Menu
A+ A A-

Εκλογές του χαβαλέ;

eklogestouxabaleΤο ευρωβαρόμετρο δείχνει μειωμένο ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για τις ευρωεκλογές και προδικάζει μεγάλη αποχή από αυτές. Ανέκαθεν, η συμμετοχή στις ευρωεκλογές είναι μικρότερη σε σχέση με εκείνη των εθνικών εκλογών σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Όπως επίσης, παντού η ψήφος για την ευρωκάλπη χαρακτηρίζεται χαλαρή, καθώς υπάρχει η αίσθηση ότι τα αποτελέσματά της μικρή επίδραση έχουν στη ζωή μας. Για τους πολίτες, οι Βρυξέλες ήταν πάντα σε κάποια απόσταση. Ήταν μακριά και απόμακρες από τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Κι’ όμως, σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μας λαμβάνονται στις Βρυξέλες εκεί που χτυπά η καρδιά της Ευρώπης. Άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών στα εθνικά κοινοβούλια αφορά στην κύρωση οδηγιών και την εναρμόνιση του εθνικού με το κοινοτικό δίκαιο. Όσο προχωρά η εμβάθυνση στην ΕΕ, οι αποφάσεις των Βρυξελών μας αφορούν όλο και περισσότερο.

Ποιος όμως λαμβάνει τις αποφάσεις στην κοινοπολιτεία της ενωμένης Ευρώπης; Έχει το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποφασιστικό ρόλο; Είναι οι αποφάσεις του δεσμευτικές για την ΕΕ; Σίγουρα έχουν γίνει βήματα προς τα ‘μπρος. Το λεγόμενο, όμως δημοκρατικό έλλειμμα εξακολουθεί να υπάρχει σε επίπεδο Ένωσης, όπως επίσης είναι ορατό εντονότερα πλέον το λειτουργικό πρόβλημα μετά τη μεγάλη διεύρυνση. Η Ευρώπη των 27 δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά με «εργαλεία» του χθες. Η μη κύρωση της συνθήκης της Λισαβόνας λειτουργεί ανασταλτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το… ατύχημα της τσεχικής προεδρίας. Ο Τσέχος πρωθυπουργός και προεδρεύων της ΕΕ αναγκάστηκε σε παραίτηση από την πρωθυπουργία της χώρας του, όπου ηγείτο κυβέρνησης συνασπισμού. Εξακολουθεί, όμως να είναι Προεδρεύων στην Ένωση. Με ποιο κύρος και ποια αξιοπιστία θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα, αλλά και πως θα αντιμετωπίζεται από τους αρχηγούς των κρατών-μελών, την κομισιόν ή το ευρωκοινοβούλιο;

Με δεδομένα αυτά δεν είναι αφύσικο που οι ευρωεκλογές στα περισσότερα κράτη αποκτούν άλλο περιεχόμενο από το πραγματικό. Θα ήταν όμως λάθος να θεωρηθούν χαβαλές, και ακόμη χειρότερα να ψηφίσουμε ελαφρά τη καρδία. Όσο πιο σοβαρή εκπροσώπηση έχουμε ως χώρα στα όργανα της ΕΕ τόσο πιο αποτελεσματικά διασφαλίζονται τα συμφέροντά μας.

Read more...

Σπίτι στο χωριό

spitistoxvrioΤην ώρα που η αντιπολίτευση επιχειρούσε να απαξιώσει τη σημασία της συνάντησης του Προέδρου της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή που συνοδεύτηκε από δηλώσεις στήριξης της ΕΕ στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, το υπουργείο Οικονομίας ανακοίνωνε μέτρα για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας.

Τα μέτρα αυτά, που στόχο έχουν την προστασία 400 χιλιάδων εργαζομένων στον κλάδο της οικοδομής έρχονται σε συνέχεια εκείνων που έλαβε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης στις πωλήσεις αυτοκινήτων. Τα συγκεκριμένα μέτρα ήδη απέδωσαν σε βαθμό μεγαλύτερο του αναμενόμενου, καθώς μετά τη μείωση κατά το ήμισυ του τέλους ταξινόμησης και τις προσφορές των αυτοκινητοβιομηχανιών, υπήρξε ρεκόρ πωλήσεων. Όνειρο κάθε νεοέλληνα παλαιόθεν είναι να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του και κάθε μέλος της οικογένειας να αποκτήσει δικό του αυτοκίνητο.

