικού πληθυσμού για τρεις χιλιάδες χρόνια.

Το έγκλημα, όμως, δεν παραγράφεται και δεν συγχωρείται από την ιστορία. Και δική μας ευθύνη είναι να θέτουμε τις δυνάμεις μας, από τη θέση που ο καθένας υπηρετεί το δημόσιο βίο, στην αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης. Όχι για λόγους αντεκδίκησης. Αλλά γιατί το οφείλουμε στα εκατομμύρια θύματα της Γενοκτονίας, και γιατί μόνον με σχέσεις ειλικρίνειας μπορούμε να έχουμε και σχέσεις πραγματικής φιλίας και συνεργασίας με τους γείτονες. Σε κάθε άλλη περίπτωση η σκιά του παρελθόντος θα βαραίνει το παρόν και το μέλλον αυτών των σχέσεων.

Φίλες και φίλοι,
Το ελληνικό κράτος αντιμετώπισε φοβικά και αποσπασματικά το ζήτημα της γενοκτονίας. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 70 χρόνια από την τελευταία πράξη της γενοκτονίας, τη μικρασιατική καταστροφή, προκειμένου να αναγνωρίσει αρχικά το 1994 τη γενοκτονία των Ποντίων και το 1998 των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Αυτός ο φοβικός και αποσπασματικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος της γενοκτονίας χαρακτηρίζει έκτοτε τη στάση της ελληνικής πολιτείας ασχέτως κυβερνήσεων.
Όσον αφορά στο αποσπασματικό, όπως πολλές φορές έχω τονίσει η γενοκτονία των Ποντίων, Μικρασιατών και εν γένει των Ελλήνων που ζούσαν στα εδάφη της πάλι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας εντάσσονταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο εξαφάνισης των χριστιανών της Ανατολής, στο πλαίσιο της μετάλλαξης της πολυεθνικής αυτοκρατορίας σε έθνος-κράτος.

Γι’ αυτό και στις 25 Ιουλίου 2006 καταθέσαμε 7 βουλευτές Πρόταση Νόμου ζητώντας την «Καθιέρωση της 19ης Μάιου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, Πόντου, Μικράς Ασίας και Θράκης από το Τουρκικό Κράτος». Επισημαίναμε τότε ότι «Η νομοθετική πολυδιάσπαση του γεγονότος (της γενοκτονίας), η τέλεση εκδηλώσεων μνήμης σε διαφορετικές ημερομηνίες και άλλες χωριστές ενέργειες αποδυναμώνουν εξ ορισμού τη δυνατότητα διεθνοποίησης και διεκδίκησης της αναγνώρισής του από την παγκόσμια κοινότητα και τις ξένες κυβερνήσεις. Αυτό που αδόκιμα κάναμε εμείς είναι ωσάν οι Εβραίοι να τιμούσαν και να διεκδικούσαν ξεχωριστές αναγνωρίσεις για το Ολοκαύτωμα πχ των Ελλήνων Εβραίων, Πολωνών Εβραίων, Γάλλων κλπ. Ή οι Αρμένιοι να ζητούσαν ξεχωριστές αναγνωρίσεις για τη γενοκτονία των Αρμενίων της Ιωνίας, της Κωνσταντινούπολης, ή του Πόντου. Προέχει προφανώς η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας και αυτή δεν πρόκειται να γίνει με σαλαμοποίηση αλλά με ενιαία προβολή και διεκδίκηση του γεγονότος».

Στις 5 Αυγούστου του 2011, έκανα το επόμενο βήμα καταθέτοντας ερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών με αίτημα να εξεταστεί το ενδεχόμενο συνεργασίας και συντονισμού με την αρμενική εθνοσυνέλευση, οργανώσεις της διασποράς των Αρμενίων και Ασσυρίων για τη θεσμοθέτηση της ενιαίας αναγνώρισης της γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολής.
Και είναι ιδιαίτερη ευτυχής η συγκυρία της εκδήλωσης που επέτρεψε την παρουσία και του καλού συναδέλφου και φίλου στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας Αραγκάτς Αχογιάν που βρέθηκε στην Αθήνα για τα εγκαίνια της Έκθεσης για το Άγιον Όρος, με αφορμή τα χίλια χρόνια παρουσίας Ρώσων μοναχών στον Άθω.

