Menu
A+ A A-

Ομιλία του Μάξιμου Χαρακόπουλου στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας με θέμα: «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης»

ΜΑΧ 1 35

Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 2024

 

Ομιλία του Μάξιμου Χαρακόπουλου
στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού
με θέμα: «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

η δεύτερη τετραετία της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ξεκίνησε για την εκπαίδευση με αύξηση των δαπανών για την παιδεία κατά 255 εκατομμύρια ευρώ και με τη δρομολόγηση οσονούπω της πολυαναμενόμενης κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τη δημιουργία και μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και δεκαετίες οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία εστιάζουν κυρίως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ ο μεγάλος ασθενής και ταυτόχρονα, όπως ειπώθηκε και από τον προλαλήσαντα συνάδελφο, ο φτωχός συγγενής του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι η επαγγελματική εκπαίδευση. Κάθε παρέμβαση, λοιπόν, στην επαγγελματική εκπαίδευση που στοχεύει στην απόκτηση εκ μέρους των νέων μας των απαραίτητων δεξιοτήτων που απαιτούνται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη.

Δυστυχώς, για δεκαετίες στην ελληνική κοινωνία επικράτησαν αντιλήψεις άκρως υποτιμητικές για τα τεχνικά ή επαγγελματικά λύκεια και κατ’ επέκταση για τα τεχνικά επαγγέλματα. Ακόμα και όταν υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί ήταν περιζήτητοι και ακριβοπληρωμένοι εμείς επιμέναμε να στέλνουμε τα παιδιά, ασχέτως του αν “παίρνουν τα γράμματα” που λέει ο λαός, σε σχολές που εισάγονταν σχεδόν με λευκή κόλλα, προσδοκώντας ότι θα τους δώσουν ένα χαρτί που θα τους ανοίξει την πόρτα του διορισμού για το Δημόσιο.

Σήμερα, βεβαίως, λόγω της κρίσης τα πράγματα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Οι περιορισμοί στους διορισμούς στο Δημόσιο, που δεν αρκεί ένα πτυχίο, αλλά χρειάζεται γραπτός πιά διαγωνισμός, και οι αυξημένες ανάγκες της αγοράς σε εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό αναδεικνύουν την αξία της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Το ζητούμενο είναι αυτή να καταστεί και ελκυστική επιλογή σε μια Ελλάδα που επιδιώκει να πραγματοποιήσει ένα ποιοτικό άλμα ανάπτυξης της οικονομίας της, αφήνοντας πίσω τις παθογένειες του παρελθόντος.

Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα συνεχίζει να παραμένει πολύ χαμηλά στα ποσοστά επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος αγγίζει το 50% των μαθητών, εμείς περιοριζόμαστε στο 33%. Επιπλέον, και αυτό επίσης είναι σημαντικό, ένας στους τρεις αποφοίτους σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης ηλικίας είκοσι πέντε έως είκοσι εννέα ετών σήμερα είναι άνεργος. Είναι στοιχείο εμφατικό για την έλλειψη σύνδεσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας.

Οι αριθμοί, κύριε Υπουργέ, που δεν ψεύδονται ποτέ, καταδεικνύουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως θα έπρεπε και θα θέλαμε να είναι. Συνεπώς, απαιτείται μια ριζική μεταρρύθμιση που θα αναβαθμίσει την επαγγελματική εκπαίδευση μέσω της πολυεπίπεδης σύνδεσής της με την αγορά εργασίας με κάλυψη των πραγματικών αναγκών, δυνατότητα πρακτικής εξάσκησης και συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στην εν γένει διαδικασία.

Μπορεί κάποιοι συνάδελφοι από την Αριστερά να παθαίνουν αλλεργία ακόμη και στο άκουσμα της λέξης “αγορά” η ζωή όμως έδειξε ότι το να μαθαίνεις μια τέχνη που έχει ξεπεραστεί ή δεν έχει τις προοπτικές εξεύρεσης εργασίας είναι χαμένος κόπος. Η διασύνδεση της τεχνικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας είναι εκ των ων ουκ άνευ, αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους νέους μας να αποκτήσουν τα κατάλληλα προσόντα για να βρουν εργασία, να σταθούν μόνοι τους στα πόδια τους και να δημιουργήσουν οικογένεια. Αυτό στοχεύει το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα, το οποίο αναλυτικά παρουσίασε με επάρκεια και στέρεα επιχειρηματολογία ο εισηγητής μας, ο κ. Κόνσολας. Και μάλιστα το κάνει με τον πλέον εύστοχο τρόπο, που είναι αυτός της άμεσης σύνδεσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης με τις τοπικές οικονομίες και τις ανάγκες τους.

Αν ο σχεδιασμός αυτός λειτουργήσει, θα επιτρέψει όχι μόνο την οικονομική ανάπτυξη, αλλά και την παραμονή των νέων στον τόπο τους, βάζοντας έναν φραγμό στη μετανάστευση, που εξακολουθεί να είναι δυστυχώς μια χαίνουσα πληγή.

Θα άξιζε τον κόπο, κύριε Υπουργέ, μια και κάνατε ιστορικές αναδρομές, να επισκεφθείτε στη Λάρισα την Αβερώφειο Γεωργική Σχολή με τα μοναδικής αρχιτεκτονικής σημασίας διατηρητέα κτίρια, όπου σε κάποια από αυτά φιλοξενούνται δύο δημόσια ΙΕΚ του ΕΛΓΟ Δήμητρα, του Τεχνικού Συντήρησης και Επισκευής Γεωργικών Μηχανημάτων και του Διαχειριστή Συστημάτων Εκτροφής Αγροτικών Ζώων. Η Αβερώφειος Σχολή θα μπορούσε να γίνει σημείο αναφοράς για την επαγγελματική εκπαίδευση σε ό,τι έχει να κάνει με την πρωτογενή παραγωγή, την αγροδιατροφή και τις ανάγκες της τοπικής οικονομίας. Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λάρισας, ο κ. Γιαννακόπουλος, πρόσφατα κατά τις Ημέρες Καριέρας του ΟΑΕΔ επεσήμανε, για παράδειγμα, την ανάγκη εκπαίδευσης τεχνικών για φωτοβολταϊκά συστήματα μετά την εξάπλωση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, των φωτοβολταϊκών πάρκων, στη Θεσσαλία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία είναι αδήριτη ανάγκη η δια βίου μάθηση και επανακατάρτιση. Οφείλουμε να παρέχουμε τη δυνατότητα στους αποφοίτους επαγγελματικών σχολών να αποκτούν νέες δεξιότητες για να διεκδικήσουν καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Παράλληλα, ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η λειτουργία της ηλεκτρονικής ψηφιακής πύλης. Η οποία θα δίνει στους σπουδαστές την πρόσβαση εκτός των άλλων σε μια βάση δεδομένων και πληροφοριών που σχετίζονται με την αγορά εργασίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πήχης που βάζει το Υπουργείο Παιδείας για την επαγγελματική εκπαίδευση είναι πολύ ψηλά παρόλο που η αφετηρία δεν είναι η πλέον ιδανική. Απαιτείται πολλή δουλειά από όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να ενισχυθεί ουσιαστικά το Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης.

Τη διάθεση, όμως, της Κυβέρνησης για την επίτευξη αυτού του στόχου μαρτυρά η σύσταση ειδικού χαρτοφυλακίου στο Υπουργείο Παιδείας -και θα ήθελα και από το Βήμα της Βουλής να συγχαρώ και να ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα Υφυπουργό, κ. Ιωάννα Λυτρίβη- και βεβαίως, η επιλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη για τη θέση του Υπουργού Παιδείας, μετά την κατά κοινή ομολογία ιδιαίτερα επιτυχή θητεία του στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=7twQnHCKVHU&feature=youtu.be

Read more...

Ομιλία του Γ.Γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στην βιβλιοπαρουσίαση του συγγράμματος του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου με τίτλο: «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον – Εκκλησία Άρχουσα και Πάσχουσα»

MAXIMOS 2

Κωνσταντινούπολη, 18 Δεκεμβρίου 2023

 

Ομιλία του Γ.Γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας
δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην βιβλιοπαρουσίαση του συγγράμματος του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου με τίτλο: «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον – Εκκλησία Άρχουσα και Πάσχουσα», στην αίθουσα τελετών του Ελληνικού Προξενείου στην Κωνσταντινούπολη

 

 

Παναγιώτατε,
Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι,
Κυρία υφυπουργέ,
Κύριε Γενικέ Πρόξενε,
Άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και Κύριοι,

Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι σε κάθε μου επίσκεψη στην Πόλη με συνέχουν ιδιαίτερα συναισθήματα. Όχι μόνον λόγω της νοσταλγίας των νεανικών μου περιπλανήσεων σε αυτήν, ως μεταπτυχιακός φοιτητής. Ούτε και εξαιτίας της ανατολίτικης καταγωγής μου –οι παππούδες μου ήταν ανταλλάξιμοι πρόσφυγες από την Καππαδοκία.
Αυτό που βαραίνει στη συναισθηματική μου φόρτιση, και το αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο προϊόντος του χρόνου, είναι πρωτίστως το ασήκωτο βάρος της ιστορίας.
Η Πόλη υπήρξε για αιώνες το κέντρο του κόσμου. Όχι μόνον του πολιτικού ή του οικονομικού, αλλά κυρίως του πνευματικού. Από εδώ εξακτινώνονταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, οι ιδέες, οι σκέψεις, τα πρότυπα.
Εδώ κατοικοέδρευε το μυαλό και η καρδιά της υπερχιλιόχρονης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εδώ ήταν η πύλη της Ανατολής για όποιον ερχόταν από τη Δύση, εδώ και η Πύλη της Δύσεως για τον εξ ανατολών προερχόμενο.
Στην Πόλη ζυμωνόταν η ώσμωση των δύο κόσμων. Με τρόπο γόνιμο και συνθετικό. Όπως αποδείκνυε και η καρκινική γραφή στην κρήνη στον περίβολο της Αγίας Σοφίας, του οικουμενικού αυτού μνημείου που κινδυνεύει με κατάρρευση μετά την αλλαγή χρήσης, γεγονός που επισημαίνουν Τούρκοι επιστήμονες.
Τύχη αγαθή μου επέτρεψε να βρίσκομαι και πάλι στην Πόλη για να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη σχετικά με ένα σπουδαίο βιβλίο, γραμμένο από την πένα ενός σημαντικού, λόγιου ιεράρχη -και επίτιμου δημότη Λαρισαίων- του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Μακάριου, τον οποίο και ευχαριστώ για την τιμή να είμαι εκ των παρουσιαστών του εξαιρετικού πονήματός του.
Ένα βιβλίο που περιγράφει την μακρά, πολυκύμαντη, πνευματική προσφορά του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο διάβα των αιώνων.
Και αυτή η παρουσίαση λαμβάνει χώρα, ενώπιον ενός από τους λαμπρότερους, δημιουργικότερους και, θα μου επιτρέψετε να πω, σοφότερους Πατριάρχες που έχουν ποιμάνει τον Οικουμενικό Θρόνο, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ο Ίμβριος πατριάρχης, ο οποίος συμπληρώνει την πεντηκονταετία της αρχιεροσύνης του, με την υπερτριακονταετή πατριαρχία του που χαρακτηρίζεται από το πνεύμα ανοιχτοσύνης της Χάλκης, στα χρόνια της ποιμαντορίας του έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, στην οποία έχει δώσει εκ νέου την οικουμενική αίγλη που κατείχε σε εποχές σαφώς πιο ευνοϊκές από τις σημερινές. Πλευρές αυτού του σπουδαίου έργου περιγράφονται και στο βιβλίο του Αγίου Αυστραλίας.
Στο μεστό, στιβαρό, και επιστημονικά έγκυρο σύγγραμμά του ο κ. Μακάριος, επιχειρεί και μια συμπυκνωμένη παράθεση της διαχρονικής προσφοράς της “άρχουσας και πάσχουσας Εκκλησίας”, όπως προσφυώς αναφέρεται, της πρωτόθρονης εκκλησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με την ανάδειξη βασικών σταθμών της λαμπρής και συνάμα οδυνηρής ιστορίας του.
Ασφαλώς, αυτή είναι συνυφασμένη με την ίδρυση και τον βίο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, ή του Βυζαντίου όπως επικράτησε να ονομάζεται μεταγενέστερα, και βεβαίως της βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης.
Η σοφή απόφαση του Μεγάλου Κωνσταντίνου για την μεταφορά της πρωτευούσης της αχανούς αυτοκρατορίας εδράζετο σε δύο καίρια δεδομένα, τα οποία και επισημαίνονται στο βιβλίο.
Το ένα είναι η πληθυσμιακή ακμή της ανατολής, σε σύγκριση με το δυτικό τμήμα του κράτους, αλλά και η άνθιση σε αυτήν των χριστιανικών κοινοτήτων.
Η κομβική πόλη του αρχαίου Βυζαντίου, από το οποίο είχε περάσει και διδάξει ο πρωτόκλητος απόστολος Ανδρέας, γειτνίαζε με τις πλέον ακμάζουσες χριστιανικές περιοχές, που δεν ήταν άλλες από αυτές της Μικράς Ασίας. Ιωνία, Καππαδοκία, Πόντος, Βιθυνία. Οι πληθυσμοί τους τροφοδοτούσαν την Εκκλησία με Αγίους και Πατέρες, ιερωμένους και μοναχούς.
Και δεν ήταν τυχαίο ότι το Βυζάντιο παρήκμασε και δεν είχε πλέον ικμάδα ανάκαμψης όταν έχασε, με τους εξισλαμισμούς και τις κατακτήσεις, αυτόν τον ζωτικό πνεύμονά του.
Το δεύτερο στοιχείο, συνυφασμένο ασφαλώς με το πρώτο, είναι η ελληνική γλώσσα, και ευρύτερα ο ελληνικός πολιτισμός.
Η κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε όλη την Ανατολή επηρέασε καταλυτικά όλους τους λαούς της. Έτσι ο Λόγος του Κυρίου διαδόθηκε, στα ελληνικά, διαμορφώνοντας μια νέα Οικουμένη.
Αναδύθηκε πλέον ένας Χριστιανικός Ελληνισμός, όπως παραθέτει στο βιβλίο τα λόγια του π. Γεωργίου Φλορόφσκι, ο Σεβασμιώτατος, για να προσθέσει ότι “οι πατέρες αντιλήφθηκαν πολύ καλά ότι το κήρυγμα της σωτηρίας του κόσμου έχει υπερεθνικές διαστάσεις και έτσι έθεσαν επί αμετακινήτου βάσεως την οικουμενικότητα που κατέχει η Ορθόδοξη Εκκλησία”.
Έκτοτε, η Κωνσταντινούπολη καθίσταται το κέντρο του κόσμου. Κέντρο, βεβαίως, πρωτίστως πνευματικό. Όπως εύστοχα σημειώνει ο συγγραφέας “η ένδοξη Βασιλεύουσα γίνεται η πνευματική μήτρα της χριστιανικής ανατολής, στην οποία κυοφορείται η τάξη τῆς λατρείας, οι κανονικοί και μοναχικοί θεσμοί, ἡ τέχνη, ἡ μουσική και πάνω απ’ όλα τα δόγματα”.
Από τα θαυμαστά επιτεύγματα στην ιστορική διαδρομή της αυτοκρατορίας με την πνευματική οδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που καταγράφονται στο παρόν βιβλίο, ξεχωρίζω το ανεπανάληπτο ιεραποστολικό έργο. Έργο που σημάδεψε καίρια την ιστορική πορεία και την ταυτότητα πολλών λαών.
Όπως επισημαίνεται, ο χριστιανισμός διεδόθη στα χρόνια της αυτοκρατορίας στις περιοχές του Πόντου, του Καυκάσου, της Κασπίας, των Βαλκανίων, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ακόμη και της Περσίας, της Βακτριανής και της Δυτικής Κίνας.
Αναμφίβολα, τεράστιο ήταν το ιεραποστολικό έργο που σφράγισε καταλυτικά τον ευρωπαϊκό κόσμο, μεταξύ των Σλάβων, Βοημών, Σέρβων, και βεβαίως των Ρώσων.
Η συνεισφορά των Ελλήνων Θεσσαλονικέων Κυρίλλου και Μεθοδίου με το κήρυγμά τους, αλλά και τη δημιουργία ενός πρώτου σλαβικού αλφαβήτου, γράφτηκαν “με χρυσά γράμματα στην ιστορία διαλαλούντα έκτοτε τη δόξα του Βυζαντίου και το κενωτικό πνεύμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου” όπως γράφει ο Αυστραλίας Μακάριος.
Ο ιεραποστολικός άθλος του Βυζαντίου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου οφείλεται κυρίως στο ότι ο εκχριστιανισμός γίνεται όχι δια του βίαιου προσηλυτισμού, αλλά μόνον δια του κηρύγματος. Και επιπλέον, και αυτό το στοιχείο καταδεικνύει το αγαπητικό πνεύμα της Ορθοδοξίας, χωρίς γλωσσική επιβολή.
Στο βιβλίο αναφέρονται και άλλοι σημαντικοί σταθμοί για την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, όπως είναι οι Οικουμενικές Σύνοδοι, οι εικονομαχικές έριδες, το σχίσμα με την παπική εκκλησία, οι σταυροφορίες και ιδιαίτερα η τέταρτη, οι ησυχαστικές σύνοδοι.
Όλα αυτά τα χρόνια, δια πυρός και σιδήρου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κράτησε ψηλά την φλόγα της ορθής πίστης, παρέμεινε ο φάρος της Ορθοδοξίας, ο οδηγός για εκατομμύρια ανθρώπους στην τότε Οικουμένη.
Αλλά και μετά την Άλωση της Πόλεως το 1453, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναδείχθηκε στη “συμπαγή έδρα πάνω στην οποία στηρίχτηκαν οι υπόδουλοι πιστοί”, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας.
Τα προνόμια, μάλιστα που δίνει ο σουλτάνος στον πατριάρχη, ιστορούνται στο ψηφιδωτό στην είσοδο του πατριαρχικού μεγάρου που κάηκε το 1941 –και η ανοικοδόμησή του κατέστη δυνατή μόλις το 1989 με την γενναία χορηγία του ευεργέτη Παναγιώτη Αγγελόπουλου.
Αυτά, λοιπόν, τα χρόνια ο θρόνος της Κωνσταντινούπολης ανέλαβε διπλό ρόλο. Αφενός τον εκκλησιαστικό, αφετέρου τον εθναρχικό.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπήρξε ο εθνάρχης, ο μιλλέτ μπασί σε όλους τους αιώνες που ακολούθησαν. Το σημείο αναφοράς για όλους τους χριστιανούς, ο θεσμός που διατήρησε ζωντανή την ιδιαίτερη ταυτότητα του γένους των Ρωμιών.
Με τα πατριαρχικά εκπαιδευτικά ιδρύματα τα ελληνικά γράμματα παρέμειναν ζωντανά σε καιρούς χαλεπούς και με το δίκτυο των μονών διεσώθη η πίστη, αλλά και η εθνική συνείδηση. Γι’ αυτό όχι τυχαία για όποιον απεμπολούσε την θρησκευτική του ταυτότητα έλεγαν ότι τούρκεψε η φράγκεψε.
Βεβαίως, από τον 19ο αιώνα οι πολιτικές εξελίξεις διαμόρφωσαν μια νέα κατάσταση, την οποία το Οικουμενικό Πατριαρχείο κλήθηκε να διαχειριστεί σε συνθήκες αντίξοες.
Έπρεπε να αντιμετωπίσει τις εκδηλώσεις εθνοφυλετισμού και ταυτόχρονα να διατηρήσει την ενότητα της Ορθοδοξίας. Και το πέτυχε με τον θυσιαστικό τρόπο που πάντα διακρίνει τον Οικουμενικό Θρόνο, παραχωρώντας αυτοκεφαλία σε σειρά εκκλησιών όπως στην Ελλάδα, τη Σερβία, τη Ρουμανία, την Πολωνία, την Αλβανία, την Βουλγαρία, τη Γεωργία, την Τσεχία και Σλοβακία και πρόσφατα στην Ουκρανία.