Τα τέσσερα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την οικοδομή: η κάλυψη του 100% των στεγαστικών δανείων, ο διπλασιασμός των τόκων που εκπίπτουν του φόρου εισοδήματος, η μείωση της αμοιβής των συμβολαιογράφων από 1,2% στο 1% της αξίας του ακινήτου και η επιδότηση των επισκευών σε κτήρια προ του 1980 για την ενεργειακή τους αναβάθμιση, είναι αναμφίβολα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σε αυτά θα προσέθετα μια σκέψη ακόμη που έχω από καιρό καταθέσει στα αρμόδια υπουργεία. Πρόκειται για την απαλλαγή ή τη μείωση του κόστους έκδοσης οικοδομικών αδειών για όσους θέλουν να χτίσουν στην περιφέρεια. Η απαλλαγή θα αφορά χωριά μέχρι 1000 κατοίκους και φυσικά όχι το λεκανοπέδιο Αττικής ή τουριστικές περιοχές. Θα είναι μια τονωτική «ένεση» όχι μόνο για τον κλάδο της οικοδομής αλλά και για την περιφέρεια που τα τελευταία χρόνια ερημώνει. Θα είναι μια ευκαιρία επισκευής του πατρικού ή ανέγερσης ενός νέου σπιτιού εν είδει δεύτερης-εξοχικής κατοικίας για πολλούς κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων. Η μαζική έξοδος του Πάσχα στην ύπαιθρο δείχνει το δρόμο της αποδοχής μιας τέτοιας εξαγγελίας. 

Read more...

Όλα τα μωρά στην πίστα…

olatamwrastinpistaΗ είδηση είναι ενδεικτική του μειωμένου ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων για τις ευρωεκλογές. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Σύλβιο Μπερλσκόνι σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού ανακοίνωσε τη συμμετοχή στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του τεσσάρων καλλονών. Μιας πρωταγωνίστριας ριάλιτι σόου, ενός μοντέλου, πρώην υποψήφιας στα καλλιστεία «Μις Ιταλία», μιας τηλεπαρουσιάστριας και μιας ηθοποιού σε σαπουνόπερα. Όλα τα «μωρά» στην πίστα, κατά το λαϊκό άσμα! Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που πρόσωπα του θεάματος ή της βιομηχανίας του σεξ συμμετέχουν στην πολιτική της γείτονος. Στην Ιταλία εξελέγη βουλευτής και η πορνοστάρ Τσιτσιολίνα, διακριθείσα για την επίδειξη του στήθους της προς τέρψη των οφθαλμών των ψηφοφόρων στις προεκλογικές της συγκεντρώσεις.

 Όλα αυτά αν δεν είναι κατάντια για την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, είναι σίγουρα επιβεβαίωση του κλίματος απαξίας των πολιτών προς τους πολιτικούς. Είναι αλήθεια ότι όλο και εκλείπουν στην Ευρώπη τα ηγετικά αναστήματα πολιτικών που μπορούν να εμπνεύσουν τους Ευρωπαίους. Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης ξεφτίζει εκ των έσω. Η αδυναμία κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας που καθιστά την ΕΕ παρακολούθημα των ΗΠΑ λειτουργεί ανασταλτικά στην εμπέδωση ισχυρής ευρωπαϊκής ταυτότητας στους πολίτες των χωρών-μελών της Ένωσης.

 Μετά την μεγάλη διεύρυνση προς ανατολάς με τις χώρες του πρώην «σιδηρούν παραπετάσματος», ο… τοποτηρητής των Αμερικανών στην ΕΕ, η Μεγάλη Βρετανία, βρήκε συμμάχους. Συμμετείχα πρόσφατα σε διάσκεψη στην Πράγα για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια που διοργάνωσε η Τσεχία, η ασκούσα την προεδρεία της ΕΕ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2009. Ακούγοντας τον πρωθυπουργό της χώρας και τους Τσέχους αξιωματούχους που έλαβαν το λόγο είχες την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε εκδήλωση όχι της προεδρεύουσας χώρας της ΕΕ, αλλά της ομάδας φιλίας της Αμερικανο-τσεχικής Ένωσης!