Θέλω να τον ευχαριστήσω που χωρίς δεύτερη σκέψη αποδέχθηκε την πρόταση να έρθει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά. Τον ευχαριστώ κυρίως για όσα κάνει για τους κρυφο-αρμένιους της Τουρκίας, ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας μαζί με εκείνο των Ποντίων κρυπτοχριστιανών.

Φίλες και φίλοι,
Ο φοβικός τρόπος αντιμετώπισης της γενοκτονίας υπό την απειλή αντιδράσεων της Τουρκίας φάνηκε νωρίς. Πέραν της χρονικής καθυστέρησης της αναγνώρισης το ελληνικό κράτος δείχνει διστακτικό να ολοκληρώσει το επόμενο βήμα της διεθνοποίησης του ζητήματος.
Ενώ η βουλή εξέδωσε τον τόμο του καθηγητή Κωνσταντίνου Φωτιάδη –αφού πέρασε από 40 κύματα- δεν προχώρησε ποτέ στην έκδοσή του σε έξι γλώσσες και στην αποστολή του στα κοινοβούλια όλου του κόσμου, διπλωματικές υπηρεσίες, πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμό.

Επ’ αυτού, κατ’ επανάληψη ενόχλησα περισσότερους του ενός προέδρους της βουλής. Μάλιστα, στις 21 Δεκεμβρίου του 2010, παραμονές Χριστουγέννων, όταν συζητείτο ο προϋπολογισμός, επέδωσα επιστολή στον κ. Πετσάλνικο που υπέγραφαν 114 βουλευτές όλων των κομμάτων, για την επανέκδοση του τόμου με τα τεκμήρια της Γενοκτονίας από το «Ίδρυμα της βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία».

Δυστυχώς δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση. Έτσι, σε συνεννόηση με το συγγραφέα παρακάλεσα τον επόμενο πρόεδρο Βαγγέλη Μειμαράκη να επιστρέψει τα πνευματικά δικαιώματα του τόμου στον καθηγητή Φωτιάδη προκειμένου ο ίδιος να προχωρήσει στην επανέκδοση του βιβλίου στην ελληνική και ξένες γλώσσες. Όπως και έγινε.

Με τον ίδιο φοβικό τρόπο στον αντιρατσιστικό νόμο επιχειρήθηκε διαφοροποίηση της αντιμετώπισης των αρνητών του Ολοκαυτώματος από τη γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής. Το επιχείρημα φαιδρό: Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων το αναγνωρίζει η διεθνής κοινότητα, ενώ τη γενοκτονία των Ποντίων ή των Αρμενίων μόνο ορισμένα κράτη ή πολιτείες των ΗΠΑ. Και λέω φαιδρό διότι στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος ο θύτης, η Γερμανία, όχι μόνο δεν προβάλει εμπόδια, αλλά η ίδια έχει αναγνωρίσει το έγκλημα των ναζί.

Στην περίπτωση της γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής ο θύτης, η Τουρκία, όχι μόνο δεν συμβιβάζεται με την αναγνώριση των μελανών σελίδων της ιστορίας της, αλλά φτάνει στο σημείο να απειλεί με διακοπή διπλωματικών σχέσεων, όταν κάποια χώρα εξετάζει την αναγνώριση της γενοκτονίας για παράδειγμα των Αρμενίων στη Γαλλία.