Τα χρόνια αυτά, όμως, το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα υποστεί μια ανεπανάληπτη τραγωδία, με την απώλεια του μέγιστου μέρους του ποιμνίου των μητροπόλεών τουστην Μικρά Ασία, τον Πόντο και την ανατολική Θράκη.
Από το 1922 μέχρι το 1924 σχεδόν 1,5 εκατομμύριο χριστιανοί αναγκάστηκαν να φύγουν από τις πατρογονικές τους εστίες, παίρνοντας μαζί τους, όπου μπόρεσαν, τις εικόνες και τα ιερά κειμήλια των εκκλησιών τους.
Τα επόμενα μεγάλα κτυπήματα για το Πατριαρχείο θα λάβουν χώρα εδώ στην Πόλη. Αρχικώς με τα Σεπτεμβριανά του ‘55 και μετά με τις απελάσεις του 1964 με αποτέλεσμα από τους πάνω από 250.000 Ρωμιούς του 1923, να απομείνουν σήμερα περί τους 2.500.
Τέλος, το 1971 ήλθε και η απαγόρευση της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Παρά, όμως, τα πλήγματα ο οικουμενικός θρόνος παραμένει όρθιος, ενώ πολύτιμο οξυγόνο για το πατριαρχείο συνιστά η ομογένεια σε Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη που λειτουργεί ως μοχλός πίεσης για την υπεράσπιση των δικαίων του στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Κυρίες και κύριοι,
Αναμφίβολα, στα χρόνια της πατριαρχίας Βαρθολομαίου το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέστη σημαντικός παράγων στα διεθνή δρώμενα, με κομβικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες σε μείζονα ζητήματα.
Απαριθμώ εν τάχει, μερικές από αυτές:

• Την ίδρυση το 1995 στις Βρυξέλλες του “Γραφείου της Ορθοδόξου Εκκλησίας παρά τη Ευρωπαϊκή Ενώσει” για την ευρωπαϊκή ενότητα και την ανάδειξη των ορθοδόξων αξιών εντός της ΕΕ.
• Τις δράσεις για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, που έδωσαν στον Παναγιώτατο τον χαρακτηρισμό του “Πράσινου Πατριάρχη”, αλλά και για τα ευαίσθητα ζητήματα της Βιοηθικής.
• Την προώθηση του θεολογικού διαλόγου με τούς ετεροδόξους.
• Την εξεύρεση διαύλων επικοινωνίας με τις μονοθεϊστικές θρησκείες του ισλάμ και του ιουδαϊσμού.
• Την σύγκλιση της πρώτης πανορθόδοξης συνόδου στην Κρήτη, μετά από προετοιμασία μισού αιώνα.
• Την ανασύσταση εκκλησιών, όπως της Αλβανίας μετά την κατάρρευση του αθεϊστικού καθεστώτος, αλλά και τη δημιουργία νέων μητροπόλεων στην Μικρά Ασία.
• Την απόδοση αυτοκεφαλιών, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας, η οποία βεβαίως δεν είναι ανέφελη, αλλά ποια αυτοκεφαλία ήταν χωρίς προβλήματα, και για την οποία θα αναφερθούν οι ομοτράπεζοι συνομιλητές.
• Αλλά και η επίλυση εκκλησιαστικών σχισμάτων, όπως με την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.
Κυρίες και κύριοι,
Η πολιτική ασφυξίας που ακολουθείται συστηματικά, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από την χώρα που έχει το προνόμιο να έχει στην επικράτειά της την ιστορική του καθέδρα, είναι εντελώς λανθασμένη.
Το πατριαρχείο είναι ο αρχαιότερος εν ζωή θεσμός στην Τουρκία. Για τούτο και θα έπρεπε να τον φυλά ως κόρη οφθαλμού γιατί είναι ένας ανεκτίμητος ιστορικός και πνευματικός πλούτος, ένας φάρος που ακτινοβολεί από το ταπεινό Φανάρι σε όλο τον κόσμο.

Παναγιώτατε,
Το 1963, εν μέσω του ψυχρού πολέμου, πρόεδρος Κένεντυ έμπροσθεν του τείχους του Βερολίνου είχε πει “είμαι ένας Βερολινέζος”.
Όσο υψώνονται τείχη που περιορίζουν την ελευθερία του πρωτόθρονου Πατριαρχείου, είμαστε όλοι, κάθε ελεύθερος άνθρωπος αυτού του κόσμου, Ρωμιοί Κωνσταντινουπολίτες.

Σας ευχαριστώ.

MAXIMOS 3

MAXIMOS 4

Read more...

Ομιλία του Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024

MAX 1 9

Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 2023

 

Ομιλία του Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Βουλή
στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024, διεξάγεται υπό το βάρος ενός ακόμη κρούσματος οπαδικής βίας με θύμα έναν νεαρό αστυνομικό που δίνει μάχη για τη ζωή του.
Δυστυχώς, τα φαινόμενα οπαδικής βίας, με πρώτο τη δολοφονία με φωτοβολίδα του Χαράλαμπου Μπλιώνα το 1986 στη Λάρισα, εκκολάπτονται σε ένα γενικότερο περιβάλλον έξαρσης της νεανικής, κυρίως, βίας.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση του νοσηρού φαινομένου. Για να ξεριζωθεί, όμως, αυτό το καρκίνωμα απαιτείται να αποκαλυφθούν τα δίκτυα των εγκληματικών συμμοριών, και να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη. Αν δεν τολμήσουμε τώρα, σύντομα θα κλαίμε για νέα αθώα θύματα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο προϋπολογισμός του 2024 εδράζεται στην επιτυχημένη οικονομική πολιτική της προηγούμενης τετραετίας που συνεχίζει και σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια πολιτική που συνδυάζει τη συνετή δημοσιονομική διαχείριση, την προώθηση κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, και την προσέλκυση επενδύσεων.
Η χώρα εξερχόμενη από μια περίοδο υπερδεκαετούς κρίσης, μετά και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, μπορεί να ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
Βεβαίως, οι δυσκολίες για τα ελληνικά νοικοκυριά δεν έχουν εκλείψει, και αυτές σχετίζονται κυρίως με την ακρίβεια -που εν πολλοίς οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες- αλλά και στον πληθωρισμό της απληστίας, που βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν πραγματικοί λόγοι αισιοδοξίας. Σε ένα περιβάλλον πολιτικής σταθερότητας, η ανεργία μειώνεται σε επίπεδα προ κρίσεως, οι επενδύσεις αναμένεται να αυξηθούν κατά 15,1% το 2024, ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης, σε ένα δυσχερές διεθνές οικονομικό περιβάλλον, προβλέπεται να κινηθεί στο 2,9% -πολλαπλάσιος του μέσου ευρωπαϊκού.
Το μέρισμα αυτής της ανάπτυξης επιστρέφει στην κοινωνία με σειρά ευνοϊκών μέτρων, όπως είναι:
• η αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων,
• η αύξηση του αφορολόγητου για οικογένειες με παιδιά,
• το ξεπάγωμα των τριετιών,
• η αύξηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος,
• η αύξηση των συντάξεων,
• η κατάργηση της συμμετοχής στα φάρμακα για τους πρώην δικαιούχους του ΕΚΑΣ,
• η επέκταση του επιδόματος μητρότητας για αυτοαπασχολούμενους και αγρότες,
• η επέκταση του προγράμματος χορήγησης χαμηλότοκων στεγαστικών δανείων σε νέα ζευγάρια,
• το ετήσιο βοήθημα στους νέους, το youth pass.

Το έντονο κοινωνικό αποτύπωμα του προϋπολογισμού επιβεβαιώνουν και οι αυξήσεις των δαπανών για την υγεία και την παιδεία.
Η επιχορήγηση των νοσοκομείων είναι αυξημένη κατά 20% σε σχέση με το 2023. Απόφαση απαραίτητη, καθώς οι υπηρεσίες υγείας εξακολουθούν, παρά τα όσα έχουν γίνει την περίοδο της πανδημίας, να είναι αρκετά κάτω των πραγματικών αναγκών.
Επιτρέψτε μου εδώ να τονίσω για μια ακόμη φορά ότι πρέπει να επενδύσουμε ακόμη περισσότερο στις απολαβές των γιατρών, ώστε να σταματήσει η αιμορραγία τους προς στο εξωτερικό.
Γενναία, επίσης, είναι η αύξηση των δαπανών για την παιδεία -κατά 255 εκατ. ευρώ- που πρέπει, όμως, να πιάσουν τόπο. Τα πρόσφατα αποτελέσματα του διαγωνισμού PISA για τις κακές επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών πρέπει να σημάνουν καμπανάκι για το επίπεδο της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης.
Και βεβαίως, προσδοκούμε εντός του 2024 να γίνει πράξη το αυτονόητο με τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων και στη χώρα μας, που θα ανακόψουν τη φυγή των νέων μας για σπουδές στο εξωτερικό.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,

Προ ημερών είχαμε την επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας στην Αθήνα και την υπογραφή της Κοινής Διακήρυξης Φιλίας και Συνεργασίας. Ένα γεγονός καλοδεχούμενο, γιατί κανείς μας δεν θέλει τις εντάσεις. Μακάρι η Άγκυρα να αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί την καλή γειτονία.
Ωστόσο, επειδή ακόμη οι γείτονές μας δεν έχουν αποσύρει ούτε το casus belli, ούτε το Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο, ούτε τη θεωρία της “Γαλάζιας Πατρίδας”, καλό είναι να κρατούμε μικρό καλάθι, και σε κάθε περίπτωση να μην παραμελήσουμε το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμπράκτως αναβάθμισε την προηγούμενη τετραετία.

Κύριε πρόεδρε,

Επιτρέψτε μου, καταλήγοντας, να αναφερθώ στο μείζον ζήτημα της στήριξης της Θεσσαλίας και της ανασυγκρότησης της παραγωγικής της δομής.
Οι τεράστιες καταστροφές από τα πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα έχουν αφήσει βαθιά τα σημάδια τους στον θεσσαλικό κάμπο, που είναι η καρδιά της αγροτικής παραγωγής της χώρας. Σπίτια, καλλιέργειες, εγκαταστάσεις, κτηνοτροφικές μονάδες, υποδομές, υπέστησαν ανυπολόγιστες ζημιές.
Ομολογουμένως, η κυβέρνηση -και πρώτος ο ίδιος ο πρωθυπουργός- έσπευσε προς αρωγή του πλημμυροπαθών, και οι προκαταβολές των αποζημιώσεων που δόθηκαν ήταν όντως ανακουφιστικές.
Αυτή η στήριξη, όμως, πρέπει να συνεχιστεί, με γοργούς ρυθμούς και κυρίως να υπάρξει σύντομα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης. Διαφορετικά, τα οικονομικά αδιέξοδα μπορεί να οδηγήσουν πολλούς ντόπιους, και ιδιαίτερα νέους, στην εγκατάλειψη της ενασχόλησης με το πρωτογενή τομέα, και στη μετανάστευση. Κι αυτό πρέπει να αποτραπεί.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αναμφίβολα, η πολιτική συγκυρία έχει την ιδιομορφία -για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση- η χώρα να διαθέτει μια ισχυρή κυβέρνηση και μια αδύνατη, κατακερματισμένη κοινοβουλευτικά αντιπολίτευση.
Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης -που αισίως έφτασαν τα 8- να ανταγωνίζονται σε αντιπολιτευτικές κορώνες, ωστόσο, πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι μόνο τα προβλήματα των πολιτών.
Όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις η ελληνική κοινωνία όχι μόνον αναμένει την επίλυσή τους αλλά την απαιτεί. Τώρα, λοιπόν, είναι ο καιρός να δοθούν λύσεις στις παθογένειες που ταλανίζουν τη χώρα και να κάνουμε το αποφασιστικό άλμα προς τα εμπρός. Γι’ αυτό και σας καλώ να υπερψηφίσουμε τον προϋπολογισμό του 2024.

Σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/y7aAojp19Z8?feature=shared

Read more...

Ομιλία του ΓΓ της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στην παρουσίαση του Τόμου για Αγία Σοφία στη Σόφια

ΜΑΧ 1 22

Ομιλία του ΓΓ της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ)
δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην παρουσίαση του Τόμου για Αγία Σοφία στη Σόφια

Σόφια, 24 Νοεμβρίου 2023

Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε του Πατριάρχη Σόφιας και πάσης Βουλγαρίας,
Αγαπητοί συνάδελφοι βουλευτές,
Κύριε πρύτανη,
Μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας,
Εκπρόσωποι διπλωματικών αρχών,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Αγαπητοί φιλίστορες
Κυρίες και κύριοι,

Με μεγάλη χαρά βρισκόμαστε σήμερα στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, τη Σόφια, για να παρουσιάσουμε, στον επιβλητικό αυτό ναό της Αγίας Σοφίας, τον τόμο που εξέδωσε η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) για τους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία.

Πρώτον, γιατί η Βουλγαρία είναι μια χώρα με ισχυρή ορθόδοξη παράδοση πολλών αιώνων. Ο χριστιανισμός απέκτησε επιρροή σε αυτόν τον τόπο ήδη από τον 1ο αιώνα. Στο διάβα των αιώνων, από τις απαρχές και την συμμετοχή του στον πολιτισμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι χριστιανικές ρίζες στερεώθηκαν βαθιά στο έδαφος και έδωσαν σπουδαίους καρπούς από τον βουλγαρικό λαό και την Εκκλησία του.

Δεύτερον, γιατί η πόλη με χιλιάδες χρόνια παρουσία, που μεγαλώνει αλλά δεν γερνά, η αρχαία Σαρδική, τελικά πήρε το όνομά της από τον ναό της Αγίας Σοφίας. Η βασιλική της Αγίας Σοφίας, που οικοδομήθηκε επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού, πάνω σε ερείπια παλαιότερων βασιλικών, έμελλε να γίνει σύμβολο και έμβλημα της πόλης. Στον τόμο που εξέδωσε η ΔΣΟ παρουσιάζεται τόσο αυτός ο εξαιρετικής αρχιτεκτονικής Ναός στη Σόφια, όσο και η, επίσης ιστορική, Αγία Σοφία στη Μεσημβρία.

Τρίτον, διότι η σημερινή Βουλγαρία και το βουλγαρικό κοινοβούλιο έχουν αναδειχθεί σε ενεργούς παράγοντες στις πολυεπίπεδες δράσεις της ΔΣΟ. Όχι τυχαία, η Διεθνής Γραμματεία του θεσμού μας συνεκλήθη στη Σόφια, και θα ήθελα και από αυτό το βήμα να ευχαριστήσω το βουλγαρικό κοινοβούλιο για την εξαιρετική φιλοξενία και τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας της Βουλγαρίας στη ΔΣΟ, τον καλό συνάδελφο Radomir Tcholakov, για την εποικοδομητική συνεργασία που είχε ως καρπό την σημερινή εκδήλωση.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στους καταξιωμένους επιστήμονες του Κέντρου Σλαβο-βυζαντινών Σπουδών “Καθ. Ιβάν Ντούιτσεβ”, την Αναπληρώτρια Καθηγήτρια κα Albena Milanova και τον Διδάκτωρα κ. Svetozar Angelov για τις εισηγήσεις τους.

Κυρίες και κύριοι,
Όπως γνωρίζετε της σημερινής παρουσίασης του Τόμου “ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Οι Ναοί της του Θεού Σοφία ανά τον κόσμο”, προηγήθηκαν πολλές άλλες σε πρωτεύουσες και μητροπόλεις στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Πρόκειται για μέρος μιας διεθνούς εκστρατείας που αποφάσισε να διεξάγει η οργάνωσή μας, στην οποία δραστηριοποιούνται εκπρόσωποι 25 κοινοβουλίων, με σκοπό την αφύπνιση της διεθνούς κοινής γνώμης για την από κάθε άποψη απαράδεκτη και ανιστόρητη απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί. Ένα οικοδόμημα, κτισμένο, όπως και η βασιλική της Σόφιας, επί της βασιλείας του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το οποίο αμέσως αναδείχθηκε σε σύμβολο της οικουμενικής ορθοδοξίας, κέντρο της τότε Οικουμένης, φάρος ελπίδας για τους χριστιανούς. Αλλά ταυτόχρονα, κι ένα έργο απαράμιλλης αρχιτεκτονικής, ένα θαύμα για την εποχή του, που ύμνησε τη δόξα του Θεού αλλά και τις δυνατότητες του ανθρώπου.
Αυτός ο Ναός, δυστυχώς, με την άλωση της Πόλεως, μετετράπη σε τζαμί, όπως και η Αγία Σοφία της Σόφιας, σύμφωνα με τις πρωτόγονες κατακτητικές αντιλήψεις των εισβολέων. Κάπως έτσι, ο Ναός έφθασε μέχρι τον 20οαιώνα, όταν η εκκοσμικευτική πολιτική του τότε ηγέτη της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ, ωφέλησε την Αγιά Σοφιά, με την μετατροπή της σε μουσείο. Αυτό σήμαινε ότι μειωνόταν ο όγκος των επισκεπτών της και επίσης ότι έγιναν σοβαρές εργασίες συντήρησης του Ναού, που απεκάλυψαν και τα υπέροχα ψηφιδωτά, που είχαν παλαιότερα καλυφθεί με κονίαμα.


