Αθήνα, 11 Ιουνίου 2020
Παρέμβαση του Μάξιμου Χαρακόπουλου
στη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης κατά την επεξεργασία του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, με θέμα «Κύρωση της Συμφωνίας για την έδρα μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) για τη λειτουργία του επιχειρησιακού γραφείου της EASO στην Ελλάδα»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής έχει ως αντικείμενο ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, με θέμα «Κύρωση της Συμφωνίας για την έδρα μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) για τη λειτουργία του επιχειρησιακού γραφείου της EASO στην Ελλάδα».
Αν και πρόκειται για ένα τεχνικό θέμα, και δύσκολα μπορεί να έχει κανείς αντίρρηση στην ευρωπαϊκή αρωγή για την ταχύτερη απονομή ασύλου, μας δίδεται η δυνατότητα να θιγεί για μια ακόμη φορά το φλέγον πρόβλημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος, το οποίο δεν έχει σταματήσει να ταλανίζει τη χώρα και, προφανώς, θα το αντιμετωπίζει και στο μέλλον.
Η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο, εκεί που η Ασία και η Αφρική συνδέονται με την Ευρώπη. Η γηραιά ήπειρος, παρά τα όσα ελαττώματα μπορεί να της καταμαρτυρούμε, δεν παύει να είναι η ονειρεμένη Εδέμ για εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Κι αυτό συμβαίνει τόσο για το κοινωνικό κράτος, μια μεγάλη κατάκτηση, που δεν πρέπει να υποτιμούμε, όσο και για τις δημοκρατικές και προσωπικές ελευθερίες, που σε δεκάδες χώρες είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης στις χώρες καταγωγής των μεταναστών και προσφύγων, τις πολεμικές περιπέτειες, τις διώξεις για εθνοτικούς, θρησκευτικούς ή άλλους λόγους, τη φτώχεια και την ανέχεια εν μέσω της κλιματικής αλλαγής, σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή δημογραφική έκρηξη, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μεταναστευτικές ροές θα αυξάνονται σταθερά.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα. Πόσους πρόσφυγες και πόσους μετανάστες μπορεί να δεχθεί η Ευρώπη και πόσους ειδικά η Ελλάδα; Γιατί θα επρόκειτο για τον απόλυτο παραλογισμό να απαντήσουμε ότι όλοι είναι καλοδεχούμενοι, ή να αφήσουμε τα σύνορα ανοιχτά. Άλλωστε, οι αδυναμίες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ενσωμάτωσης όλων των μεταναστών έχουν φανεί εδώ και καιρό σε πιο προηγμένες από την δική μας χώρες.
Ένα άλλο επίσης ερώτημα, που ακόμη μένει μετέωρο, είναι η απουσία ουσιαστικής αλληλεγγύης από τα άλλα κράτη μέλη. Ο νότος, και, πλέον, κυρίως η χώρα μας, έχουν αφεθεί σχεδόν στη τύχη τους. Που είναι η κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική; Ο Επίτροπος ο κ. Σχοινάς είπε ότι σύντομα θα έχουμε κάτι. Μακάρι.
Μέχρι τώρα είχαμε την απαράδεκτη εφαρμογή του Δουβλίνο ΙΙ, που οι πρόσφυγες επιστρέφονταν πίσω στην πρώτη χώρα εισόδου. Δηλαδή η Ελλάδα κατέληγε σε νήσος Έλις της ΕΕ. Όσα χρήματα κι αν δοθούν για να παίξει μια χώρα αυτό τον ρόλο, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει υπό το βάρος των προβλημάτων που θα προκύψουν.
Ακόμη και στην περίπτωση των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων βλέπουμε με τι φειδωλό τρόπο γίνεται η μετεγκατάσταση. Στην Γερμανία για παράδειγμα από τα 1600 παιδιά έχουν πάει λίγες δεκάδες. Και τι θα γίνει με τις χώρες που συνεχίζουν να αρνούνται να συμβάλουν έστω σε ένα βαθμό; Δεν πρέπει να επιβάλλονται κυρώσεις για την έλλειψη αλληλεγγύης;
Όπως, επίσης, πρέπει να υπάρξει πίεση, ακόμη και οικονομικές κυρώσεις, εκ μέρους της ΕΕ στις χώρες προέλευσης που δεν δέχονται τις επιστροφές των υπηκόων τους, προβάλλοντας διάφορα προσχήματα.
Σε όλα τα παραπάνω να προστεθεί η απροκάλυπτη πλέον τουρκική πολιτική, εργαλειοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων, με σκοπό τον εκβιασμό της Ευρώπης και την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, στο πλαίσιο ενός υβριδικού πολέμου εν εξελίξει.
Το είδαμε με χαρακτηριστικό τρόπο στα γεγονότα του Έβρου. Κατά καιρούς πληροφορούμαστε για επανάληψη του σεναρίου τόσο στα χερσαία σύνορα, όσο και στα νησιά του Αιγαίου, όπου λέμβοι με μετανάστες συνοδεύονται από πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Και γνωρίζουμε πιά ότι η πλειοψηφία όσων έρχονται δεν είναι πρόσφυγες. Είναι οικονομικοί μετανάστες, στους οποίους η Τουρκία δίνει τη δυνατότητα να έλθουν χωρίς βίζα, με χαμηλά εισιτήρια από διάφορες περιοχές, όπως αυτή του Μαγκρέμπ.
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια κινητικότητα, εκ μέρους της Πολιτείας με αλλαγή της νομοθεσίας για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου. Θα ήταν χρήσιμο να είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία, όπως και για τον αριθμό των επιστροφών.
Εν πάση περιπτώσει, η λειτουργία του επιχειρησιακού γραφείου της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) στην Ελλάδα, θα είναι, πιστεύουμε, ένας ακόμη μοχλός στην επιτάχυνση των διαδικασιών και στο ξεκαθάρισμα του τοπίου ώστε οι πραγματικοί δικαιούχοι ασύλου να το λαμβάνουν γρήγορα.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρέμβαση του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/unCpR5-J4I4