Δυστυχώς, πλέον, το αίτημα της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας υπονομεύεται εκ των έσω, καθώς για πρώτη φορά έχουμε υπουργό αρνητή της γενοκτονίας, τον υπουργό Παιδείας κ. Φίλη. Και μπορεί αργά ή γρήγορα ο κ. Φίλης να αποτελεί παρελθόν ως υπουργός, ωστόσο, μην έχουμε αυταπάτες η ζημιά που έχει προκαλέσει στην εθνική υπόθεση είναι ανυπολόγιστη διότι όσα είπε ως υπουργός θα τα συναντούμε ως εμπόδιο στην προσπάθεια διεθνοποίησης της γενοκτονίας. Ο θύτης θα είναι εκείνος που θα τα επικαλείται πρώτος. «Τι μας λέτε για γενοκτονία όταν ο ίδιος ο Έλληνας υπουργός Παιδείας αρνείται ότι διεπράχθη».

Από το φοβικό τρόπο αντιμετώπισης του γεγονότος περνούμε πια στην αντιμετώπισή του υπό το πρίσμα ιδεοληπτικών εμμονών. Μετά τα γνωστά περί “συνωστισμού” στο βιβλίο ιστορίας της κ. Ρεπούση, πλέον, επί υπουργού κ. Φίλη εξαιρείται από την εξεταστέα και επομένως και από την διδακτέα ύλη, το κεφάλαιο της ιστορίας για τον Παρευξείνιο Ελληνισμό που περιέχει και τα γεγονότα της γενοκτονίας.

Φίλες και φίλοι,
Το επόμενο στάδιο της γενοκτονίας των πληθυσμών είναι η γενοκτονία των μνημείων με στόχο τη γενοκτονία της μνήμης. Στη δεκαετία του ’50 υπήρξε συστηματικό σχέδιο καταστροφής εκκλησιών και χριστιανικών μνημείων στη Μικρά Ασία. Όσες δεν καταστράφηκαν μετατράπηκαν σε τζαμιά. Και δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, ακόμη και βυζαντινοί ναοί που είχαν γίνει από τον Κεμάλ μουσεία μετατρέπονται και πάλι σε τζαμιά.

Μετά την Αγία Σοφία στη Νίκαια της Βιθυνίας και την Αγία Σοφία στην Ανδριανούπολη που έγιναν τζαμιά, και η Αγία Σοφία στην Τραπεζούντα, λίγο μετά την πρώτη μετά την μικρασιατική καταστροφή λειτουργία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Παναγία Σουμελά το 2010, μετατράπηκε σε τέμενος.

Μάλιστα υπήρξαν καταγγελίες από το τοπικό επιμελητήριο στην “Τζουμχουριέτ” ότι υπήρξαν καταστροφές σε τοιχογραφίες και ψηφιδωτά κατά τη μετατροπή σε τζαμί του βυζαντινού μνημείου του 13ου αιώνα, που αποτελεί ένα από τα σύμβολα του ποντιακού ελληνισμού. Για το θέμα κατέθεσα την προηγούμενη εβδομάδα ερώτηση στη βουλή ζητώντας από το υπουργείο Εξωτερικών να θέσει το θέμα σε διεθνείς οργανισμούς.

Γιατί αυτή η εμμονή με τους ναούς της Αγίας Σοφίας; Προφανώς γιατί λειτουργεί συνειρμικά στο φανατικό ισλαμικό κοινό της γείτονος που επιθυμεί τη μετατροπή και αυτής της Αγιασοφιάς στην Πόλη σε τζαμί. Ελπίζω να μην το ζήσουμε.

Φίλες και φίλοι,
Πολλοί μου λένε, οι Πόντιοι στη Λάρισα είναι ελάχιστοι. Για ποιο λόγο πρωτοστατείς όλα αυτά τα χρόνια στη βουλή για τα ζητήματα των αλησμόνητων πατρίδων. Όσοι με τιμούν παρακολουθώντας τη δράση μου γνωρίζουν την απάντηση. Υπερασπίζομαι την αλήθεια, τα πιστεύω μου, τις αξίες με τις οποίες μεγάλωσα.
Σας ευχαριστώ».