Δυστυχώς, η νυν τουρκική ηγεσία αναζήτησε πράξεις συμβολισμού της ιδεολογικής στροφής της Τουρκίας. Θύμα αυτής της πολιτικής έγιναν διάφοροι Ναοί, με αποκορύφωμα την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη. Έκτοτε, το μνημείο βρίσκεται υπό την απειλή της διαρκούς φθοράς από την καθημερινή ανεξέλεγκτη προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων.

Η νέα αυτή πραγματικότητα οδηγεί σε καταστροφές του μνημείου, ενώ θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη στατικότητά του, όπως καταγγέλλουν με αγωνία Τούρκοι επιστήμονες. Αυτή η αγωνία είναι και δική μας, και γι’ αυτό επιθυμία μας είναι να ενώσουμε τις φωνές μας με όσο δυνατόν περισσότερους παράγοντες που μπορούν να πιέσουν να αλλάξει η απόφαση της τουρκικής ηγεσίας. Είναι ένα καθήκον απέναντι στην ιστορία και στην αλήθεια.

Επιπλέον, οφείλουμε να αντισταθούμε σε λογικές που υποτιμούν ή αγνοούν τις οικουμενικές ανθρωπιστικές αρχές του σεβασμού προς τα μνημεία, την πνευματική τους αποστολή, την ιστορική τους προέλευση. Δεν πρέπει να υποκύψουμε σε αναχρονιστικές νοοτροπίες που προβάλλουν την ισχύ ως την απόλυτη αξία που επικαθορίζει όλες τις επιμέρους αξίες. Αν αυτό συμβεί, τότε η ανθρωπότητα οπισθοδρομεί.

Ανάλογες πράξεις μπορεί να βρουν μιμητές, οδηγώντας έτσι σε έναν κόσμο χωρίς θεμελιώδεις αξίες, και άρα έναν άναρχο και επικίνδυνο. Κι αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι κανείς δεν το επιθυμεί. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας την ιδιαιτέρως επιδεινούμενη περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής μας. Γιατί, δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μια περίεργη συγκυρία όπου διεξάγονται δύο σφοδρές στρατιωτικές συγκρούσεις στην ευρύτερη γειτονιά των βαλκανικών χωρών. Από την μια, ο πόλεμος στην Ουκρανία, που μαίνεται επί σχεδόν δύο χρόνια, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, πολύ περισσότερους τραυματίες, με εκατομμύρια πρόσφυγες, ανυπολόγιστες καταστροφές σε υποδομές. Ένας πόλεμος μεταξύ δύο ομόδοξων λαών, που ξεκίνησε με την ρωσική εισβολή, και ακόμη δεν φαίνεται να οδηγείται σε ένα τέλος.

Την ίδια ώρα, στην Μέση Ανατολή, μετά από μια ασύλληπτης φρίκης επίθεση στο Ισραήλ από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, με θύματα αθώους πολίτες, βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση του ισραηλινού στρατού στη λωρίδα της Γάζας, η οποία έχει προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς, η πλειοψηφία των οποίων είναι άμαχοι, παιδιά και γυναίκες.

Ως ΔΣΟ, ορμώμενοι από τις χριστιανικές αξίες, τις οποίες πιστεύουμε ότι υπηρετούμε με συνέπεια επί μια 30ετία, έχουμε ζητήσει την ειρήνευση όλων των πολεμικών μετώπων και την επικράτηση της καταλλαγής και του δικαίου.

Σεβασμιώτατοι,
Κυρίες και κύριοι,
Όπως αποδεικνύουν όλα αυτά τα θλιβερά γεγονότα, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Γι’ αυτό χρέος όλων μας είναι να αφυπνίζουμε συνειδήσεις, να κινητοποιούμε τα αρμόδια κέντρα αποφάσεων αλλά και την κοινωνία των πολιτών με στόχο τη διαφύλαξη των υψηλών αρχών της ανθρωπότητας.

Σας ευχαριστώ.

ΜΑΧ 5 13

Read more...

Εισήγηση Γ.Γ. ΔΣΟ δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου για τον Προγραμματισμό δράσεων της ΔΣΟ

ΜΑΧ 1 8

Εισήγηση Γ.Γ. ΔΣΟ
δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου
για τον Προγραμματισμό δράσεων της ΔΣΟ

Σόφια, 24 Νοεμβρίου 2023

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Περνώ ευθύς αμέσως στην παρουσίαση του προγραμματισμού δραστηριοτήτων της Οργάνωσής μας. Εκ προοιμίου, υπογραμμίζω ότι στρατηγικός μας στόχος είναι τα επόμενα χρόνια η Δ.Σ.Ο. να αναχθεί σε έναν ουσιαστικό πολυμερή χώρο διακοινοβουλευτικής συνεργασίας με θεσμική αυτονομία και λειτουργική αποτελεσματικότητα.

Α) Επετειακές εκδηλώσεις:

Το γεγονός ότι πραγματοποιήσαμε την επετειακή 30η Γενική Συνέλευση της Οργάνωσής μας, δεν μας στερεί τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να διοργανώνουμε εκδηλώσεις επετειακού χαρακτήρα και στη διάρκεια της περιόδου μέχρι την 31η Γενική Συνέλευση.
Σε αυτό το πλαίσιο, αμέσως μετά την Γενική μας Συνέλευση, επισκέφτηκα με τον κ. Μυγδάλη την Ακαδημία Αθηνών και είχαμε συνάντηση με τον Πρόεδρο και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Καθηγητή Μιχαήλ Σταθόπουλο, τον οποίο ενημερώσαμε για την τριαντάχρονη πορεία και το έργο της Δ.Σ.Ο., αλλά και τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της Οργάνωσης σχετικά με την προαγωγή του ρόλου των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη και τον Κόσμο.
Κατόπιν, εισήγησής του, με χαρά σας ανακοινώνω ότι η Ακαδημία Αθηνών, ο εμβληματικός “ναός της γνώσης” της Ελλάδας, αποφάσισε ομόφωνα, την βράβευση του Τόμου για τις Αγίες Σοφίες, που εξέδωσε η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας. Πρόκειται για μια διάκριση που περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στην Οργάνωσή μας και απτή απόδειξη ότι οι κόποι και οι αγώνες που δίνουμε αναγνωρίζονται από ανθρώπους του πνεύματος. Η τελετή Βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στις 21 Δεκεμβρίου.
Ανάλογη σκέψη για βράβευση της ΔΣΟ για το τριακονταετές της έργο υπάρχει και από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για την οποία αναμένουμε την επίσημη απόφαση. Ευελπιστούμε να αναληφθούν ανάλογες πρωτοβουλίες και από αντίστοιχους ακαδημαϊκούς φορείς και ιδρύματα στις χώρες σας, ώστε να ενισχυθεί το διεθνές κύρος και η αναγνώριση της Οργάνωσής μας.
Επιπλέον, προγραμματίζουμε και άλλες επετειακές εκδηλώσεις -και σκεφτόμαστε να τις συνδυάζουμε με παρουσίαση του Τόμου για τους Ναούς της Αγίας Σοφίας- στο Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Μολδαβία, την Αλβανία και την Αυστραλία.

Οι επετειακές δράσεις ολοκληρώνονται με την πραγματοποίηση δυο μεγάλων συνεδρίων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Στη Θεσσαλονίκη σχεδιάζουμε να διοργανώσουμε την άνοιξη διεθνές συνέδριο με θέμα: «Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα». Το εν λόγω συνέδριο θα συνδιοργανωθεί από την Δ.Σ.Ο. σε συνεργασία με την Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.
Στοχεύει στο να προσεγγίσει, να προβάλει και να συμβάλει στην μελέτη εννοιών τις οποίες ανέδειξε η Δ.Σ.Ο. στα κείμενα που διαχρονικά έχει υιοθετήσει, αλλά και στην αποτίμηση πολιτικών συμπερασμάτων από δράσεις που αναλάβαμε στο πλαίσιο της 30ετους πορείας μας.
Πρόκειται για έννοιες και δράσεις που εκτιμάται ότι μπορούν να συναντούν το ενδιαφέρον της κοινωνίας, των πολιτικών και κοινωνικών σχηματισμών, και πάνω από όλα, το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, ιδίως στο πεδίο της θεολογίας εν γένει και της κοινωνικής θεολογίας ειδικότερα.
Όπως θα δείτε και από το κείμενο προβληματισμού, που έχουμε συμπεριλάβει στους φακέλους σας, το συνέδριο θα θίξει σημαντικές πτυχές του ζητήματος, όπως: η προσαρμογή των χριστιανικών αξιών στην σύγχρονη κοινωνία, οι σχέσεις των θρησκευτικών αξιών με το φαινόμενο της θρησκευτικής πίστης και ζητήματα εκκοσμίκευσης και θρησκευτικών αξιών.
Εκτιμώ ότι πρόκειται για ένα συνέδριο με πολύ ουσιαστικό θέμα και θα επιχειρήσουμε να το πλαισιώσουμε με επιστήμονες υψηλού επιπέδου και εγνωσμένου κύρους.
Ανάλογο συνέδριο με επετειακό χαρακτήρα επιθυμούμε να πραγματοποιήσουμε και στην Αθήνα σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα «Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (1993-2023): Η Ενότητα των Ορθοδόξων μέσα από την εμπειρία της Δ.Σ.Ο.». Θα είναι μια επίσης, σημαντική εκδήλωση στο πλαίσιο του εορτασμού των 30 ετών λειτουργίας μας.

Β) Συνάντηση Εργασίας για τον ρόλο των Χριστιανικών Αξιών ενόψει των Ευρωεκλογών 2024, Βρυξέλλες, Δεκέμβριος 2023:

Σε λιγότερο από δυο εβδομάδες από σήμερα, θα επισκεφτούμε τις Βρυξέλλες για την συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρόγευμα Προσευχής που διοργανώνει η Δια-Κομματική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελευθερία της Θρησκείας ή της Πίστης και τη Θρησκευτική Ανεκτικότητα με πρωτοβουλία του αγαπητού φίλου Lukas Mandl.
Με αφορμή την παρουσία μας στις Βρυξέλλες, προγραμματίζουμε να πραγματοποιήσουμε στις 6 Δεκεμβρίου συνάντηση εργασίας με την Επιτροπή των Επισκοπικών Διασκέψεων της Καθολικής Εκκλησίας στην ΕΕ (COMECE) και την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC). Το θέμα της συνάντησης εργασίας είναι «Οι Χριστιανικές Αξίες ενόψει των Ευρωεκλογών 2024».
Η συνάντηση -που θα πραγματοποιηθεί στην έδρα του COMECE- στοχεύει στη συμμετοχή μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από όλες τις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Ομάδες. Στόχος είναι να συζητηθούν οι τρόποι για καλύτερη δυνατή ανάδειξη του ζητήματος των χριστιανικών αξιών στο πλαίσιο των προεκλογικών εκστρατειών των Πολιτικών Κομμάτων και των υποψηφίων Ευρωβουλευτών και να πραγματοποιηθούν συναντήσεις με αντίστοιχους πολιτικούς φορείς.
Επιπλέον, στη συνάντηση θα συμμετέχει μια μικρή ομάδα προσωπικοτήτων και εκπροσώπων οργανώσεων (περί τα 30 άτομα), προκειμένου να διαμορφώσουν μια κοινή στρατηγική ανάληψης δράσεων και πρωτοβουλιών ενόψει της προεκλογικής περιόδου των Ευρωεκλογών του 2024 (επιστολή προς ευρωβουλευτές, συναντήσεις με πολιτικές προσωπικότητες στην Ευρώπη, συμμετοχή σε εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν από τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους υποψήφιους ευρωβουλευτές, ημερίδες κλπ).
Τα συμπεράσματα της συνάντηση εργασίας αναμένεται να αποτυπωθούν σε διακηρυκτικό κείμενο, που θα υιοθετηθεί από τις συμμετέχουσες οργανώσεις.
Η συνάντηση εργασίας θα συνδυαστεί με συναντήσεις με μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών.

Γ) Ερευνητικό Πρόγραμμα «Οι χριστιανικές αξίες στον κόσμο της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας»:

Βρισκόμαστε σε συνομιλίες με την Επιτροπή Ερευνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και πάσης Ελλάδος, προκειμένου να αναλάβουμε από κοινού την υλοποίηση ενός προγράμματος επιμόρφωσης και κατάρτισης νέων ανθρώπων που θα διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στην κοινωνία του αύριο.
Τα τελευταία χρόνια, καταγράφεται έντονα ο προβληματισμός και η ανησυχία των νέων ανθρώπων για την δυνατότητα που θα έχουν στο άμεσο μέλλον να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες εκείνες γνώσεις ιστορίας, πολιτικής, πολιτισμού και θρησκευτικών εκφράσεων, που θα τους βοηθήσουν ώστε να έχουν μια σαφή και ασφαλή εικόνα της προέλευσης του κόσμου των κοινωνικών φαινομένων και των δυνάμεων που εξασφαλίζουν την ανάπτυξη και την πρόοδο του.
Ένας χώρος, όπου έντονα αναδεικνύεται από ετών αυτή η προβληματική, είναι η Δ.Σ.Ο. Έτσι, λοιπόν, προβάλλει η ανάγκη καλλίτερης κατανόησης από όλους φαινομένων και θεμάτων που με ένταση απασχολούν την σύγχρονη κοινωνία, τα οποία βέβαια σχετίζονται με την θρησκευτική πίστη και τις χριστιανικές αξίες.
Είναι αναγκαίο, ο πολιτικός κόσμος να έχει μια σαφή και καθαρή εικόνα του χώρου της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού και των εξελίξεων που καθημερινά αναδεικνύονται μέσα σε αυτούς τους χώρους. Αυτή τη γενικότερη ανάγκη επισημαίνει και η IPU στη Διακήρυξη του Μαρακές του Ιουνίου 2023.
Το ερευνητικό πρόγραμμα που θα αναλάβουμε θα αντλεί απαντήσεις από την εμπειρία προσωπικοτήτων και ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στον θρησκευτικό, κοινωνικό και πολιτικό βίο σήμερα.
Η μεθοδολογία της έρευνας θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις, καθώς και διακίνηση σχετικού ερωτηματολογίου που θα διανέμεται προς συμπλήρωση από προσωπικότητες με αναγνωρισμένη παρουσία και έργο στο πεδίο των πολιτικών, κοινωνικών και ηθικών αξιών.
Στόχος να αναδειχθούν όλα τα σύγχρονα ορόσημα ενός χάρτη των θρησκευτικών και πολιτικο-κοινωνικών συγκλίσεων και αποκλίσεων που διανθίζουν το δημόσιο λόγο στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όχι μόνο.
Για τις τεχνικές λεπτομέρειες του ερευνητικού προγράμματος και τη χρονική οριοθέτηση για την υλοποίησή του περισσότερα θα μας πει στη συνέχεια ο κ. Μυγδάλης. Είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία και η επιτυχής έκβασή της θα δείξει τη δύναμη της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών δρώντων του πολιτικού, ακαδημαϊκού και εκκλησιαστικού χώρου.
Θα μπορούσαμε σε αυτό το πλαίσιο να εντάξουμε στη συνεργασία και το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τον Διευθυντή του οποίου, τον Μητροπολίτη Θερμοπυλών κ. Ιωάννη, είχαμε συνάντηση τον περασμένο Ιούλιο. Είμαι βέβαιος ότι θα δουν την πρόταση με μεγάλο ενδιαφέρον.

Δ) Προετοιμασία Εορτασμού Κοινού Πάσχα όλων των Χριστιανών το έτος 2025:

Οι συντονισμένες ενέργειες μας και επαφές με τους εταίρους μας από την Οργάνωση “Together for Europe” και το Κίνημα των Φοκολάρι αποδίδουν καρπούς. Με τρόπο μεθοδικό καταρτίζουμε χρονοδιάγραμμα για τις κοινές αφιερωματικές εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες.
Μάλιστα, στην Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση η 6η Κυριακή μετά το Πάσχα, είναι αφιερωμένη στους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. Σε αυτή την ημερομηνία προγραμματίζουμε να πραγματοποιηθούν οι εκδηλώσεις για τον κοινό εορτασμό.

Ε) Συνεδριάσεις Καταστατικών οργάνων της Δ.Σ.Ο.:

Εαρινή Συνεδρίαση της Διεθνούς Γραμματείας και των Επιτροπών της Δ.Σ.Ο.:
Για την εαρινή Διεθνή Γραμματεία έχουν διατυπωθεί πολλές σκέψεις. Οι συνάδελφοι μας από το Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας μας έχουν προσκαλέσει να πραγματοποιήσουμε τη συνεδρίαση στην Ουγγρική Εθνοσυνέλευση.
Η επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2023 στην Βουδαπέστη για την παρουσίαση του Τόμου για τους Ναούς της Αγίας Σοφίας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ευελπιστούμε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για την διοργάνωση της επόμενης Διεθνούς μας Γραμματείας στην Ουγγαρία.
Αναφορικά με την διεξαγωγή της 31ης Γενικής Συνέλευσης της Δ.Σ.Ο., το καλοκαίρι του 2024 η εισήγησή μου είναι να γίνει στην Πολωνία, τιμώντας έτσι και την μακρά διαδρομή και προσφορά του απερχόμενου προέδρου της Συνέλευσης.
Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε και ο προγραμματισμός των δραστηριοτήτων της Δ.Σ.Ο.

Σας ευχαριστώ.

Read more...