 Όσοι πιστεύουν ότι με τέτοια τερτίπια, όπως αυτό του Μπερλουσκόνι, θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τις ευρωεκλογές κάνουν λάθος. Αλίμονο αν η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, αλλά και η εγχώρια μετατραπεί σε πίστα!

Read more...

Κατά συνείδηση

katasinidisiΣύμφωνα με το Σύνταγμα οι Βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση. Είναι κοινό μυστικό, όμως ότι στην πράξη, κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται πάντα. Θυμηθείτε την παρωδία της εκλογής Σαρτζετάκη στην Προεδρία της δημοκρατίας με τα «ομοιόμορφα» ψηφοδέλτια. Στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου, κομβικής σημασίας έννοια αναδείχθηκε η κομματική πειθαρχία. Ιδιαίτερα, στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, οι αρχηγοί με το φωτοστέφανο του γεννήτορα του κόμματος αποφάσιζαν με διαδικασίες «έκτακτου στρατοδικείου» τη διαγραφή όποιου στελέχους δεν… έπινε νερό στο όνομα του ηγέτη. Με περισσή ευκολία, η διαφορετική γνώμη βαφτίζονταν υπονόμευση και αμφισβήτηση της αρχηγικής αυθεντίας. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, άλλοτε παύονταν υπουργοί εν πτήση και άλλοτε διαγράφονταν κορυφαία στελέχη που παρουσιάζονταν στο κομματικό ακροατήριο ως «πέμπτη φάλαγγα».

Βεβαίως, τα κόμματα -και ιδιαίτερα τα κόμματα εξουσίας- δεν είναι φιλολογικές λέσχες ανταλλαγής απόψεων, με τις οποίες μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Οι Βουλευτές που εκλέγονται με τη σημαία ενός κόμματος έχουν χρέος να εργάζονται για την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος για το οποίο έλαβαν ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες. Το πρόγραμμα αυτό τους δεσμεύει και φυσικά διαφοροποίηση σε καίριας σημασίας επιλογές της κυβέρνησης που αποτέλεσαν βασικές προεκλογικές εξαγγελίες είναι αυτονόητο ότι τους θέτει εκτός κόμματος. Τούτο σημαίνει ότι οι Βουλευτές δεν έχουν δικαίωμα γνώμης ή διαφοροποίησης σε άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ή σε ζητήματα που ανακύπτουν στη διάρκεια της τετραετίας; Και ακόμη, είναι εν αδίκω ο Βουλευτής που αναγκάζεται να διαφωνήσει με νομοσχέδιο του κόμματός του που έρχεται σε αντίθεση με τις προεκλογικές τους υποσχέσεις;

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να δραματοποιούμαι τα πράγματα. Δεν θα πέσει η κυβέρνηση αν ένας βουλευτής διαφωνήσει με μια ρύθμιση που εισηγείται το κόμμα του. Η βουλή είναι χώρος διαβούλευσης και σύνθεσης απόψεων. Στις ΗΠΑ, το αρχικό σχέδιο του Προέδρου Μπους για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το καταψήφισαν οι δικοί του ρεπουμπλικάνοι βουλευτές και «δεν άνοιξε μύτη».

Read more...

Όλοι το ίδιο είναι…

oloioiidioieinai«Όχι στα σκάνδαλα, ναι στον Σκανδαλάκη». Το ομολογουμένως ευρηματικό αυτό σύνθημα του τότε υποψηφίου βουλευτή της Β΄ Αθηνών στις εκλογές του 1989 το είδα πρόσφατα σε έναν τοίχο της Καλλιθέας με ξεθωριασμένα από το χρόνο γράμματα. Μου θύμισε ότι εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κινείται στον αστερισμό των σκανδάλων και της σκανδαλολογίας. Πότε υπαρκτών σκανδάλων που χρήζουν διερεύνησης και διαλεύκανσης και πότε ανυπόστατων καταγγελιών, αστοιχείωτων κατηγοριών που απλά δηλητηριάζουν το δημόσιο βίο, επιτείνοντας το κλίμα απαξίας για τους πολιτικούς και την πολιτική.