 

Αρμένης βουλευτής Αχογιάν

Εισήγηση
από το Μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Αρμενίας,
μέλους της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας,
κ. Αραγκάτς Αχογιάν
στην Κεντρική Εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων Λάρισας
για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου:

“Γενοκτονία και Προκλήσεις”

«Περισσότερα από 100 χρόνια έχουν περάσει από την πανανθρώπινη τραγωδία, όταν στην Οθωμανική Τουρκία ξεκίνησε η μαζική και οργανωμένη πολιτική της γενοκτονίας ενάντια στις μη-τουρκικές εθνότητες των Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων, Εζίντι και Αλεβίτες του Ντερσίμ. Τουλάχιστον υπό τα τρία τουρκικά καθεστώτα: Χαμιτικό, Νεοτουρκικό και Κεμαλικό, οι μη- τουρκικοί λαοί που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία υπέστησαν στοιχειωμένο και διοικούμενο από την κεντρική εξουσία αφανισμό –τη γενοκτονία. Αυτή η πικρή αλήθεια είναι ένα μη αναστρέψιμο γεγονός, όχι μόνο για μας, τους κληρονόμους, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων και των Τούρκων και είναι περιττό να καταβάλλουμε και άλλες προσπάθειες για να αποδείξουμε αυτό το γεγονός.

Δυστυχώς, όμως στη σημερινή Τουρκία λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, εκεί, είμαστε μάρτυρες όταν κάθε φορά γίνεται αναφορά σε πανανθρώπινες αξίες και τη θρησκευτική ανεκτικότητα, οι λέξεις χάνουν την αξία τους. Εκεί, υπό την αιγίδα των δήθεν πατριωτικών συνθημάτων το εθνικιστικό βαθύ κράτος χαρακτηρίζει όποιων διαφωνεί ως προδότη. Εκεί, δεν ανέχονται να ομολογήσουν τις καταστροφικές σελίδες της ιστορίας τους, να μετανοήσουν, να αρχίσουν τη συμφιλίωση και να βρουν λύσεις για την επίλυση των προβλημάτων. Και ενώ η επίσημη Άγκυρα διαβεβαιώνει για την πολιτική καθήλωσή της στις ευρωπαϊκές αξίες, την ίδια στιγμή συνεχίζεται η πολιτική της γενοκτονίας, οι ρίζες της γενετικής μνήμης της οποίας έχουν κληρονομηθεί από την εποχή του Αβντούλ Χαμίτ, τους Νεότουρκους και Κεμαλικούς. Και μέσω αυτών των παλαιών μεθόδων η Άγκυρα προσπαθεί να δώσει λύση στο Κουρδικό ζήτημα.

Από την άλλη πλευρά, συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι στην περιοχή της Μικράς Ασίας που κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, συνειδητά ή όχι, έχουν απομακρυνθεί από την ταυτότητά τους. Άνθρωποι, στους οποίους η μοίρα υπήρξε πιο σκληρή απ’εκείνη των θυμάτων. Εκείνοι, που έχουν χάσει το «εγώ» τους και λόγο καθημερινού φόβου παριστάνουν τους αδιάφορους πολίτες, στην πραγματικότητα είναι οι αδελφές και τα αδέλφια μας, που απαριθμούνται χιλιάδες και πλέουν απροστάτευτοι και εγκαταλελειμμένοι στην τουρκική αιματηρή θάλασσα. Έχοντας υποστεί εξισλαμισμό, καταπίεση, καταστροφή της εθνικής τους συνείδησης, εν τέλει, έχουν ξεχασθεί. Μέσω της καλλιέργειας της τουρκικής ταυτότητας και διάδοσης της τουρκικής καταγωγής, πολλοί απ’αυτούς αντιλαμβάνονται τους αέναους δήμιούς τους ως «δικούς» τους ανθρώπους. Η εθνική τους κουλτούρα, η γλώσσα και οι παραδόσεις τους με κάθε τρόπο συνδέονται με τις τουρκικές. Εμείς, ως απόγονοι των επιζώντων, θα έχουμε διαπράξει το μεγαλύτερο έγκλημα προς τη μνήμη των προγόνων μας, αν δεν φωτίσουμε με το φάρο της ταυτότητάς μας τους χαμένους συμπατριώτες μας.