Απολογισμός Γ.Γ. ΔΣΟ δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Φθινοπωρινή Διεθνή Γραμματεία

ΜΑΧ 1 8

Απολογισμός Γ.Γ. ΔΣΟ δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου
στη Φθινοπωρινή Διεθνή Γραμματεία

Σόφια, 24 Νοεμβρίου 2023

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,

Με ιδιαίτερη χαρά βρισκόμαστε σήμερα εδώ στο Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας για την συνεδρίαση της Διεθνούς Γραμματείας, των Προέδρων και των Εισηγητών των Επιτροπών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.).
Η Εθνοσυνέλευση της Βουλγαρίας είναι εκ των ιστορικών ιδρυτικών μελών με αδιάλειπτη παρουσία και ενεργή συμμετοχή στις δραστηριότητες της Οργάνωσής μας.
Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω ότι αισθανόμαστε οικεία, όταν πραγματοποιούμε μια συνεδρίαση ή μια εκδήλωση της Οργάνωσης μας στην Βουλγαρία. Η αίσθηση αυτή έχει καλλιεργηθεί μέσα από τις επιτυχείς δράσεις που πραγματοποιήσαμε στην επικράτεια της Βουλγαρίας, όπως η συνεδρίαση της εαρινής Διεθνούς Γραμματείας της Δ.Σ.Ο. και της επιστημονικής ημερίδας τον Μάρτιο του 2009.
Το ειλικρινές ενδιαφέρον της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης για την προβολή του έργου της Δ.Σ.Ο. αποδείχθηκε περίτρανα και με την πρωτοβουλία της να διοργανώσει ειδική αφιερωματική εκδήλωση για τον εορτασμό των 25 ετών από την ίδρυση της Δ.Σ.Ο., τον Μάιο 2018.
Η Βουλγαρική Βουλή εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να είναι ένα σημαντικό μέλος της Οργάνωσης μας και αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου για τη διαχρονική σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού της Οργάνωσης μας με το Εθνικό Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας.
Προτού ξεκινήσω με την απολογιστική αναφορά μου, δεν μπορώ να μη σταθώ στα όσα τραγικά συμβαίνουν στην ευρύτερη εξ Ανατολών γειτονιά μας, την πολύπαθη Μέση Ανατολή, όπου ένας πόλεμος μαίνεται εδώ και έναν μήνα, οδηγώντας σε ανθρωπιστική καταστροφή στην περιοχή.
Και αυτή η ένοπλη σύγκρουση έρχεται να προστεθεί στην ήδη ανοιχτή και χαίνουσα πληγή στη Γηραιά Ήπειρο, που αποτελεί ο αιματηρός πόλεμος μεταξύ δυο ομοδόξων λαών, ο οποίος εκτυλίσσεται μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Η Οργάνωσή μας διαχρονικά αναπτύσσει λόγο και έργο με γνώμονα την προστασία των συμφερόντων του Ορθόδοξου Κόσμου και τον σεβασμό των οικουμενικών αξιών της Ανθρωπότητας.
Σαφώς, η Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση, που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει γνωρίσει πολλά επεισόδια εχθροπραξιών και έκρηξης της βίας, αποτελεί μια σύνθετη κατάσταση με όρους ιστορικούς, θρησκευτικούς, πολιτισμικούς και γεωπολιτικούς.
Παλαιστινιακά εδάφη τελούν εδώ και πολλές δεκαετίες υπό την κατοχή του Ισραήλ, το οποίο αναπτύσσει πολιτικές εποικισμού και ανθρωπιστικής κρίσης, που δυσχεραίνουν τις όποιες προσπάθειες επίλυσης του μεσανατολικού ζητήματος και ειρηνικής συνύπαρξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων στην περιοχή.
Το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν το δικό τους Κράτος είναι αναντίρρητο. Ωστόσο, η ρητορική και οι πράξεις της Χαμάς είναι φύσει τρομοκρατικές, αφού στοχοποίησαν άμαχους Ισραηλίτες, κατέσφαξαν αθώους πολίτες και κρατούν ακόμη και σήμερα ομήρους πολίτες του Ισραήλ και άλλων χωρών. Οι πρακτικές αυτές στο διεθνές δίκαιο περιγράφονται ως εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα για τους δράστες.

Βεβαίως, οφείλουμε να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Η διεθνής έννομη τάξη προβλέπει ρητώς το κανονιστικό πλαίσιο για τους όρους προσφυγής στη χρήση βίας.
Αναμφισβήτητα, το Ισραήλ όταν δέχεται εισβολή και επίθεση στις συνοριακές περιοχές του από μια τρομοκρατική οργάνωση έχει δικαίωμα νόμιμης άμυνας. Όμως, η αντίδραση πρέπει να πληροί τα κριτήρια που θέτει το ανθρωπιστικό δίκαιο σχετικά με την αναλογικότητα και την αναγκαιότητα της απάντησης.
Η λογική των συλλογικών αντιποίνων σε βάρος του άμαχου πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί μη στρατιωτικών στόχων, όπως νοσοκομεία, σχολεία και χώροι λατρείας και η κατάσταση πολιορκίας, ναυτικού και αεροπορικού αποκλεισμού, που εμποδίζουν την διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελούν πρακτικές που ισοδυναμούν, επίσης, με εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.
Η εκτεταμένη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στον παλαιστινιακό θύλακα της Λωρίδας της Γάζας κλιμακώνει την ένταση στην περιοχή, δημιουργώντας φόβους για το ενδεχόμενο διεθνοποίησης της σύρραξης μέσω της εμπλοκής άλλων γειτονικών κρατών.
Στο πλαίσιο αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρη η αναφορά στην Επετειακή Διακήρυξη που υιοθετήσαμε στην 30η Γενική μας Συνέλευση στη Χαλκιδική τον Ιούνιο 2023 σχετικά με την καταδίκη «κάθε μορφής απειλή ή χρήση βίας που στρέφεται κατά κράτους ή ανθρώπων είτε προέρχεται από κρατικούς είτε από μη κρατικούς δρώντες.
Ο πόλεμος και η τρομοκρατία είναι φαινόμενα καταστροφικά που θέτουν εμπόδια στην ευημερία της Ανθρωπότητας».
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ πρέπει να θέσουμε τους εαυτούς μας προ των ευθυνών μας και να αξιοποιήσουμε όλα τα διπλωματικά και πολιτικά μέσα που διαθέτουμε, προκειμένου να σιγήσουν τα όπλα και να προωθήσουμε την προσφυγή στα ειρηνικά μέσα επίλυσης των διαφορών.
Η λύση των δυο Κρατών είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την εδραίωση και την επικράτηση της ειρήνης στη Μέση Ανατολή.
Και από αυτό το βήμα προβαίνουμε σε έκκληση για τερματισμό των εχθροπραξιών, απόσυρση των στρατευμάτων του Ισραήλ από τα Παλαιστινιακά εδάφη, απελευθέρωση ομήρων από τη Χαμάς και άμεση έναρξη των διαπραγματεύσεων για την οριστική επίλυση του ευαίσθητου πολιτικά μεσανατολικού ζητήματος.
Σε μια τέτοια διεθνή πρωτοβουλία για την ειρήνη σημαντικό ρόλο εκτιμούμε ότι μπορούν να διαδραματίσουν οι διακοινοβουλευτικοί οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και εν γένει του Αραβικού Κόσμου, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ των εμπόλεμων μερών.
Η Δ.Σ.Ο. θέτει στη διάθεση των δυο μερών τις υπηρεσίες της για διαμεσολάβηση. Καλώ τους βουλευτές από Κοινοβούλια του Αραβικού Κόσμου που είναι σήμερα παρόντες να διαμηνύσουν την έκκλησή μας στα εθνικά κοινοβούλια και να μεσολαβήσουν για την εκτόνωση της κρίσης.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Προτού ξεκινήσω με τον απολογισμό των δραστηριοτήτων, επιτρέψτε μου να συγχαρώ τη νέα σύνθεση της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας της Βουλής των Ελλήνων, της οποία είμαι επικεφαλής, στον απόηχο των εθνικών εκλογών της Ελλάδος τον Ιούνιο 2023.
Θα συγχαρώ αρχικά για την επανεκλογή τους συναδέλφους κ.κ. Αθανάσιο Δαβάκη και Ιωάννη Σαρακιώτη. Θερμά συγχαρητήρια και θερμό καλωσόρισμα και στα δυο νέα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας τους κ.κ. Θεόφιλο Λεονταρίδη και Απόστολο Πάνα.
Εύχομαι μια γόνιμη θητεία κατά την εκτέλεση των εθνικών σας καθηκόντων και καρποφόρα συνεργασία για την προαγωγή των στόχων της Οργάνωσής μας.
Η σημερινή συνεδρίαση αποσκοπεί στην ανασκόπηση των μέχρι σήμερα δραστηριοτήτων μας, αρχής γενομένης της 30ης Γενικής Συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική τον Ιούνιο 2023, μέχρι και σήμερα.

30η Επετειακή Γενική Συνέλευση της Δ.Σ.Ο., Ιούνιος 2023:
Το 2023 είναι έτος ορόσημο, καθώς η Οργάνωσή μας φέτος συμπλήρωσε 30 έτη λειτουργίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η 30η Γενική Συνέλευση μας απέκτησε επετειακό χαρακτήρα και διοργανώθηκε με απαράμιλλη επιτυχία σε εορταστικό κλίμα.
Δεν θα μπορούσαμε παρά να την πραγματοποιήσουμε στον ιστορικό γεωγραφικό χώρο, όπου γεννήθηκε, την Χαλκιδική, πλησίον του Αγίου Όρους.
Στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης συμμετείχαν εκπρόσωποι 19 κοινοβουλίων, και συγκεκριμένα από την Αίγυπτο, Αιθιοπία, Αλβανία, Αρμενία, Βόρεια Μακεδονία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ελλάδα, Ιορδανία, Ιράν, Κύπρο, Ουγγαρία, Ουγκάντα, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ρουμανία, Σερβία και Σουδάν. Επιπλέον, συμμετείχαν εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών και διακοινοβουλευτικών ενώσεων.
Η αθρόα συμμετοχή πολιτειακών παραγόντων, κυβερνητικών στελεχών, κοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων, θρησκευτικών ηγετών, έγκριτων ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων προσέδωσε ιδιαίτερη αξία σε αυτή την επετειακή εκδήλωση και προκάλεσε συγκίνηση.
Η επίσημη κήρυξη έναρξης των εργασιών έγινε από τον Αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Αθανάσιο Μπούρα, που μετέφερε και τις θερμές ευχές του προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, ο οποίος έχει αποδείξει σε πολλές περιστάσεις την στήριξη του στην Οργάνωσή μας και του είμαστε ευγνώμονες.
Χαιρετιστήρια μηνύματα ανέγνωσαν εκπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου.
Επιπλέον, χαιρετισμό απηύθυνε ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας, Γέροντας Ελισαίος. Το Μοναστήρι της Σιμωνόπετρας διαχρονικά εκ της συστάσεως της Οργάνωσής μας έχει υπάρξει πολύτιμος σύμμαχος και συμπαραστάτης στην ευόδωση των σκοπών και του έργου μας.
Οι εργασίες της Γενικής Συνέλευσης ξεκίνησαν με την Ειδική Θεματική Συνεδρίαση «Ο ρόλος των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη και τον Κόσμο: Συγκλίσεις και Αποκλίσεις».
Μετά την αναλυτική ενημέρωση για την πορεία του διαλόγου για το «Μέλλον της Ευρώπης» από τον Σύμβουλο της ΔΣΟ δρ Κώστα Μυγδάλη, εισηγήσεις στη θεματική ενότητα ανέπτυξαν οι παρευρισκόμενοι σύνεδροι – βουλευτές, αξιωματούχοι διεθνών οργανισμών και ακαδημαϊκοί.
Κατά τις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης πραγματοποιήσαμε τις εκλογές για τη σύνθεση των καταστατικών οργάνων της Δ.Σ.Ο.
Επικεφαλής και Γενικός Γραμματέας επανεκλέχθηκε ο ομιλών, ενώ νέος πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του θεσμού, μετά από σχετική πρόταση του Γενικού Γραμματέα εξελέγη ο Πολωνός βουλευτής κ. Ευγένιος Τσικβίν. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας εξελέγη ο κ. Ιωάννης Σαρακιώτης.
Την Διεθνή Γραμματεία της Δ.Σ.Ο. απαρτίζουν οι κ.κ. Ιοάν Βουλπέσκου (Ρουμανία), Ράντομιρ Τσολάκωβ (Βουλγαρία), Πανίκος Λεωνίδου (Κύπρος), Αλεξέι Τσέπα (Ρωσία), Ντιράρ Αλνταούντ (Ιορδανία) και Σισάκ Γκαμπριελιάν (Αρμενία).
Στην Επιτροπή Οικονομικών συμμετέχουν οι κ.κ. Αθανάσιος Δαβάκης (Ελλάδα), Ηλίας Μυριάνθους (Κύπρος) και Χράτσια Χακομπιάν (Αρμενία).
Σε αυτό το σημείο, επιθυμώ να αναφερθώ στο ζήτημα της συμμετοχής της Ρωσίας στην Δ.Σ.Ο. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο πολιτικά ζήτημα το οποίο εκτιμώ ότι διαχειριστήκαμε με ιδιαίτερη προσοχή και διακριτικότητα, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον διεθνή αντίκτυπο.
Φροντίσαμε να λάβουμε μια απόφαση ισόρροπη και δίκαιη, ώστε αφενός να μην αποβληθεί ένα ιδρυτικό μέλος της Οργάνωσής μας, αλλά και να επιβάλλουμε τις ανάλογες θεσμικές συνέπειες που επισύρει μια συμπεριφορά που αντιστρατεύεται το γράμμα και τον πνεύμα της Δ.Σ.Ο..
Το ζήτημα έχει δυο όψεις. Η πρώτη όψη σχετίζεται με την αδυναμία συμμετοχής της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνεδριάσεις και τις εκδηλώσεις της Οργάνωσής μας, λόγω των κυρώσεων που ισχύουν στα κράτη μέλη της ΕΕ. Πρέπει να επισημάνω ότι πρόκειται για κυβερνητικές αποφάσεις με τις οποίες είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συμμορφωνόμαστε.
Ωστόσο, επιθυμώ να υπογραμμίσω ότι επιχειρήσαμε να βρούμε δημιουργικούς τρόπους για να διασφαλίσουμε τη ρωσική συμμετοχή, όπως η διοργάνωση της Διεθνούς Γραμματείας στην Αίγυπτο ή στην Ιορδανία, όπου οι ευρωπαϊκές κυρώσεις δεν ισχύουν, ωστόσο οι δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δεν επέτρεψαν την ευόδωση αυτών των σχεδίων.
Η δεύτερη όψη του ζητήματος αφορά την απόφαση της Ρωσικής Δούμα –για πρώτη φορά- να απέχει από την υποχρέωση καταβολής της ετήσιας συνδρομής της προς την Δ.Σ.Ο., θέτοντας εμπόδια στο έργο της σε μια συγκυρία επετειακή για την Οργάνωση. Και μάλιστα, χωρίς καν να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την απόφαση αυτή.
Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι: Ποιος λόγος οδήγησε σε μια τέτοια απόφαση; Η απερίφραστη καταδίκη της ρωσικής εισβολής από τα καταστατικά όργανα της Οργάνωσης;
Θα έπρεπε μετά από 30 χρόνια συμμετοχής στην Δ.Σ.Ο. –αλλά και σύμφωνα με το πλούσιο παρελθόν διακοινοβουλευτικής συνεργασίας που έχει η Ρωσία σε ανάλογους διακοινοβουλευτικούς οργανισμούς- να αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία αυτών.
Από την πλευρά μας, προχωρήσαμε σε μια σολομώντεια λύση, ώστε να συνεχίσει να παραμένει η Ρωσία στους κόλπους της Οργάνωσης, χωρίς ωστόσο να διατηρεί πλέοντη διακριτή θέση στη θεσμική αρχιτεκτονική που εθιμικά είχε όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή τη θέση του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης.
Ως εκ τούτου, το κατ’ εξοχήν όργανο λήψης συλλογικών αποφάσεων, η Γενική Συνέλευση, αποφάσισε –κατόπιν δικής μου εισήγησης- να εκλέξει για τη θέση του Προέδρου, τον εκλεκτό φίλο Ευγένιο Τσίκβιν.
Η υποψηφιότητα του για τη θέση του Προέδρου δεν ήταν τυχαία. Ο κ. Τσικβιν υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Οργάνωσής μας, καθώς συμμετείχε ήδη στο Συνέδριο της Ορμύλιας και στη συνέχεια στην Ιδρυτική Συνέλευση.
Σημαντικός δε παράγοντας αποτελεί και το ιδιαίτερο υπόβαθρό του, όντας μέλος της ορθόδοξης μειονότητας σε μια μεγάλη Καθολική χώρα, την Πολωνία. Δυστυχώς, στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της Πολωνίας, η εντολή του κ. Τσίκβιν δεν ανανεώθηκε και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να διατελεί ως Προεδρεύων της Γενικής Συνέλευσης μέχρι την επόμενη Γενική Συνέλευση.
Σε κάθε περίπτωση αξιολογούμε ως θετικό το γεγονός ότι σε αντίθεση με περιπτώσεις άλλων διεθνών κοινοβουλευτικών θεσμών, όπου η Ρωσία αποβλήθηκε ή αποχώρησε οικειοθελώς, εξακολουθεί έως σήμερα να συμμετέχει στις εργασίες της δικής μας Οργάνωσης.
Αυτό οφείλεται στην μακροχρόνια σχέση εμπιστοσύνης που είχε οικοδομηθεί σε αυτές τις τρεις δεκαετίες και στον «χειρουργικό» τρόπο με τον οποίο χειριστήκαμε την κρίση που προέκυψε.
Ωστόσο, στις 9 Νοεμβρίου, έλαβα επιστολή της αντιπροέδρου της Ρωσικής Κρατικής Δούμας, της κυρίας Κουζνετσόβα, που αξιώνει η ΔΣΟ να καταγγείλει στους διεθνείς οργανισμούς, στον Πρόεδρο, την Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας, διώξεις εναντίον της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τις αρχές της Ουκρανίας.
Μάλιστα, η επιστολή της καταλήγει με τη διατύπωση ότι αν η ΔΣΟ δεν το κάνει αυτό εγείρει ζήτημα αναφορικά με την σκοπιμότητα της συμμετοχής της Ρωσίας στις δραστηριότητες της Δ.Σ.Ο.
Είναι προφανές ότι τα περιστατικά στα οποία αναφέρεται η κ. αντιπρόεδρος λαμβάνουν χώρα σε ένα πλαίσιο ανταγωνισμού μεταξύ δυο εκκλησιαστικών οντοτήτων: της Ορθόδοξησ Εκκλησίας της Ουκρανίας (OCU) και της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC) στη σκιά του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.
Πάγια θέση της Οργάνωσής μας είναι η αποφυγή ανάμειξης σε εκκλησιαστικές διενέξεις. Η ΔΣΟ είναι διακοινοβουλευτικός οργανισμός, στην βάση των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αξιών. Ακόμη και στην περίπτωση του δισχιλιόχρονου παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, σε βάρος της δικαιοδοσίας του οποίου το Πατριαρχείο της Μόσχας και Πασών των Ρωσιών αποφάσισε να ιδρύσει Εξαρχία δεν προέβημεν σε διαβήματα.
Ανάλογη στάση κρατήσαμε και στην κρίση που ενέσκηψε στις σχέσεις των παλαιφάτων Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Αντιόχειας για την δικαιοδοσία περιοχής εκκλησιαστής ευθύνης στο Εμιράτο του Κατάρ.
Από καμία διάταξη της Ιδρυτικής Πράξης ή άλλου Καταστατικού κειμένου δεν απορρέει υποχρέωση της ΔΣΟ, να παρέμβει σε Διεθνείς Οργανισμούς και στη διεθνή κοινή γνώμη, για ανάλογα θέματα.
Αναμφίβολα, μας λυπεί η κατακλείδα της επιστολής της κ. Κουζνετσόβα ότι σε περίπτωση απουσίας αντίδρασης της ΔΣΟ στα όσα μας αναφέρει, η Ρωσική Δούμα θα επανεξετάσει την σκοπιμότητα της συμμετοχής της στους κόλπους της Οργάνωσής μας.
Εκ των πραγμάτων, η απόφαση της Ρωσικής Δούμας να μην καταβάλλει την ετήσια συνδρομή της στην ΔΣΟ –για πρώτη φορά στα 30 έτη δράσης της Οργάνωσης- συνεπάγεται μια αναδίπλωση της συμμετοχής της. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι εμείς καθ’ όλη την δύσκολη περίοδο που διανύουμε έχουμε επιχειρήσει να διατηρήσουμε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τη Δούμα.
Ακόμη και η φθινοπωρινή Διεθνής Γραμματεία της Σόφιας προγραμματιζόταν για την Αίγυπτο ή την Ιορδανία, προκειμένου να δυνηθεί να συμμετέχει και η ρωσική αντιπροσωπεία. Δυστυχώς, οι τραγικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μας υποχρέωσαν να αναθεωρήσουμε αυτή την απόφαση.
Η Οργάνωσή μας έχει αποδείξει ότι δεν επιθυμεί την καθ’ οιονδήποτε τρόπο ανάμιξή της στις πάσης φύσεως εκκλησιαστικές διενέξεις, θέση την οποία στηρίξαμε όλοι μας και βέβαια ο εκάστοτε Ρώσος πρόεδρος της Γενικής μας Συνέλευσης.
Τα διαρκή προβλήματα που ενσκήπτουν στις σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών επιβεβαιώνουν την ορθότητα της απόφασής μας. Η ΔΣΟ κατόρθωσε να διατηρεί αγαθές σχέσεις αλληλοσεβασμού και συνεργασίας με όλες τις Ορθόδοξες αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Η Ρωσική Δούμα επί 30 έτη συμμετέχει ενεργά και έχει συμβάλλει στις επιτυχίες της ΔΣΟ, ακριβώς επειδή ακολούθησε μια ισορροπημένη, μετριοπαθή και βασισμένη στον διακοινοβουλευτικό διάλογο πορεία, που αποφεύγει την ανάμιξη σε εκκλησιαστικές διαμάχες.
Αυτήν ακριβώς την υπεύθυνη στάση προβάλαμε και προς το Ουκρανικό κοινοβούλιο όταν το θέρος του 2022 ζητούσε την αποπομπή της Ρωσικής Δούμα από την ΔΣΟ. Ευελπιστούμε ότι η Ρωσική Δούμα θα συνεχίσει τη συνεργασία της με τη ΔΣΟ, προσπερνώντας τα όποια προσκόμματα, ανταποκρινόμενη στην ιδιότητά της ως πλήρες μέλος της ΔΣΟ.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στην επετειακή Γενική μας Συνέλευση λάβαμε και μια ακόμη σημαντική απόφαση. Διαπιστώσαμε ότι η νέα φάση της ζωής της Οργάνωσης μας χρειάζεται ορισμένες ενέργειες για τη θεσμική μεταρρύθμιση και την ενδυνάμωση του νομικού καθεστώτος της Οργάνωσής μας στο άμεσο μέλλον.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, ως πρώτο βήμα να τροποποιήσουμε το Καταστατικό της Δ.Σ.Ο. στην επόμενη Γενική Συνέλευση, προκειμένου να το επικαιροποίησουμε στα σύγχρονα δεδομένα, απαλείφοντας αναχρονιστικές αναφορές, και να καταστήσουμε τη λειτουργία της Οργάνωσης αποτελεσματικότερη, καλύπτοντας θεσμικά και νομικά κενά.
Προς τούτο προτείναμε τη συγκρότηση Επιτροπής τροποποίησης του Καταστατικού με την ακόλουθη σύνθεση: Πρόεδρος: Πανίκος Λεωνίδου (Κύπρος), μέλη: Αθανάσιος Δαβάκης (Ελλάδα), Αλεξάντερ Τσότριτς (Σερβία), Μίλε Ταλέφσκι (Βόρεια Μακεδονία), Ιρακλή Κανταγκισβίλι (Γεωργία) και Ελίας Μπου Σάαμπ (Λίβανος).
Στη συνέχεια θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε την εισήγηση του Προέδρου της Επιτροπής τροποποίησης του Καταστατικού του κ. Πανίκου Λεωνίδου, ο οποίος δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας λόγω ασθένειας -του ευχόμαστε περαστικά- και τις προτάσεις του θα μας μεταφέρει ο συνάδελφος Ηλίας Μυριάνθους από την κυπριακή αντιπροσωπεία.
Ως είθισται, η 30η επετειακή Γενική Συνέλευση υιοθέτησε ομόφωνα και ειδική Διακήρυξη.
Πρόκειται για ένα κείμενο που αποκρυσταλλώνει τις βασικές πολιτικές και ηθικές αξίες που πρεσβεύει η Οργάνωσή μας σε σημαντικούς τομείς, όπως η Διεθνής Ειρήνη και Ασφάλεια, ο σεβασμός των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η προώθηση της Βιώσιμης Ανάπτυξης, η πίστη στους μηχανισμούς της διεθνούς συνεργασίας και των διαθεσμικών σχέσεων και η ανάδειξη του ρόλου των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη και τον Κόσμο.
Από τη μεγάλη εμπειρία που έχετε στον χώρο της πολιτικής μπορείτε να αντιληφθείτε ότι η υιοθέτηση ενός τέτοιου κειμένου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και απαιτεί προσεκτικές διατυπώσεις προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Είναι, λοιπόν, επιτυχία το γεγονός ότι το κατορθώσαμε. Το εν λόγω διακηρυκτικό κείμενο το διακοινώσαμε σε διεθνείς οργανισμούς και φορείς της κοινωνίας των πολιτών με τους οποίους συνεργαζόμαστε, αλλά και σε μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, δημοσιογράφους και αποσπούμε μόνο θετικά σχόλια.
Η επετειακή Συνέλευση της Δ.Σ.Ο. ολοκληρώθηκε με ειδική εκδήλωση για τα 30 χρόνια δράσης του θεσμού κατά την οποία, σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα, μίλησαν εκπρόσωποι της Εκκλησίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας που ήταν παρόντες στην ιδρυτική πράξη που έλαβε χώρα στην Ορμύλια της Χαλκιδικής, το 1993.
Οι αναφορές σε σημαντικά πρόσωπα, ιστορικά γεγονότα και εμβληματικούς χώρους μας «ταξίδευσαν» στο παρελθόν και μας έδωσαν μια εικόνα για τη διαδρομή που χάραξε η Οργάνωση μας για 30 ολόκληρα χρόνια.
Οι εργασίες της 30ης επετειακής Γενικής μας Συνέλευσης ολοκληρώθηκαν με την προσκυνηματική επίσκεψη των συνέδρων στο Ιερό Κοινόβιο Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας και στο Κέντρο «Παναγία η Φιλανθρωπινή». Τον πνευματικό χώρο που κυοφόρησε το μέλλον της Οργάνωσης μας.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Θα συνεχίσω με τον απολογισμό των δραστηριοτήτων της Οργάνωσής μας από την επετειακή Γενική Συνέλευση μέχρι σήμερα.