Ήδη με αφορμή μεμονωμένα κρούσματα προκλητικών συμπεριφορών πολιτικών, η κοινή γνώμη είναι ιδιαίτερα καχύποπτη με όσους ασχολούνται με τα κοινά. Η εντύπωση που υπάρχει σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου είναι ότι οι πολιτευόμενοι βλέπουν την ενασχόλησή τους με την πολιτική ως σημαία ευκαιρίας για εύκολο πλουτισμό και όχι ως όχημα προσφοράς προς τον τόπο. Όπως όλες οι γενικεύσεις, έτσι και αυτή αδικεί τη μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου. Ωστόσο, κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Η ισοπεδωτική, όμως αντίληψη «όλοι το ίδιο είναι» εμπεριέχει κίνδυνο για την ίδια την δημοκρατία μας.

Γιατί, όμως κάποιοι λίγοι πολιτικοί ενδίδουν στον πειρασμό και «βουτούν το δάχτυλο στο μέλι»; Πέρα από τις ηθικές αντιστάσεις που διαθέτει ή δεν διαθέτει κανείς, πιστεύω ότι για να περιοριστούν τέτοια φαινόμενα θα πρέπει να γίνουν τουλάχιστον δύο πράγματα:

Πρώτον, να εμπεδωθεί μεγαλύτερη διαφάνεια στις λειτουργίες του κράτους. Να υπάρξουν εκείνες οι δικλίδες ασφαλείας, έτσι ώστε και να θέλει ένας επίορκος πολιτικός να «βουτήξει το δάχτυλο στο μέλι» να μην μπορεί να το κάνει.

Δεύτερον, να εξορθολογιστεί το κόστος του πολιτεύεσθαι. Η πολιτική –ιδιαίτερα στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες- τείνει να γίνει… ακριβό σπορ, γεγονός που κάνει κάποιους πιο ευάλωτους σε πειρασμούς. Αλλαγή του εκλογικού νόμου και μικρότερες εκλογικές περιφέρειες θα συμβάλουν στην αποκατάσταση της χαμένης τιμής της πολιτικής.

Read more...

Σκάνδαλα και σκανδαλολογία

skandalakaiskandalologiaΗ ακατάσχετη σκανδαλολογία των τελευταίων εβδομάδων ρίχνει βαριά τη σκιά της στην πολιτική ζωή της χώρας και εν τέλει υποβαθμίζει και τη σημασία υπαρκτών σκανδάλων, όπως αυτό της Siemens. Ίσως αυτός και να είναι ο σκοπός της αντιπολίτευσης, καθώς για την πολύκροτη υπόθεση της Siemens υπάρχει ομολογία επιφανούς στελέχους του ΠΑΣΟΚ ότι έλαβε μίζα για λογαριασμό του κόμματος. Είναι πλέον εμφανές ότι αποτελεί πολιτική επιλογή της αξιωματικής αντιπολίτευσης η διολίσθηση της πολιτικής αντιπαράθεσης στη σκανδαλολογία, προκειμένου αφενός να απαξιωθούν «καραμπινάτα» σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται κορυφαία στελέχη της, αφετέρου να κρυφτεί η γύμνια της σε υπεύθυνες προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τόπου.

Η διαφορά της σημερινής κυβέρνησης από τις προηγούμενες έγκειται στην αντιμετώπιση των σκανδάλων. Δυστυχώς, σκάνδαλα υπήρχαν από καταβολής κόσμου. «Παύσον εκκλησίας τα σκάνδαλα» ακούσαμε να ψάλλεται στους ναούς τη Μεγάλη Παρασκευή. Η κυβέρνηση Καραμανλή, όμως, σε αντίθεση με ότι γινόταν στο παρελθόν ζητά να χυθεί άπλετο φως στις υποθέσεις που έχουν χαρακτηριστικά σκανδάλων. Ήταν αυτή που ζήτησε τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το Βατοπέδι. Ήταν η ίδια που διευκόλυνε τη συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διερεύνηση της «υπόθεσης Παυλίδη». Θυμόμαστε όλοι τι γίνονταν σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ακόμη και για κραυγαλέα σκάνδαλα, όπως αυτό του χρηματιστηρίου, όπου συντελέσθηκε η μεγαλύτερη μεταπολεμικά ανακατανομή πλούτου στη χώρα και έχασαν περιουσίες πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά, η τότε κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε τη διερεύνησή του. Το κουκούλωμα ήταν η συνήθης πρακτική. Ήταν κανόνας χωρίς καμία εξαίρεση!