Ο ενοποιητικός κρίκος που θα συνδέσει εμάς και τους συμπατριώτες μας, οι οποίοι έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, με την πατρίδα μας, είναι ο πολιτισμός, η διατήρηση του οποίου αποτελεί ύψιστη αξία. Ο πολιτισμός είναι μια ισχυρή δύναμη και πρέπει να τον μεταφέρουμε στους συμπατριώτες μας. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να δεχθούμε αυτό που έχουν διατηρήσεις οι ίδιοι. Μαζί μ’εκείνους θα βρούμε τις συνήθειες και τους δεσμούς μας. Ποιος είπε, ότι οι βιαίως εξισλαμισμένοι συμπατριώτες μας έχουν χαθεί απελπιστικά στα κύματα της τουρκοποίησης; Εάν δεν έχουν διατηρήσει τις εθνικές τους ρίζες, τουλάχιστον έχουν αποκτήσει τουρκική ανοσία. Ως παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει η περίπτωση των Αρμενίων του Hamshen. Πολλοί από τους Αρμένιους του Hamshen ενοποιήθηκαν γύρω από την ιδέα της διαμόρφωσης ξεχωριστής εθνικής ομάδας καθώς και των μαρξιστικών ιδεών και απελευθερώθηκαν από τα νύχια της τουρκοποίησης. Και αυτό το γεγονός μας κάνει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να περάσουμε μαζί μια μαζική πολιτιστική θεραπεία μνήμης.

Μπορούμε να τους ξαναβρούμε μέσω της αφύπνισης των εθνικών μας αξιών. Σ’αυτό έγκειται η δύναμη, την οποία τρέμει κατά κύριο λόγο η παρούσα τουρκική κυβέρνηση. Εγκαταλελειμμένα εδώ και χρόνια τα μνημεία μας υφίστανται εν εξελίξει βανδαλισμό, εμφανή καταστροφή με έναν μόνο στόχο-να εξαλειφθεί εντελώς από τις πατρίδες μας η εθνική μνήμη των τελευταίων μαρτυριών. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας γίνει μάθημα και να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου καθώς επίσης να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα προς την κατεύθυνση της διατήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομίας.

Η ανάγκη για την κοινή δράση θα μας αναγκάσει να προβούμε σε πολιτισμικό διάλογο και με την τουρκική κοινωνία. Θεωρώ πως τελικά για την αντιμετώπιση της ιστορίας ο πολιτισμικός διάλογος θα αποτελέσει έναν σημαντικό παράγοντα. Πράγματι, αν κατευθύνομε τις ενωμένες προσπάθειές μας με σκοπό την ανάδειξη του πολιτισμού και των εθίμων μας, θα γεννηθούν πολλά ερωτηματικά, πολλά «γιατί;». Αυτού του είδους αναζητήσεις ήδη υπάρχουν στην κοινωνία τους. Βλέπουμε Τούρκους διανοούμενος, οι οποίοι στο πλαίσιο αυτού του πολιτισμικού διαλόγου ήδη άρχισαν να κατανοούν πολλά πράγματα. Άρχισαν ήδη να ανακαλύπτουν το μεγάλο τουρκικό ψέμα.

Ως εκ τούτου, έφτασε η στιγμή, που πρέπει να καθοδηγηθούμε σε ένα κοινό πρόγραμμα όχι μόνο πολιτισμικής, αλλά και νομικής αποκατάστασης του αδιαμφισβήτητου και αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος για τη κοινή μας πατρίδα. Γι’αυτόν τον σκοπό από την πλευρά μας προτείνουμε στους αδελφικούς μας λαούς να αναλάβουμε μαζί τη πρωτοβουλία και να συγκαλέσουμε ένα διεθνές συνέδριο με θέμα τους διωγμένους λαούς της Μικράς Ασίας.