Συμμετοχή στην 14η Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού (ΠΑΔΕΕ), Αθήνα, 14 Ιουλίου 2023:
Οφείλω να επισημάνω ότι τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις της Οργάνωσης μας με την ΠαΔΕΕ έχουν αποκτήσει έναν τακτικό χαρακτήρα, που μας δίνει τη δυνατότητα να προσδώσουμε θεσμική υπόσταση στην συνεργασία μας για την επίτευξη των κοινών μας στόχων.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πρόεδρος της ΠαΔΕΕ, εκλεκτός συνάδελφος, γερουσιαστή Λου Ραπτάκης, με προσκάλεσε να απευθύνω χαιρετισμό στα παριστάμενα μέλη της ΠαΔΕΕ κατά την Γενική Συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής των Ελλήνων.
Δεν παρέλειψα να εκφράσω την ικανοποίηση μας για την παρουσία ορθοδόξων βουλευτών της ΠαΔΕΕ «που συμμετέχουν και στις εργασίες της Δ.Σ.Ο. εκπροσωπώντας τα κοινοβούλια τους, όπως ο Βαγγέλης Ντούλε από την Αλβανία, ο Γεράσιμος Καουάς από την Ιορδανία και ο Λαοκράτης Κόρανις από την Ουγγαρία».
Μέσω αυτών των περιοδικών επαφών έχουμε διαπιστώσει ότι μοιραζόμαστε κοινούς στόχους και επιδιώξεις, όπως είναι η ειρηνική επίλυση των διεθνών διαφορών, η καταδίκη του αναθεωρητισμού και της καταπάτησης των αρχών του διεθνούς δικαίου, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία, η προώθηση της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, 1 Σεπτεμβρίου 2023:
Όπως γνωρίζετε, κατά πάγια τακτική της Οργάνωσης μας, η νέα ηγεσία της Δ.Σ.Ο. επισκέπτεται το Φανάρι.
Με αφορμή την τελετή της νέας Ινδίκτου, της έναρξης του νέου εκκλησιαστικού έτους, επισκεφτήκαμε μαζί με τον Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης, τον εκλεκτό φίλο Ευγένιο Τσίκβιν, το Φανάρι, συνοδευόμενοι από τους Συμβούλους της Οργάνωσης μας, τον δρα Μυγδάλη και τον κ. Fomenko.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία της εορτής της Ινδίκτου στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου εν Συνοδική συγχοροστασία, ενώ παρέστη συμπροσευχόμενος και ο Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος.
Με την ευκαιρία αυτού του εορτασμού, είχαμε συνάντηση με τον Παναγιώτατο τον οποίο ευχαριστήσαμε για την ηθική συμπαράσταση που παρείχε όλ’ αυτά τα χρόνια της λειτουργίας της Δ.Σ.Ο. «ως πνευματικός οδηγός των αποφάσεών μας, καθοριστικός αρωγός των ενεργειών μας».
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο επισημάνω το γεγονός ότι οι σχέσεις μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκονται σε περίοδο άνθισης και αυτό φαίνεται μέσα από τις τακτικές επαφές που έχουμε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλει την Οργάνωσή μας και την θερμή υποδοχή που επιφυλάσσει κάθε φορά στην αντιπροσωπεία μας στο Φανάρι.

Επίσκεψη στη Φινλανδία και Παρουσίαση του Τόμου για τους Ναούς της Αγίας Σοφίας, Ελσίνκι, 23 – 27 Σεπτεμβρίου 2023:
Στα τριάντα χρόνια λειτουργίας της Δ.Σ.Ο. φέτος ήταν η δεύτερη φορά που πραγματοποιήσαμε επίσημη επίσκεψη στην Φινλανδία. Το 2011 είχαμε διοργανώσει με ιδιαίτερη επιτυχία στο Ελσίνκι Ημερίδα με θέμα: «Η διαμόρφωση των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας κατά τον Απόστολο Παύλο και την Ορθόδοξη Ανατολική Παράδοση».
Φέτος, με αφορμή την Παρουσίαση του Τόμου για την Αγία Σοφία αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και πάλι την Σκανδιναβική χώρα, ώστε να συσφίξουμε τις θεσμικές επαφές μας και να τονίσουμε την παρουσία μας.
Στην αντιπροσωπεία, που είχα την τιμή να συμμετέχω ως επικεφαλής, συμμετείχαν ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Δ.Σ.Ο. κ. Ιωάννης Σαρακιώτης, ο Ταμίας της Δ.Σ.Ο. κ. Αθανάσιος Δαβάκης, και οι βουλευτές-μέλη της Δ.Σ.Ο., κ.κ. Irakli Kadagashvili από την Γεωργία, Mile Taleski και Ane Leshkoska από τη Βόρειο Μακεδονία, και Dragan Bojovic από το Μαυροβούνιο, καθώς και ο Σύμβουλός μας Κώστας Μυγδάλης.
Η παρουσίαση του Τόμου για τους Ναούς της Αγίας Σοφίας πραγματοποιήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο “Sofia” υπό την οργανωτική ευθύνη και το συντονισμό του πρώην Μητροπολίτη Ελσινκίου κ. Αμβροσίου, ο οποίος είναι ένας εκ των “ιδρυτικών φίλων” της Δ.Σ.Ο., όντας παρών στην 1η Γενική μας Συνέλευση στην Ορμύλια της Χαλκιδικής το 1993 και συνεισφέροντας ενεργά επί τριάντα συναπτά έτη στο έργο της.
Το Κέντρο «Σοφία», που αντλεί και το ίδιο το όνομά του από την του Θεού Σοφία αποτελεί έναν σπουδαίο πολιτιστικό χώρο γύρω από τον οποίο συσπειρώνεται η ορθόδοξη κοινότητα της Φινλανδίας.
Στην εν λόγω εκδήλωση, συμμετείχαν ως ομιλητές προβεβλημένα μέλη της φιλανδικής ακαδημαϊκής κοινότητας, ο καθηγητής Βυζαντινολογίας κ. Paavo Hohti και η ειδική στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, Λέκτωρ του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, δρ Ρένια Σουομίνεν Κοκόνεν.
Στη συνέχεια, η αντιπροσωπεία μας επισκέφτηκε το Φινλανδικό Κοινοβούλιο και είχαμε την τιμή να προσκληθούμε σε πρόγευμα εργασίας που παρέθεσε η Αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου, κα Τάρια Φιλάτοφ, με την οποία είχαμε μια ουσιαστική συζήτηση για τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ανθρωπότητα, με ιδιαίτερη έμφαση στην κλιματική αλλαγή.
Θέσαμε, επίσης, τις βάσεις για ενεργοποίηση της συμμετοχής του Φινλανδικού Κοινοβουλίου στους κόλπους της Δ.Σ.Ο.
Επιτρέψτε μου μια παρένθεση. Όλα αυτά τα χρόνια επιχειρούμε να δούμε τους λόγους για τους οποίους η Φινλανδία ενώ ήταν ιδρυτικό μέλος της Οργάνωσής μας, πλέον δεν συμμετέχει στις εργασίες μας.
Το ζήτημα αυτό έχει προκύψει και με άλλες χώρες, όπως το Μαυροβούνιο, αν και εκεί είχαμε μια θετική εξέλιξη. Έχουμε επαφή και προσκαλέσαμε στη Φινλανδία τον βουλευτή από το Μαυροβούνιο κ. Dragan Bojovic και πλέον πληροφορούμαστε ότι στην νέα κυβερνητική σύνθεση αναλαμβάνει ως Υφυπουργός Παιδείας, γεγονός που μας δίνει σημαντικές δυνατότητες συνεργασίας με την εν λόγω Βαλκανική χώρα.
Παρόμοιες προσπάθειες συντονισμού επιχειρούμε να εφαρμόσουμε και στην περίπτωση της Μολδαβίας.
Επιστρέφοντας στην επίσκεψή μας στο Φινλανδικό Κοινοβούλιο, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με την κα Καρολίνα Παρτάνεν, την επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας της Φινλανδίας στο Βόρειο Συμβούλιο, τον περιφερειακό διακοινοβουλευτικό οργανισμό στο οποίο συμμετέχουν βουλευτές από όλες τις σκανδιναβικές χώρες, με την οποία ανταλλάξαμε απόψεις για τον ρόλο της διακοινοβουλευτικής συνεργασίας στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων.
Πρόκειται για μια σημαντική επαφή, αν αναλογιστούμε ότι και στη Διακήρυξη των 30 ετών που υιοθετήσαμε στη Χαλκιδική τονίσαμε την ανάγκη να «Επενδύουμε στην ανάπτυξη διαθεσμικής συνεργασίας με άλλους Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς Κοινοβουλευτικούς Θεσμούς, με σκοπό να επιτευχθούν οι κοινοί μας στόχοι».
Τέλος, κατά την παραμονή μας στο Ελσίνκι, επισκεφτήκαμε και τον επιβλητικό καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Εκτιμώ ότι η επίσκεψή μας στη Φινλανδία εντάσσεται στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής της Οργάνωσής μας, μετά από 30 έτη παρουσίας και δράσης, προκειμένου να ενδυναμώσουμε την συμμετοχή και άλλων χωρών στις εργασίες μας.
Είναι σημαντική και για έναν ακόμη λόγο. Διότι η παρουσία μας στη Φινλανδία έκανε γνωστή τη δράση και το έργο της Οργάνωσής μας στην τοπική ορθόδοξη κοινότητα και τη φινλανδική κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα να αποκτούμε περισσότερη νομιμοποίηση στη συλλογική συνείδηση.

Επίσημη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, 8 – 15 Οκτωβρίου 2023:
Για αρκετά χρόνια, συζητούσαμε με τον Σύμβουλό μας το κ. Μυγδάλη την προοπτική επίσημης επίσκεψης αντιπροσωπείας της Οργάνωσης μας στις ΗΠΑ και συναντήσεων με εκπροσώπους των Αμερικάνικων πολιτικών θεσμών.
Υπενθυμίζω ότι στο παρελθόν στην Οργάνωση μας συμμετείχε και αντιπροσωπεία ορθοδόξων βουλευτών από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, όμως η συμμετοχή αυτή ατρόφησε σταδιακά.
Η τελευταία φορά που αντιπροσωπεία της Οργάνωσής μας επισκέφτηκε τις ΗΠΑ ήταν πριν 10 χρόνια, το 2012, τότε που ο αείμνηστος Γενικός Γραμματέας Αναστάσιος Νεράντζης, συνοδευόμενος από βουλευτές από διάφορες χώρες-μέλη, ταξίδευσε στη Βοστώνη, την Ουάσιγκτον και το Σικάγο.
Θα ήταν ευχής έργον να μπορέσουμε να ανανεώσουμε αυτούς τους δεσμούς σύνδεσης με κοινοβουλευτικούς της εν λόγω μεγάλης χώρας.
Τελικά, την αφορμή για αυτό το στόχο, μας έδωσε η εκστρατεία ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για το ζήτημα του Ναού της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης μέσω της παρουσίασης του Τόμου, που έχουμε εκδώσει.
Στην αντιπροσωπεία της Δ.Σ.Ο. στην Αμερική, συμμετείχαν, εκτός από τον ομιλούντα, οι συνάδελφοι βουλευτές κ.κ. Ιοάν Βουλπέσκουαπό τη Ρουμανία, Πανίκος Λεωνίδου από τη Κύπρο, και Ράντομιρ Τσολάκοβ από τη Βουλγαρία, καθώς, επίσης, και ο Σύμβουλος της δρ Κώστας Μυγδάλης.
Η παρουσίαση του Τόμου, πραγματοποιήθηκε στο εντυπωσιακό Μουσείο της Βίβλου της Ουάσιγκτον στις 11 Οκτωβρίου.
Το Μουσείο της Βίβλου λειτουργεί από το 2010 και αποτελεί ένα σπουδαίο μορφωτικό ίδρυμα, το οποίο -μέσω διαδραστικών εκθεμάτων και νέων τεχνολογικών μέσων- αποσκοπεί στην ανάδειξη της σημασίας της Βίβλου στην Ιστορία της Ανθρωπότητας και στην ιστορική σχέση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας.
Στοχεύει δε στην προβολή της επίδρασης της Βίβλου στους τομείς του πολιτισμού και των τεχνών τόσο στις ΗΠΑ, όσο και παγκοσμίως. Για τον περικαλλή Τόμο μίλησαν ο Διευθυντής του Μουσείου της Βίβλου κ. Τζεφ Κλόχα, ο Ραβίνος Αρί Λαμ, ο καθηγητής του Θεολογικού Σεμιναρίου της Βιρτζίνια π. Τζον Γιέ, ο αναπληρωτής καθηγητής Θρησκευτικών Σπουδών και Θεολογίας του Κολλεγίου Σεντ Μέριδρ Ιωάννης Φωτόπουλος, ενώ ο Σύμβουλος της ΔΣΟ δρ Κώστας Μυγδάλης ενημέρωσε τους συμμετέχοντες για τη δράση και τους στόχους της ΔΣΟ. Την εκδήλωση συντόνισε η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ταφτς της Βοστώνης κ. Ελισάβετ Προδρόμου.
Εκτός από την Παρουσίαση του Τόμου, διοργανώσαμε σε συνεργασία με το Μουσείο της Βίβλου –που θεμελιώνεται μέσα από σχετικό Μνημόνιο Συνεργασίας- την Έκθεση φωτογραφιών με θέμα τους ναούς της Αγίας Σοφίας ανά τον κόσμο, η οποία συμφωνήθηκε να παραμείνει στις εγκαταστάσεις του Μουσείου της Βίβλου μέχρι και τις 21 Ιανουαρίου 2024.
Είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι, διότι σημειώθηκε μεγάλη προσέλευση στην εκδήλωση, με εκπροσώπους διπλωματικών αρχών, πολιτειακών παραγόντων, εκπροσώπων εκκλησιών, μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, δημοσιογράφων και διαπιστώσαμε το μεγάλο ενδιαφέρον των Αμερικανών πολιτών να ενημερωθούν για το ζήτημα της Αγίας Σοφίας.
Με αφορμή την παρουσίαση του Τόμου και τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφιών στην Ουάσιγκτον, η αντιπροσωπεία μας πραγματοποίησε συναντήσεις με αξιωματούχους του State Department. Συνάντηση πραγματοποιήθηκε με την εκτελεστική διευθύντρια της ανεξάρτητης ομοσπονδιακής Επιτροπής των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία κ. Έριν Σίνγκσινσουκ και την επικεφαλής Δημοσίων Υποθέσεων του State Department κ. Ντάνιελ Ασμπαχιάν.
Σημειώνουμε δε ότι η εν λόγω Επιτροπή συντάσσει την ετήσια έκθεση του State Department για τις παραβιάσεις των θρησκευτικών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
Επίσης, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με τον διευθυντή του γραφείου της Διεθνούς Θρησκευτικής Ελευθερίας του State Department κ. Ντάνιελ Νάντελ.
Στις συναντήσεις αυτές, μεταξύ άλλων, επεσήμανα ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι μια πράξη που υποθάλπει τον θρησκευτικό εξτρεμισμό, σε μια εποχή που έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη από πρωτοβουλίες για την αλληλοκατανόηση λαών με διαφορετική πίστη και τον σεβασμό στην πολιτισμική τους παράδοση, που έχει καθοριστικά διαμορφώσει η θρησκεία.
Επίσης, ενημερώσαμε αναλυτικά τους Αμερικανούς αξιωματούχους για τον κίνδυνο που διατρέχει το μνημείο, σημειώνοντας ότι το ζήτημα της Αγίας Σοφίας αφορά κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.
Μάλιστα, στη διάρκεια αυτών των συναντήσεων προέβην σε μια σειρά από σχετικές προτάσεις προς τους αξιωματούχους του State Department, που περιλαμβάνουν:
α) Τον ορισμό ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για την προστασία των υπό εξαφάνιση χριστιανών στη Μέση Ανατολή και τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών στην Τουρκία.
β) Την συμπερίληψη της Τουρκίας στις χώρες υπό επίβλεψη για παραβίαση θρησκευτικών ελευθεριών.
γ) Την ενεργότερη παρέμβαση της UNESCO –με την ευκαιρία της επανεισδοχής των ΗΠΑ στον διεθνή Οργανισμό- για την προστασία της Αγίας Σοφίας, που είναι αναγνωρισμένο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στις συναντήσεις που είχαμε με εκπροσώπους των ομοσπονδιακών δομών του Αμερικανικού Κράτους τύχαμε ιδιαίτερα θερμής υποδοχής και κυρίως προσοχής στις απόψεις που διατυπώσαμε.
Ουσιαστική, επίσης, υπήρξε και η συνάντηση μας με το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Τζον Σαρμπάνης, καθώς έχει βαθιά γνώση των διεθνών εξελίξεων στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο και την Μέση Ανατολή.
Κατά την παραμονή μας στις ΗΠΑ, προγραμματίσαμε και μετάβαση στην Νέα Υόρκη, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε συναντήσεις με αξιωματούχους του ΟΗΕ και άλλων οργανώσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, σημαντική ήταν η συνάντηση με την Διευθύντρια της Συμμαχίας των Πολιτισμών του ΟΗΕ (UNAOC) κ. Νιχάλ Σάαντ. Η UNAOC αποτελεί διεθνή πρωτοβουλία του ΟΗΕ που φιλοδοξεί να συμβάλλει στην επίλυση των πολιτιστικών και θρησκευτικών διαφορών μεταξύ Δύσης και Μουσουλμανικού Κόσμου.
Πρωτοβουλία που επιχειρεί να τονώσει τη διεθνή δράση κατά του εξτρεμισμού μέσω της εδραίωσης του διεθνούς διαπολιτισμικού και διαθρησκειακού διαλόγου.
Θα λέγαμε ότι πρόκειται για την δομή του παγκόσμιου οργανισμού, με το πιο σχετικό αντικείμενο προς το πεδίο δράσης της Δ.Σ.Ο. και για τον λόγο αυτό επιδιώξαμε να έχουμε συναντήσεις με εκπροσώπους του.
Στη διάρκεια της συνάντησης, παρουσίασα τους καταστατικούς σκοπούς και τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της Οργάνωσής μας και στη συνέχεια η συζήτησή μας επικεντρώθηκε στο κοινό ενδιαφέρον των δυο θεσμών για την προστασία των πολιτισμικών μνημείων, με ιδιαίτερη έμφαση στα θρησκευτικά μνημεία, όπως ο Ναός της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης.
Η λειτουργός των Ηνωμένων Εθνών συμφώνησε με την ανάγκη ανάδειξης της σημασίας του διαπολιτισμικού και διαθρησκειακού διαλόγου ως εργαλείων για την εδραίωση της ειρήνης και μας προσκάλεσε να συμμετέχουμε στο επικείμενο διεθνές συνέδριο που θα έχει ως θέμα την προστασία της αυθεντικότητας των θρησκευτικών χώρων.
Επιπλέον, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τον Αντιπρόεδρο της Ορθόδοξης Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων (OPAC), κ. Ανδρέα Βενιόπουλο. Υπενθυμίζω ότι στο παρελθόν είχαμε συνεργασία στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ανάδειξη της σημασίας της προστασίας των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής.
Τέλος, η αντιπροσωπεία της Δ.Σ.Ο., πριν την αναχώρησή της από τις ΗΠΑ εκκλησιάστηκε στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου της Νέας Υόρκης, που ανοικοδομήθηκε και λειτούργησε 21 χρόνια μετά από την καταστροφή που προκάλεσε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους.
Η παρουσία της Δ.Σ.Ο. στις ΗΠΑ αποδεικνύει το αυθεντικό μας ενδιαφέρον για επαναδραστηριοποίηση των συμμετεχουσών χωρών και για αναζωογόνηση των δραστηριοτήτων μας και στο πλαίσιο της νέας φάσης στην οποία έχουμε μπει μετά τη συμπλήρωση 30 ετών θεσμικής ζωής και δράσης.

Παρουσίαση του Τόμου για τους Ναούς της Αγίας Σοφίας, Μόναχο, Νοέμβριος 2023:
Οι επαφές μας στο Μόναχο υπήρξαν πολύ σημαντικές, ιδίως με το Ίδρυμα Hanns Seidel, ενώ έχουμε προτείνει συνεργασία και με το Ίδρυμα Konrad Adenauer. Οι επαφές με γερμανικά ιδρύματα μας δίνουν τη δυνατότητα μιας πιο σημαντικής παρουσίας στον γερμανικό χώρο και τη δυνατότητα επαφών με ετερόδοξους πληθυσμούς και οργανώσεις από τον χώρο των Καθολικών και των Λουθηρανών.
Είχαμε ενδιαφέρουσες συναντήσεις με τον αντιπρόεδρο του βαυαρικού κοινοβουλίου Tobias Reiss, εκπροσώπους της δημοτικής αρχής του Μονάχου και του Συμβουλίου Εκκλησιών της Βαυαρίας.
Ιδιαίτερα δυναμική ήταν η εκδήλωση για την παρουσίαση του τόμου με τις Αγίες Σοφίες στην γερμανική γλώσσα. Η παρουσίαση του τόμου έλαβε χώρα στο πολιτιστικό κέντρο «Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος» της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των Αγίων Πάντων με τη συμμετοχή σημαντικών προσωπικοτήτων της περιοχής.
Συμμετοχή εκπροσώπου της Δ.Σ.Ο. στην εκδήλωση της Οργάνωσης Together for Europe, Τιμισοάρα, Νοέμβριος 2023:
Πριν λίγες ημέρες, η Together for Europe πραγματοποίησε στην πόλη της Τιμισοάρα της Ρουμανίας –που εξελέγη Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα- εκδήλωση. Την Οργάνωση μας εκπροσώπησε ο συνάδελφος από το Κοινοβούλιο της Ρουμανίας κ. Ιοάν Βουλπέσκου, τον οποίο θα παρακαλέσω στη συνέχεια να μας πει λίγα λόγια για την εν λόγω εκδήλωση.
Σε αυτό το σημείο, ολοκληρώθηκε η παρουσίαση του απολογιστικού έργου της Δ.Σ.Ο. από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα.

ΜΑΧ 2 8

Read more...

Χαιρετισμός Γ.Γ. ΔΣΟ δρ Μ. Χαρακόπουλου στη Θεολογική Σχολή Σόφιας

ΜΑΧ 5 4

Χαιρετισμός Γ.Γ. ΔΣΟ δρ Μ. Χαρακόπουλου στη Θεολογική Σχολή Σόφιας

Σόφια, 23 Νοεμβρίου 2023


Κύριε κοσμήτορα,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,

Μας περιποιεί ιδιαίτερη τιμή η ευκαιρία να χαιρετίσουμε εκ μέρους της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας το ιωβηλαίο των 100 ετών από την ίδρυση της Θεολογικής Σχολής της Σόφιας.

Τύχη αγαθή φρόντισε να βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, φιλοξενούμενοι της Βουλγαρικής Βουλής, με την ευκαιρία της σύγκλισης της Διεθνούς Γραμματείας του θεσμού μας, που συμπεριλαμβάνει στους κόλπους του Ορθόδοξους βουλευτές από 25 κοινοβούλια.

Είναι εξαιρετική η χαρά μας να συμμετέχουμε στο ιωβηλαίο ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος που στον έναν αιώνα της λειτουργίας του κράτησε αναμμένη τη φλόγα των θεολογικών σπουδών, τις αξίες του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας. Ένα ίδρυμα που υποστήριξε ουσιαστικά την Εκκλησία της Βουλγαρίας, εκπαιδεύοντας τα στελέχη της, τους κληρικούς και αρχιερείς της.

Και αυτό υπήρξε έργο δύσκολο. Διότι η χώρα σας πέρασε για πολλές δεκαετίες από τη σκληρή δοκιμασία της κομμουνιστικής ουτοπίας, η οποία ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές της αφετηρίες ή τις προθέσεις των υποστηρικτών της, κατέληξε παντού όπου εγκαθιδρύθηκε σε καθεστώτα καταπιεστικά και ανελεύθερα.

Η Ορθοδοξία αυτά τα χρόνια υπέφερε από απαγορεύσεις, περιορισμούς και διώξεις, που δεν άφησαν ανεπηρέαστη και τη Θεολογική Σχολή, η οποία μπόρεσε να ανακτήσει την ελευθερία και την αίγλη της μετά την πτώση του σοσιαλισμού.

Κρίνοντας, ωστόσο, μακροϊστορικά την πορεία των γεγονότων, διαπιστώνουμε ότι σε όλο τον βαλκανικό και ανατολικοευρωπαϊκό χώρο, όπου η Ορθοδοξία βρέθηκε υπό διωγμό, τελικά εξήλθε νικήτρια.

Κι αυτό συνέβη, γιατί οι διώκτες της δεν υπολόγισαν τις βαθιές ρίζες που έχει η ορθόδοξη παράδοση στους λαούς που θέλησαν να μεταλλάξουν. Ρίζες που χάνονται στο βάθος του χρόνου. Όπως σε αυτά εδώ τα εδάφη όπου ο χριστιανισμός εμφανίστηκε από τις απαρχές του.

Και η Ορθοδοξία κατέστη στοιχείο ταυτοτικό, ιδιαίτερο βέβαια για τον κάθε λαό, αλλά ταυτόχρονα και οικουμενικό. Το στοιχείο που συγκροτούσε το συνανήκειν σε έναν ευρύτερο πολιτισμό, αυτόν που κληροδότησε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και ήταν αυτό επίσης το κρίσιμο στοιχείο που διέσωσε την ιδιαιτερότητα, και εν τέλει την ελευθερία, των ορθόδοξων λαών κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Δυστυχώς, όλες αυτές τις δύσκολα αμφισβητήσιμες αλήθειες κάποιοι στη σύγχρονη Ευρώπη, της οποίας είμαστε μέλη, τείνουν να τις λησμονούν. Αγνοούν εσκεμμένως τις χριστιανικές ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Αυτές οι παρεκκλίσεις, αφενός, δεν αντανακλούν την πραγματικότητα και τα πιστεύω της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης. Αφετέρου, ο αποχριστιανισμός οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια της ευρωπαϊκής ταυτότητας και στην πνευματική σύγχυση.

Αντιθέτως, η ενίσχυση των αυθεντικών χριστιανικών αξιών οδηγεί στη συνεργασία, στη συνοχή, στην ενίσχυση της ίδιας της Ευρώπης. Κι αυτό είναι υπαρξιακό αίτημα των καιρών, λαμβάνοντας υπόψη τις κρίσιμες μεταβολές που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο και τις σοβαρές προκλήσεις που καλούμαστε να απαντήσουμε, όπως, μεταξύ άλλων, είναι οι αιματηρές πολεμικές συρράξεις στην Ουκρανία ή στην Μέση Ανατολή.

Όπως υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος “Οι Χριστιανικές αξίες δεν έχουν ημερομηνία λήξεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η κατ’ εξοχήν κοινωνική και κοινοτική μορφή του Χριστιανισμού”.

Γι’ αυτό θεωρώ ότι πνευματικά ιδρύματα, όπως η ιστορική Θεολογική Σχολή της Σόφιας, μπορούν να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στην ενδυνάμωση αυτών των κοινών χριστιανικών αξιών, των κοινών ορθόδοξων παραδόσεων, συμβάλλοντας καταλυτικά στο κοινό όραμα για την Ευρώπη του μέλλοντός μας.

Από την πλευρά μας ως ΔΣΟ προετοιμάζουμε με το ΑΠΘ, την άνοιξη,συνέδριο με θέμα “Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα”. Σύντομα θα σας αποσταλεί σχετική πρόσκληση.

Για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, ενόψει και των ευρωεκλογών του Ιουνίου, σχεδιάζουμε από κοινού μια σειρά δράσεων με το Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και το Συμβούλιο των καθολικών Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (COMECE).

Με αυτές τις σκέψεις, κ. κοσμήτορα, να εκφράσω και πάλι τα θερμά μας συγχαρητήρια στους καθηγητές και στους φοιτητές του ιδρύματός σας και να ευχηθώ η Θεολογική Σχολή της Σόφιας να συνεχίζει, έως συντελείας του αιώνος, το θεάρεστο έργο που επιτελεί για την Οικουμενική Ορθοδοξία.

 ΜΑΧ 4 7

Read more...

Ομιλία Γ.Γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στην παρουσίαση του Τόμου για την Αγία Σοφία στο Μόναχο της Βαυαρίας

MAXIMOS 7

Μόναχο, 14 Νοεμβρίου 2023

Ομιλία
Γ.Γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ)
δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην παρουσίαση του Τόμου για την Αγία Σοφία στο Μόναχο της Βαυαρίας

 

Σεβαστοί πατέρες,
Κύριοι βουλευτές,
Κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,
Κύριε Σύμβουλε της ΔΣΟ
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητές και αγαπητοί συμπατριώτες,

Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι, που σημερινός σταθμός στην μακρά εκστρατεία που έχει εγκαινιάσει από το 2020 η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας για τη διάσωση της Αγίας Σοφίας είναι το Μόναχο, η ιστορική πρωτεύουσα της Βαυαρίας.