Έτσι, η αντιμετώπιση των προκλήσεων της πραγματικότητας μετά τη γενοκτονία που έχουν υποστεί οι λαοί της Μικράς Ασίας και ο συνεχής αγώνας για την αναγνώρισή της από τη διεθνή κοινότητα πρέπει να συμπεριληφθούν στα βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε να ενισχύσουν την παρουσία μας στη σημερινή Τουρκία. Δίνοντας ιδιαίτερη προτεραιότητα στον πολιτισμικό διάλογο, την καταπολέμηση της μη ανεκτικότητας, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων που παραβιάζονται, θα προσπαθήσουμε να σταθούμε αντάξιοι και να διαμορφώσουμε το μέλλον μας και το μέλλον της κοινής μας πατρίδας».

 

Read more...

Μάξιμος: "Ο κόφτης τίμημα της αναξιοπιστίας σας! Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός;"

Μάξιμος στη Βουλή για κόφτη 1

Αθήνα, 22 Μαΐου 2016

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην πολιτική σκηνή της χώρας, είναι ένα πρωτοφανές θέατρο του παραλόγου. Από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην εξουσία, κάθε φορά νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα. Και πάντα διαψευδόμαστε. Γιατί κάθε φορά μας επιφυλάσσει εκπλήξεις και είναι πάντοτε δυσάρεστες.

Οι άνθρωποι που με ασυγχώρητη ελαφρότητα έσπερναν τα ζιζάνια του διχασμού κατηγορώντας κάθε αντίπαλό τους ως γερμανοτσολιά, σήμερα δίνουν γη και ύδωρ στους δανειστές. Βεβαίως, μας λένε ότι το κάνουν με πόνο ψυχής. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιος κυνισμός δεν υπήρξε σε κανένα από τα προηγούμενα μνημόνια. Σε μέτρα ηπιότερα σε σχέση με αυτά που φέρατε υπήρξαν διαμαρτυρίες βουλευτών και πιέσεις για αλλαγές. Υπήρξαν παραιτήσεις υπουργών και διαγραφές βουλευτών.

Σήμερα δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Μόνη σας έγνοια η εξουσία. Άκουγα χθες τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να καμαρώνει για το κουστούμι των φορολογικών και ασφαλιστικών μέτρων που έραψε για τους αγρότες, λέγοντας ότι δεν θίγουν το 95% του αγροτικού κόσμου.
Σιμά κοντά είναι τα Γιάννενα κ. υπουργέ. Σε λίγους μήνες,
• όταν αγρότες και κτηνοτρόφοι κληθούν να πληρώσουν αυξημένες εισφορές,
• όταν δουν να φορολογούνται από το πρώτο ευρώ οι επιδοτήσεις,
• όταν πληρώσουν αυξημένο ΕΝΦΙΑ για αγροτεμάχια και οικόπεδα,
• όταν δεν ξαναδούν επιστροφή φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο,
• όταν πληρώνουν ΦΠΑ για εφόδια 24%,
και όσοι ακόμη σας πιστεύουν θα προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πιο άδικοι φόροι από τους έμμεσους δεν υπάρχουν. Διότι πλήττουν πρωτίστως τους αδύναμους. Βεβαίως, από το “πόσος κόσμος τρώει μακαρόνια” του κ. Φίλη -όταν πέρυσι αυξήσατε το ΦΠΑ από το 13 στο 23%- και τις παραινέσεις της κ. Φωτίου για τα “ορφανά γεμιστά”, φτάσαμε να θεωρείτε σπάνιο οι Έλληνες να πίνουν καφέ ή μπύρα και να καπνίζουν! Γιατί το ακούσαμε και αυτό από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσε να μας πείσει ότι οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους δεν πλήττουν την πλειοψηφία του κόσμου.