Μια και φιλοξενούμαστε στην ελληνορθόδοξη ενορία, επιτρέψτε μου μια αναφορά στους στενούς δεσμούς του Μονάχου με τον ελληνισμό. Αφενός, διότι από εδώ ήλθε ο πρώτος βασιλέας του νεοελληνικού κράτους, ο Όθων. Και παρά τις αμφιλεγόμενες απόψεις για την βαυαρική περίοδο και τη βασιλεία του Όθωνα, πολλά ήταν τα στοιχεία που ενοφθάλμισαν στο νεαρό και καθημαγμένο από τον πόλεμο ελληνικό κράτος, οι Βαυαροί λόγιοι που συνόδευσαν τον βασιλιά. Πολλά είναι ακόμη ορατά στην σύγχρονη Αθήνα. Αλλά και τις πιο πρόσφατες δεκαετίες, εδώ βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο χιλιάδες Έλληνες που μετανάστευσαν μετά τον Β´ παγκόσμιο πόλεμο προς αναζήτηση εργασίας, όπως και χιλιάδες άλλοι βαλκάνιοι ορθόδοξοι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

Η σημερινή εκδήλωση, πραγματοποιείται εδώ, στο πολιτιστικό κέντρο “Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος” της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των Αγίων Πάντων, σε συνεργασία με την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Γερμανίας και το Κέντρο Εκπαίδευσης για την Ορθόδοξη Θεολογία του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Και γι’ αυτό θα ήθελα να τους ευχαριστήσω από βάθους καρδίας για την όλη προετοιμασία της παρουσίασης.

Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους ομιλητές της σημερινής παρουσίασης, για τις εξαιρετικές εισηγήσεις τους, τον π. Γεώργιο Σιώμο, ιερατικό προϊστάμενο της ενορίας των Αγίων Πάντων, τον καθηγητή κ. Κωνσταντίνο Νικολακόπουλο, Πρόεδρο της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Μονάχου -που αν και ασθενής μας έστειλε τον χαιρετισμό του- τον καθηγητή Συστηματικής Θεολογίας κ. Στέφανο Αθανασίου, καθώς και τον δρ Ανάργυρο Αναπλιώτη, Ακαδημαϊκό Ανώτερο Σύμβουλο, επιτετραμμένο για τη διδασκαλία του Κανονικού Δικαίου.
Όπως, επίσης, ευχαριστώ τη Βυζαντινή Χορωδία για την κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε με τους ύμνους που απέδωσε.

Κύριες και κύριοι,
Η ΔΣΟ, μια οργάνωση που στους κόλπους της δραστηριοποιούνται εκπρόσωποι 25 κοινοβουλίων, στο πλαίσιο των πολυεπίπεδων διεθνών δράσεών της, θεώρησε ότι δεν πρέπει να παραμείνει απαθής σε μια πράξη που σαφώς αντίκειται στις πανανθρώπινες αρχές του αναγκαίου σεβασμού της πολιτισμικής και θρησκευτικής παράδοσης, και ιδιαίτερα μνημείων που αποτελούν παγκόσμια καλλιτεχνικά και πνευματικά σύμβολα. Και αυτή η πράξη ήταν η απόφαση της τουρκικής ηγεσίας να μετατρέψει τον περικαλλή Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε μουσουλμανικό τέμενος.

Επρόκειτο για μια απόφαση ακατανόητη και απαράδεκτη από κάθε άποψη. Ο εν λόγω Ναός είναι ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής, που προκαλεί δέος σε κάθε επισκέπτη της Πόλεως του Κωνσταντίνου. Για αιώνες αποτέλεσε τον φάρο της Ορθοδοξίας. Μέχρι την κατάκτηση της Πόλεως το 1453. Τότε, ο Μωάμεθ, ο λεγόμενος Πορθητής, για να σφραγίσει την κατάκτηση μετέτρεψε τον ορθόδοξο ναό σε μουσουλμανικό τέμενος.

Τον 20ο αιώνα, ωστόσο, ο πρώτος ηγέτης της τουρκικής δημοκρατίας, που κλείνει φέτος 100 χρόνια, σε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους, κατέστησε την Αγία Σοφία Μουσείο. Απόφαση που ωφέλησε αναμφίβολα στη διάσωση του Ναού και των σπάνιων ψηφιδωτών του. Η σημερινή, ωστόσο, τουρκική ηγεσία, που διέπεται από αναθεωρητικά οράματα, και προφανώς ανταγωνιστικά προς την κεμαλική πολιτική, μετέτρεψε εκ νέου τον Ναό σε τζαμί. Δείχνοντας σε όλους ότι παραμένει αγκυλωμένη σε απαρχαιωμένες αντιλήψεις, όταν η κατάκτηση δημιουργούσε δίκαιο.

Πρόκειται για μια προφανή εργαλειοποίηση της θρησκείας, ένα φαινόμενο ιδιαίτερα επικίνδυνο στην εποχή μας. Και βεβαίως, προχώρησε σε αυτήν την απόφαση αδιαφορώντας αν τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η υπόσταση του ναού, με την συρροή καθημερινά χιλιάδων μουσουλμάνων, οι οποίοι προβαίνουν σε κάθε είδους ασύμβατες με τον χώρο συμπεριφορές.

Πράγματι, η κατάσταση στον Ναό, που είναι προστατευόμενο Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, βρίσκεται πλέον σε οριακό σημείο. Και αυτό δεν το λέμε πια μόνον εμείς. Το επισημαίνουν Τούρκοι επιστήμονες, προβλέποντας ότι αν συνεχιστεί το ίδιο καθεστώς λειτουργίας, σύντομα η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη.

Δυστυχώς, οι έως σήμερα αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας είναι αναιμικές. Ίσως γιατί αυτό επιτάσσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η στάση δεν στέλνει ορθά μηνύματα. Αντιθέτως, επιβραβεύει την αυθαιρεσία, την απαξίωση των διεθνών κανόνων, την υπονόμευση των βασικών αρχών του πολιτισμού μας. Η χωρίς συνέπειες καταπάτηση των διεθνών κανόνων έχει ως αποτέλεσμα την επανάληψη και τον πολλαπλασιασμό της αυθαιρεσίας.

Και αυτό το διαπιστώνουμε, και το έχουμε καταγγείλει, και στην περίπτωση των χριστιανικών μνημείων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου πρόσφατα συντελέστηκε ένα δράμα με την αναγκαστική έξοδο από τις προαιώνιες εστίες τους δεκάδων χιλιάδων Αρμενίων. Επίσης, στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, στα κατεχόμενα από τον τουρκικό στρατό εδάφη της Κύπρου, στη Συρία και εν γένει στη Μέση Ανατολή, όπου εκτός των μνημείων, κινδυνεύουν και οι ίδιοι οι Χριστιανοί με ολοκληρωτική εξάλειψη από τις συνέπειες της μισαλλοδοξίας και του θρησκευτικού φανατισμού.

Για τον λόγο αυτό, ανάμεσα στις δράσεις που αναλάβαμε ώστε να μην αφήσουμε το ζήτημα να λησμονηθεί είναι και η έκδοση αυτού του βιβλίου που σε λίγο θα έχετε στα χέρια σας. Στις σελίδες του παρουσιάζονται με τρόπο επιστημονικό και τεκμηριωμένο 37 ναοί αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία, από την Σκωτία μέχρι την Κίνα, σε έναν τεράστιο γεωγραφικά νοητό άξονα, που αποδεικνύει και την πνευματική συνάφεια όλου αυτού του χώρου, που στηρίζεται στις χριστιανικές αξίες και αρχές.

Αξίες και αρχές που, δυστυχώς, κάποιοι κύκλοι στην σύγχρονη Ευρώπη έχουν τη τάση να αποσιωπούν, αλλοιώνοντας όχι μόνον το ιστορικό υπόβαθρο της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά -μέσω αυτής της παραχάραξης- και το μέλλον της. Όπως είπα, όμως, η ΔΣΟ δεν μένει σιωπηλή σε όλα αυτά τα φαινόμενα. Με τις δικές της δυνάμεις εγείρει τα προβλήματα στα κέντρα εξουσίας, σε διεθνείς θεσμούς, σε κυβερνήσεις και κοινοβούλια, σε κοινωνικούς φορείς, σε εκκλησιαστικούς ηγέτες, στην ακαδημαϊκή κοινότητα.

Κύριες και κύριοι,
Επιτρέψτε μου ολοκληρώνοντας να μοιραστώ μαζί σας την έμπονη αγωνία μας για όσα τραγικά συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στους Αγίους Τόπους, στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Η απώλεια τόσων χιλιάδων ζωών, μας γεμίζει θλίψη. Ως ΔΣΟ καταδικάζουμε την τρομοκρατία που αφαιρεί ζωές αθώων ανθρώπων, τυφλωμένη από την ιδεοληψία της. Ευελπιστούμε ότι θα γίνει κατανοητό από όλους ότι η λύση των προβλημάτων δεν μπορεί να είναι ο πόλεμος, αλλά η συνεννόηση, η αναζήτηση κοινών τόπων συνεργασίας. Ας ευχηθούμε ότι τελικώς θα επικρατήσει η λογική, όπως και στον άλλο μεγάλο πόλεμο της Ουκρανίας, και θα επιστρέψει η ειρήνη.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή.

MAXIMOS 5

AXIMOS 9

Read more...

Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών: «Νέο σύστημα επιλογής διοικήσεων φορέων του δημοσίου τομέα, ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς»

Μαξιμος Βουλη 6

Αθήνα, 1 Νοεμβρίου 2023

Ομιλία
Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου
του Υπουργείου Εσωτερικών:
«Νέο σύστημα επιλογής διοικήσεων φορέων του δημοσίου τομέα, ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους και λοιπές διατάξεις»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Κυρίαρχη απαίτηση των πολιτών είναι ο εκσυγχρονισμός του κράτους, η ίαση των χρόνιων παθογενειών του, η ανάδειξη της αξιοκρατίας παντού, η επικράτηση της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης. Ασφαλώς δεν πρόκειται για καινοφανή διαπίστωση. Το όραμα της υπέρβασης μιας βαλκανικής δυσανεξίας, της απαλλαγής από την ασφυκτική κομματοκρατία και τις πελατειακές σχέσεις στη λειτουργία του κράτους, έχει μακρά ιστορία. Αναμφίβολα, έχουν γίνει σοβαρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Και από διάφορες κυβερνήσεις.

Και θεωρώ ιδιαίτερα θετικό ότι οι πρόνοιες του υπό συζήτηση νομοσχεδίου για την επιλογή διοικήσεων φορέων του δημοσίου τελούν υπό τη σύμφωνη γνώμη του ΑΣΕΠ, ενός καταξιωμένου θεσμού διαχρονικής αξιοπιστίας, που ίσταται υπεράνω των κομματικών αντιδικιών. Και επειδή άνθρωποι βρίσκονται πίσω από τους νόμους, μακάρι ο εμπνευστής του ΑΣΕΠ ο σεμνός, έντιμος και συνάμα μαχητικός Αναστάσης Πεπονής να αποτελεί παράδειγμα προς όλους μας, ιδιαίτερα προς νεότερους πολιτικούς, ώστε να μην ενδίδουν στη φαυλότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι και αναγνώριση ότι πρέπει να γίνουν ακόμη σημαντικά βήματα, ώστε επιτέλους να πιάσουμε τα υψηλά ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό πιστεύω πως ήταν και το ουσιαστικό μήνυμα των πρόσφατων εθνικών εκλογών. Να κινηθούμε με γοργά βήματα, ει δυνατόν με άλματα, προς έναν πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό, που θα αλλάξει τις σχέσεις κράτους-πολίτη. Για να συμβεί αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η εμπέδωση υψηλών, απαιτητικών κριτηρίων στις διοικήσεις των οργανισμών και των φορέων του Δημοσίου. Η χώρα, δόξα τω Θεώ, διαθέτει πλειάδα ανθρώπων με προσόντα. Με πτυχία, με εμπειρία, με ικανότητες και όρεξη και εργασία. Όποιος αμφιβάλλει ας δει τι πετυχαίνουν οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό, όπου δυστυχώς ακόμη μεταναστεύουν. Για το πώς θα γίνει η επιλογή δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Υπάρχει η ευρωπαϊκή και η διεθνής εμπειρία.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών έρχεται να απαντήσει ακριβώς σε αυτές τις ανάγκες, ώστε η πολιτική αντιπαράθεση να μην εξαντλείται σε ανταλλαγή επιχειρημάτων για το αν είναι ικανότερος ο ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ που προτείνατε εσείς από έναν υπερήλικα που προτείνατε εμείς για τη θέση του διοικητή νοσοκομείου. Δεν τιμά κανέναν αυτή η συζήτηση.

Το προτεινόμενο σύστημα επιλογής των προσώπων που θα καταλάβουν διοικητικές θέσεις τελεί υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ, με ενισχυμένες και άλλες δικλείδες ασφαλείας για την πλέον αξιοκρατική αλλά και αποτελεσματική επιλογή των υποψηφίων. Όπως ειπώθηκε και από τους εκπροσώπους φορέων, το να διοικείς και να συνεργάζεσαι, απαιτεί και άλλες ικανότητες. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι γνωστό στον ιδιωτικό τομέα, από τον οποίο πρέπει να αντλήσουμε παραδείγματα. Ορθώς, λοιπόν, εκτός από τα πτυχία προσμετράται η εργασιακή εμπειρία, αλλά και τεστ ικανοτήτων, που δείχνουν περισσότερα για την προσωπικότητα των υποψηφίων από τους τίτλους σπουδών.

Θεωρώ θετική την αλλαγή που ανακοίνωσε η υπουργός ότι δεν θα εξισώνεται η αποφοίτηση από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης ΕΣΔΔΑ με έναν απλό τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών. Νομίζω, όμως, ότι δεν πρέπει να υποτιμάται ούτε η διδακτορική εργασία, που είναι αρκετά σύνθετη, για την οποία δεν υπάρχει μοριοδότηση αλλά απλώς συνεκτιμάται στη συνέντευξη. Ελπίζω κυρία υπουργέ να υπάρξει διόρθωση και για τα διδακτορικά, μετά και την Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής.

Αυτό, βεβαίως, που θα αποτελέσει αλλαγή σελίδας στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης -αν δεν υπάρξει υπαναχώρηση, επειδή έχουμε δει πολλά στη Βουλή- είναι η υπογραφή συμβολαίου απόδοσης με την ανάληψη των καθηκόντων του επιλεγόμενου υποψηφίου. Με μετρήσιμους, ποσοτικούς δείκτες, που θα αποδεικνύουν την πρόοδο που συντελέστηκε σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, με πρόβλεψη για μπόνους στην περίπτωση που τους πετυχαίνει ή τους υπερκαλύπτει, αλλά και με δυνατότητα ανάκλησης του συγκεκριμένου διοικητή ή προέδρου, εφόσον δεν έχει πετύχει τους συμφωνημένους στόχους.

Δεν ξέρω αν υπήρξε ανάλογη πρόνοια με την υπογραφή συμβολαίου απόδοσης στον ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου ο αρμόδιος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης δημόσια αξιώνει την παραίτηση του διοικητή και η οποία -όπως διαβάζουμε στα ΜΜΕ- δεν υποβάλλεται. Δεν ξέρω πως μπορεί να λειτουργεί ομαλά ένας οργανισμός αν δημόσια υπάρχει τέτοια σύγκρουση κορυφής και πως φτάσαμε σε αυτήν μετά την προβληματική πληρωμή της προκαταβολής των αγροτικών επιδοτήσεων. Όμως, αν μη τι άλλο δείχνει ότι δεν ισχύει και η ισοπεδωτική κριτική μέρους της αντιπολίτευσης για γαλάζιες επιλογές.

Κύριε πρόεδρε,
Επιτρέψτε μου δυο λόγια με αφορμή την τροπολογία για την ενίσχυση όσων επλήγησαν από τα ακραία καιρικά φαινόμενα του Σεπτεμβρίου, τις πρωτόγνωρες πλημμύρες στη Θεσσαλία. Η πολιτεία όπως δεσμεύτηκε ο πρωθυπουργός ενισχύει από τον κρατικό προϋπολογισμό τον ΕΛΓΑ, προκειμένου να στηρίξει αγρότες και κτηνοτρόφους, και ορθώς οι ενισχύσεις αυτές είναι αφορολόγητες και ακατάσχετες. Οι ζημιές, όμως, είναι τεράστιες, η απόγνωση περισσεύει, οι αποζημιώσεις πρέπει να είναι στο πραγματικό μέγεθος της ζημιάς και να καταβληθούν χθες! Οι προκαταβολές που ανακοινώθηκαν πράγματι είναι γενναίες, και όλοι αναμένουν ότι το ίδιο θα είναι και το ύψος της τελικής αποζημίωσης. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, σχεδόν δυο μήνες από την καταστροφή υπάρχουν πολίτες που πνίγηκαν στη λάσπη και δεν έλαβαν την πρώτη αρωγή των 6.600 ευρώ. Η πληγωμένη Θεσσαλία πρέπει να ορθοποδήσει, και για να γίνει αυτό χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο που αναμένουμε.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,
Στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο θεωρώ ότι είναι περιττές οι μικροκομματικές αψιμαχίες και οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί. Όλοι συμφωνούμε ότι χρειαζόμαστε μια πιο αποτελεσματική, πιο αξιοκρατική, πιο σύγχρονη δημόσια διοίκηση. Η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών, που βεβαίως μπορεί να επιδέχεται βελτιώσεων -όπως υποστηρίχθηκε από την αντιπολίτευση- κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Γι αυτό και πιστεύω ότι αξίζει να στηριχθεί από όλες τις πτέρυγες της βουλής.

Σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/KojY840Gby8

Read more...

Ομιλία του βουλευτή Λαρίσης της ΝΔ δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου στην παρουσίαση του βιβλίου για τον ιατρό και βουλευτή Νικόλαο Ράπτη

ΜΑΧ 3 5

Λάρισα, 5 Οκτωβρίου 2023

Ομιλία του βουλευτή Λαρίσης της ΝΔ
δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου
στην παρουσίαση του βιβλίου
για τον ιατρό και βουλευτή Νικόλαο Ράπτη

Αιδεσιμότατε,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Φίλες και φίλοι,

Ομολογώ ότι αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη η πρόταση του Νίκου Ράπτη να είμαι εκ των παρουσιαστών του βιβλίου για τον παππού του, ιατρό και βουλευτή Νικόλαο Ράπτη, μετά την περιπέτεια των Εκπαιδευτηρίων που ήταν και για εμένα μια προσωπική δοκιμασία, καθώς κατά τον ψαλμό του Δαυίδ “επληθύνθησαν οι μισούντες με αδίκως”.
Πολλές φορές είναι άχαρος ο ρόλος του κυβερνητικού βουλευτή, που δεν μπορεί να περιορίζεται σε ευχολόγια για την επίλυση ενός προβλήματος -ευχέρεια που έχει ο βουλευτής της αντιπολίτευσης.
Στην πολιτική, όπως έλεγε ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, γίνονται πράγματα που δεν λέγονται. Έκανα εγκαίρως ό,τι περνούσε από το χέρι μου, ενημερώνοντας και πιέζοντας όλους εκείνους που έπρεπε για την επίλυση του προβλήματος των Εκπαιδευτηρίων.
Οφείλω, όμως, ένα mea culpa και θέλω να ζητήσω συγνώμη αν υπήρξαν λάθη από μέρους μου, πρωτίστως γιατί έχασα την ψυχραιμία μου -κάτι ασυγχώρητο για πολιτικό- στην παράσταση διαμαρτυρίας στο Διαχρονικό Μουσείο, αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ.
Κατανοώ τις υπερβολές που υπήρξαν. Δεν έμαθα στη ζωή μου να κρατώ κακία σε κανέναν, ούτε σε όσους ευεργέτησα και “αντί του μάννα έδωκάν με χολή”, πόσο δε μάλλον σε γονείς που αγωνιούσαν για το μέλλον των παιδιών τους ή εκπαιδευτικούς που αγωνιούσαν για την δουλειά τους, και κάποιοι εξ αυτών μπορεί να είπαν και μια κουβέντα παραπάνω.
Από μέρους μου, ψωμί κι αλάτι. Το σημαντικό είναι ότι τα Εκπαιδευτήρια συνεχίζουν την μακρά παράδοση ποιοτικής εκπαίδευσης με βάση τις σταθερές αξίες που εμφύσησε η αείμνηστη δεσποινίς Μαίρη Ράπτη.
Μετά από αυτό τον μικρό πρόλογο θέλω να ευχαριστήσω τον Νίκο Ράπτη για τη πρόταση να είμαι εκ των παρουσιαστών του βιβλίου γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω καλλίτερα μια σημαντική προσωπικότητα της επιστημονικής και πολιτικής ζωής της Λάρισας, πρωτίστως, όμως, έναν φλογερό πατριώτη.
Ανατρέχοντας στις αγορεύσεις του στη βουλή στην ταραγμένη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή περίοδο ένιωσα μελαγχολία για το επίπεδο της σύγχρονης πολιτικής ζωής. Δεν ξέρω αν στην εποχή του τικ τοκ και της υπερβολικής επένδυσης στην επικοινωνία θα είχαν τύχη πολιτικοί όπως ο Νικόλαος Ράπτης.
Διαβάζοντας τη συναρπαστική, δημιουργική, πολύπλευρη και γεμάτη προσφορά στον συνάνθρωπο, αν και σχετικά σύντομη, ζωή του Νικολάου Ράπτη –πέθανε σε ηλικία 57 ετών- θεωρώ ότι έλαβα μια καίρια απάντηση σε ένα ερώτημα που από καιρό επανερχόταν στο μυαλό μου.
Κι αυτό ήταν το πώς κατέστη δυνατή η επιβίωσις της Ελλάδος από τα τόσα δεινά και τις τόσες εθνικές καταστροφές.
Και πώς, τελικά, κατόρθωσε να αναπτυχθεί, οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά, στις δύσκολες δεκαετίες που ακολούθησαν την μικρασιατική καταστροφή, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την ζοφερή κατοχή και, δυστυχώς, τον αιματηρό αδελφοκτόνο σπαραγμό.
Διαβάζοντας αυτό το εξαιρετικά περιεκτικό βιβλίο, προϊόν ενδελεχούς έρευνας από τους συγγραφείς του, τον λόγιο ιστοριοδίφη Νικόλαο Παπαθεοδώρου και την κ. Μαίρη Γιώτσα, νομίζω ότι η επιτυχία έγκειται πρωτίστως στις αξίες που παρέμειναν ισχυρές εντός της ελληνικής κοινωνίας, και αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της.
Δηλαδή την αξία της τίμιας εργατικότητας. Να βγάζεις το ψωμί σου με τον κόπο σου, με τον ιδρώτα του προσώπου σου. Να μην περιμένεις κανείς να σε συντηρήσει.
Την αξία της μόρφωσης. Το σχολείο αποτελούσε το ιδανικό εργαστήρι της μεταμόρφωσης του νέου, που ο δάσκαλος είχε καθήκον να οδηγήσει τον μαθητή βήμα-βήμα στην κλίμακα ενός ολοκληρωμένου, ηθικού ανθρώπου.
Και, τέλος, την αξία της οικογένειας. Παρ’ όλα τα προβλήματα που πάντοτε διέπουν τις οικογενειακές σχέσεις, η οικογένεια συνιστούσε τον πυρήνας της κοινωνικής ζωής. Εκεί όπου οικοδομούνταν οι βασικές της αρχές. Μια οικογένεια που ήταν στήριγμα και καταφύγιο για το κάθε μέλος της, και, ταυτόχρονα, πηγή δύναμης και ελπίδας για να υπερπηδηθούν όλες οι αντιξοότητες.
Μοιραία, βέβαια, αναφύονται συγκρίσεις με το σήμερα. Και μάλλον μελαγχολούμε για το πώς προσλαμβάνονται αυτές οι αξίες σε ένα τμήμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Η επιτυχία, όμως, εκείνων των δεκαετιών, που ο ελληνισμός πέρασε δια πυρός και σιδήρου, οφείλετο και στην εμφάνιση και δράση πολλών ισχυρών προσωπικοτήτων. Σε ανθρώπους που συνδύαζαν στέρεες αρχές και υψηλό ήθος. Που διακατέχονταν από διάθεση προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο αλλά και εν γένει στην κοινωνία. Από ακαταπόνητη εργατικότητα για την επίτευξη των υψηλών στόχων τους. Από εμπιστοσύνη για τα επιτεύγματα της επιστήμης, τα οποία, με ακαταπόνητη μελέτη, επεδίωξαν να κατακτήσουν. Και τέλος, με ακατάβλητη, αυτοθυσιαστική, ασυμβίβαστη φιλοπατρία, που ίστατο υψηλότερα από κάθε τι.
Τέτοιος ακριβώς άνθρωπος ήταν ο Νικόλαος Ράπτης. Συνδύαζε όλα αυτά τα στοιχεία με την ίδια ένταση. Του ευσυνείδητου επιστήμονα, του καλού οικογενειάρχη, του έντιμου πολιτικού, του φλογερού πατριώτη.
Ως Ιατρός, σπουδαγμένος σε Ελλάδα και Γαλλία, εντρύφησε επαρκώς στην επιστήμη του την δεκαετία του 1920 -είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποιο σημείο στο βιβλίο αναφέρεται πως οι συγκάτοικοι-συμφοιτητές έφερναν το πτώμα που έκαναν τις μελέτες τους στο σπίτι και το έβαζαν κάτω από το κρεββάτι.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, που κάλυπταν ένα ευρύ φάσμα της ιατρικής, επιδόθηκε στην εξάσκησή της, ψυχή τε και σώματι. Με την Πολυκλινική που ίδρυσε την πόλη της Λάρισας ανύψωσε σε νέο ποιοτικό επίπεδο τις ιατρικές υπηρεσίες, και σηματοδότησε το πέρασμά τους σε μια νέα εποχή.
Στον όρκο του Ιπποκράτη παρέμεινε πιστός σε κάθε συγκυρία της ζωής του. Είτε αυτή ήταν στα χρόνια του έπους του 1940, όπου στις δυσκολότερες συνθήκες περιέθαλπε τους τραυματίες και ασθενείς του μετώπου στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Είτε και σε αυτήν ακόμη την Ιταλία, όπου είχε σταλεί εξόριστος λόγω της πατριωτικής του δράση στα χρόνια της κατοχής.
Θα ήθελα, ωστόσο, να παρατηρήσω ότι η εμπιστοσύνη στην επιστήμη δεν τον οδήγησε σε μια υλιστική αντίληψη της ζωής και του κόσμου.
Αντιθέτως, σε δύο εξαιρετικής ποιότητας φιλοσοφικά κείμενα, που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο, αντιλαμβανόμαστε μια βαθιά καλλιεργημένη σκέψη, η οποία δοκίμαζε με επάρκεια να συνδυάσει το υλικό με το πνευματικό.
Αποδίδοντας τα του καίσαρος των καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ, αποδέχεται τον ύψιστο ρόλο που διαδραματίζει η θρησκεία στον άνθρωπο και στην πνευματική του συγκρότηση.
Μάλιστα, δεν διστάζει να ασκήσει κριτική στον τότε επίσκοπο, γράφοντας σε άρθρο του στην εφημερίδα Ελευθερία στις 13 Απριλίου 1948, υπό τον τίτλο “Πνεύμα και Ύλη”, “βεβαίως εργασία σοβαρά και καθήκοντα υψηλά αναγκάζουν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Δωρόθεο να ζει μακράν του ποιμνίου του, αλλά τολμώ να είπω ότι καμία υπηρεσία δεν θα ήτο υψηλοτέρα εκείνης που θα προσέφερε αν ευρίσκετο κοντά στους Χριστιανούς του, οι οποίοι τόσον ανάγκη έχουν σήμερον του θαυμασίου κηρύγματός του”.
Ο Νικόλαος Ράπτης συνιστά αναμφίβολα το διαχρονικό πρότυπο του ιδανικού Ιατρού, και παραμένει πάντοτε το ορθό παράδειγμα για όσους ασκούν το ιατρικό λειτούργημα.
Ταυτόχρονα, όμως, ο μεγάλος αυτός επιστήμονας δεν περιορίστηκε στην προσφορά του στην ιατρική. Εντός του έκαιγε διαρκώς η φιλοπατρία που την εξέφραζε με κάθε ευκαιρία.
Ασφαλώς, το απόγειο της πατριωτικής του δράσης αποτέλεσε η πρωτοβουλία του, μαζί με τον μεγάλο ευπατρίδη της πολιτικής Ευάγγελο Αβέρωφ, να θέσουν τέρμα στις ενέργειες της ολιγάριθμης ομάδας των προδοτών που συγκρότησαν τη λεγόμενη ρωμαϊκή λεγεώνα.
Συνεχιστές των καλύτερων παραδόσεων του βλαχόφωνου ελληνισμού, που πάντοτε βρέθηκε στην πρωτοπορία των εθνικών αγώνων και της προσφοράς προς την πατρίδα, ο Ράπτης, ο Αβέρωφ και οι σύντροφοί τους, επιφανείς βλαχόφωνοι πολίτες, συστήνουν την νέα Φιλική Εταιρεία.
Με άρθρα τους που με παρρησία δημοσιεύουν, παρά τους κινδύνους, ακυρώνουν τα ψεύδη των προδοτών της Λεγεώνας. Επιβεβαιώνουν ότι οι κουτσόβλαχοι έχουν μόνον ελληνική συνείδηση, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να την αμφισβητήσει. Με τη δράση τους, η προδοτική ομάδα, που καθοδηγείται από τον ιταλικό και ρουμανικό φασισμό, καθίσταται απόβλητη.
Τα ύπουλα σχέδια για δημιουργία δήθεν βλαχικού κρατιδίου καταρρέουν ήδη από την αρχή της εφαρμογής τους, χάρη στην γενναιότητα αυτών των σπουδαίων ανδρών και στην καθολική αντίδραση του πληθυσμού, ανεξάρτητα από κομματική ένταξη.
Όπως θα γράψει ο ίδιος ο Ράπτης, μάλλον με μετριοφροσύνη, “με την μικρή αυτή αντίσταση οι Κουτσόβλαχοι δείξαμε πως πρέπει να ξέρουμε ότι, όταν η Πατρίς, το Κράτος, και υπ’ αυτή όλες οι Δικαστικές και άλλες Εξουσίες υποδουλώνονται αναγκαστικά στον Κατακτητή, μένουν τα άτομα να ξεκινήσουμε τον αγώνα, διότι από αυτά περιμένει η Πατρίς:.
Βεβαίως, η αντιστασιακή δράση είχε αντίτιμο. Ο Ράπτης, ο Αβέρωφ και δεκάδες άλλοι βλαχόφωνοι βρέθηκαν στα ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ειδικά στην αρχή, στην Καλαβρία, οι συνθήκες ήταν οδυνηρές. Τις αναμνήσεις του από αυτήν την εξορία τις περιγράφει ο Ευάγγελος Αβέρωφ στο βιβλίο του “Όταν ξεχνούσαν οι Θεοί”.
Η επιστροφή του Νικολάου Ράπτη στην Ελλάδα το 1945 από την Ελβετία, όπου είχε καταφύγει μετά την κατάρρευση του φασιστικού καθεστώτος στην Ιταλία, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Αυτό της πολιτικής, κοινοβουλευτικής δραστηριότητας.
Γιατί όπως ο ίδιος ανέφερε σε συνέντευξή του “είναι προσωπική μας πίστις ότι δια να προοδεύση ένας τόπος, δεν ημπορεί τούτο να συμβή αυτομάτως, αλλά είναι οι κάτοικοι του τόπου αυτού εκείνοι οι οποίοι έχουν υποχρέωσιν να συντελέσουν εις τούτο. Τούτο υπήρξε δι’ ημάς, βασική αρχή της ζωής μας, και όνειρόν μας, ήτο να συντελέσωμεν, όσον αφορά ημάς, εις αυτήν την πρόοδον του τόπου”.
Αναμφισβήτητα, αυτή θα έπρεπε να είναι μια γενική αρχή. Η πρόοδος ενός τόπου συνιστά, όπως έλεγε ο Ράπτης, συνισταμένη των ατομικών πρωτοβουλιών. Δεν υπάρχει από μηχανής Θεός, αυτόκλητος σωτήρας. Κάτι στο οποίο συχνά αρεσκόμαστε και στη χώρα μας. Είμαστε εμείς, οι πολίτες, με την εργασία, την επιμονή και τις επιλογές μας που συμβάλλουμε για να ευημερήσει ο τόπος μας.
Η κοινοβουλευτική δράση του Nικόλαου Ράπτη διήρκησε 10 χρόνια. Αρχικά εκλέχθηκε το 1946 και κατόπιν το ’50 με τον Γεώργιο Παπανδρέου και ακολούθως το 1952 με τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και τον Συναγερμό.
Παράλληλα με την συνεπή προώθηση των αιτημάτων των κατοίκων της Λάρισας, και τον στόχο για την ανάπτυξη της περιοχής, ιδίως μέσω της αγροτικής παραγωγής, και τη δημιουργία απαραίτητων υποδομών, όπως ο εξηλεκτρισμός της, δεν εγκατέλειψε την υπόθεση του βλαχικού ελληνισμού.
Απαίτησε εξ αρχής την επιβολή της δικαιοσύνης απέναντι σε όσους πρόδωσαν την πατρίδα κατά την κατοχή. Ιδιαίτερα προσπάθησε να συμπεριληφθεί στο πλαίσιο των διπλωματικών σχέσεων που συνήφθησαν με τη νέα δημοκρατική Ιταλία η καταδίκη των ενεργειών του φασιστικού καθεστώτος για υποκίνηση βλαχικού ζητήματος.
Όπως, μάλιστα, έγραφε ο ίδιος στις 12 Αυγούστου 1946, με αφορμή την επικείμενη επανάληψη των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδος και Ιταλίας, με πρωτοβουλία του μεγάλου Ιταλού Χριστιανοδημοκράτη πολιτικού, και τότε πρωθυπουργού, Ντε Γκάσπερι, «αναμφισβήτως είναι ανάγκη επαναλήψεως των σχέσεων όλων των κρατών, αλλά με μια θεμελιώδη προϋπόθεση: εκκαθάρισις των εκκρεμών λογαριασμών με αναγνώριση όλων των εναντίων μας διαπραχθεισθών καταστροφών και βιαιοτήτων, το οποίο θα σημαίνει έμπρακτη αποδοκιμασία του εκλιπόντος φασιστικού καθεστώτος».
Πόσο επίκαιρα ακούγονται όλα αυτά ενόψει του επικείμενου ελληνοτουρκικού διαλόγου και την άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολής.

Φίλες και φίλοι,
Δυστυχώς, το βλάχικο ζήτημα δεν έχει λήξει. Όχι βεβαίως στην Ελλάδα, αλλά στα γειτονικά μας κράτη, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, όπου συνεχίζεται η ρουμανική προπαγάνδα, που επιδιώκει να προσεταιριστεί τους βλαχόφωνους πληθυσμούς, προσφέροντάς τους διαβατήριο του ρουμανικού κράτους, που σημαίνει βεβαίως και ελεύθερη μετακίνηση στην ΕΕ.
Αναμφίβολα, αν ο Νικόλαος Ράπτης ζούσε περισσότερο θα είχε ακόμα περισσότερα να προσφέρει στον τόπο. Αν και οι πολιτικές ίντριγκες ποτέ δεν έλειψαν, και άνθρωποι με ικανότητες δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αυτό που θα ήθελαν, ο πολυτάλαντος, εργατικός και οραματιστής Ράπτης θα έβρισκε τρόπο να πράξει αυτό που θεωρούσε ως καθήκον του.
Αντί επιλόγου στην παρέμβασή μου θα ήθελα να διαβάσω την κατάληξη μιας αγόρευσής του Νικόλαου Ράπτη στις 30 Νοεμβρίου 1954 στην Ολομέλεια της βουλής, που με άγγιξε ιδιαίτερα.
Απευθυνόμενος στους συναδέλφους του λέει ότι “Θα πρέπει να μη ομοιάζωμεν με τους παλαιούς ιατρούς, οι οποίοι καλούμενοι δεύτεροι εις ένα ασθενή, πετούσαν τα φάρμακα, λέγοντες ότι είναι ακατάλληλα και τοιουτοτρόπως εδημιούργουν δυσπιστίαν των ασθενών προς τους ιατρούς. Η πολιτική θα πρέπει να παύσει να είναι συνώνυμος με τη λέξη ψεύδος ή απάτη, διότι η πολιτική πρέπει αν αποτελεί ύψιστη αρετήν”.
Μακάρι αυτή η προτροπή είναι πυξίδα στη ζωή όλων των πολιτευομένων.

Σας ευχαριστώ.

ΜΑΧ 5 4

Read more...