Και δεν φορολογείτε μόνο το τσιγάρο -τιμωρώντας όσους καπνίζουν- αλλά και το ηλεκτρονικό τσιγάρο για όσους προσπαθούν να το κόψουν. Το επόμενο βήμα ποιο είναι; Να φορολογήσετε και τον αέρα που αναπνέουμε;

Αποδείξατε ότι δεν είχατε κανένα πρόγραμμα. Και τώρα, μετά από το πολύμηνο σήριαλ της διαπραγμάτευσης έρχεσθε με μια συμφωνία-κόλαφο:
• Που αυξάνει τον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο ορκιζόσασταν ότι θα καταργήσετε.
• Που αυξάνει τον ΦΠΑ στο 24% κάνοντας την Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης.
• Που αυξάνει το φόρο στη βενζίνη και το πετρέλαιο θέρμανσης -προφανώς ξεχάσατε τι λέγατε για τα μαγκάλια.
• Που αυξάνει το κόστος διαμονής στα ξενοδοχεία.
• Που παγώνει τα ειδικά μισθολόγια.
• Που τιμωρεί όσους έχουν σταθερό τηλέφωνο με ίντερνετ ή συνδρομητική τηλεόραση.
• Που αντιμετωπίζει ως πλουσίους όσους έχουν αυτοκίνητο.
• Που καταργεί το ΕΚΑΣ –και μάλιστα αναδρομικά- γιατί όπως μας είπε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ όσοι το ελάμβαναν ήταν φοροφυγάδες.

Και κοντά σε αυτά παραδίνετε τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα παρά ένα έτος. Εσείς, οι υπέρμαχοι της εθνικής αξιοπρέπειας, οι φορείς της ελπίδας των αγανακτισμένων!

Μας κατηγορούσατε ότι πουλάμε τα ασημικά. Ποια ασημικά; Σήμερα, χωρίς αιδώ, χωρίς αναστολές, εσείς οι ίδιοι, κρεμάτε την ταμπέλα «Ξεπουλάμε». Με ένα ταμείο που δεν θα δίνει λόγο στο Κοινοβούλιο και λογαριασμό σε κανέναν. Εσείς, που «βάζατε φωτιά στα τόπια» κάθε φορά που προσπαθούσαμε να πετύχουμε μια επένδυση, μια αποκρατικοποίηση.

Και φέρνετε μια συμφωνία που δεν είναι μόνο ένα ακόμη μνημόνιο, αλλά υπερμνημόνιο, όπως εύστοχα χαρακτηριστικέ από τον κυριακάτικο τύπο. Ένα μνημόνιο διαρκείας! Γιατί αυτό είναι ο περίφημος κόφτης. Πλέον, τα μέτρα δεν θα χρειάζεται να τα συζητούμε στη βουλή. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα πηγαίνουν κατευθείαν στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Ο κόφτης είναι το βαρύ τίμημα της αναξιοπιστίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ό,τι περιτύλιγμα και να βάλετε στα συμφωνηθέντα, ο λογαριασμός για τον τόπο είναι ασήκωτος. Όπως ασήκωτα είναι και τα φορολογικά βάρη. Που κτυπούν τους πάντες. Και ιδιαιτέρως όσους ακόμη εξακολουθούν να παράγουν. Τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες. Γιατί η κυβέρνηση αυτή πάσχει από το “σύνδρομο Καρανίκα”. Νοιώθει αποστροφή προς την παραγωγή και την εργατικότητα.

Και ας σταματήσει η “καραμέλα” ότι για τα μέτρα αυτά συμφώνησε η ΝΔ ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο. Εμείς ψηφίσαμε στόχους. Το πώς θα τους πιάσετε, αν θα βάλετε φόρους ή θα μειώσετε δαπάνες, εσείς το αποφασίζετε! Το είπε ξεκάθαρα ο αντιπρόεδρος της κομισιόν κ. Ντομπρόβκις στη συνέντευξή του στην “Καθημερινή”. Δική σας είναι η καταστροφική συνταγή των αυξημένων φόρων. Καταθέτω τη σχετική συνέντευξη στα πρακτικά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μην έχετε αυταπάτες. Και τα νέα μέτρα του κόφτη δεν θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Αντιθέτως θα την οδηγήσουν ακόμη βαθύτερα στην ύφεση. Γι’ αυτό και τα καταψηφίζουμε».

Δείτε εδώ το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=LSPeEPcjmus&feature=youtu.be

Read more...