Σήμερα, κάθε υπόθεση που έχει ερωτηματικά διερευνείται. Θα ήταν όμως, ολέθριο σφάλμα, την ώρα που όλος ο κόσμος ασχολείται με την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εμείς να ομφαλοσκοπούμε. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση να ανταλλάσσουν λεκτικά πυροτεχνήματα προς δημιουργία εντυπώσεων για την αποκόμιση πρόσκαιρων πολιτικών ωφελημάτων. Κάτι τέτοιο είναι κατώτερο των περιστάσεων. Η αντιπαράθεση θα πρέπει να επανέλθει στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής. Εδώ είναι και η ευθύνη της κυβέρνησης που οφείλει με τις πολιτικές της πρωτοβουλίες να καθορίζει την πολιτική ατζέντα.

Read more...

Εργοτάξιο

ergoraksioΣτην πολιτική εκτός από την ουσία υπάρχει και η επικοινωνία. Σύμφωνα μάλιστα με τους «μάγους» της επικοινωνίας, πολλές φορές το «περιτύλιγμα»  είναι εκείνο που δημιουργεί μεγαλύτερες εντυπώσεις από το περιεχόμενο. Πέρα από το έργο που επιτελεί μια κυβέρνηση, αν όχι εξίσου, πάντως σημαντικό, είναι να μπορεί να το επικοινωνήσει επιτυχώς στον κόσμο.

Βοηθούντος του καλού καιρού, η φετινή μαζική έξοδος στην ύπαιθρο για τον εορτασμό του Πάσχα ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προβολή του κυβερνητικού έργου. Ίσως η καλύτερη διαφήμιση -και μάλιστα δωρεάν- των πεπραγμένων του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. την τελευταία πενταετία.

Οι οδηγοί που πέρασαν το άλλοτε «φονικό», όπως συνηθίζαμε να το αποκαλούμε «πέταλο του Μαλιακού» ταξίδεψαν με ασφάλεια σε ένα τμήμα της εθνικής οδού που σε κάθε έξοδο μετράγαμε θύματα. Στο άλλο δύσκολο κομμάτι της πολύπαθης ΠΑΘΕ, τα Τέμπη, είδαν τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, μέρος των οποίων είναι και η κατασκευή της μεγαλύτερη σήραγγας της χώρας, μήκους άνω των έξι χιλιομέτρων. Όσοι μετακινήθηκαν προς τα Γιάννενα χρησιμοποίησαν τμήματα της «Εγνατίας» που πρόσφατα δόθηκαν στην κυκλοφορία. Ο παλιός δρόμος, γνωστός και ως «Κατάρα» -προφανώς από τις βλασφημίες των οδηγών που ήταν αναγκασμένοι να τον διαβούν για να πάνε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου- αποτελεί πλέον παρελθόν.

Την ίδια ώρα ξεκινούν τα έργα στον Ε-65, τον άξονα της κεντρικής Ελλάδος, ένα νέο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο μήκους 175 χιλιομέτρων που θα συνδέσει τη Λαμία με την Εγνατία μέσω Καρδίτσας και Τρικάλων. Όπως επίσης πολύ σημαντικό έργο για τη δυτική Ελλάδα είναι η Ιόνια οδός, καθώς μέχρι σήμερα οι οδηγοί που διέρχονται τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρίου υποχρεούνται να συνεχίσουν σε ένα δρόμο «καρμανιόλα», που δεν ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες της εποχής. Και αυτά είναι μόνο τα «χτυπητά» παραδείγματα. Η χώρα, πράγματι είναι ένα απέραντο εργοτάξιο, κατά την προσφιλή έκφραση των πολιτικών.

Αν λοιπόν όσοι μετακινούνται βλέπουν και το έργο που επιτελείται στον τόπο, τότε τα αυξημένα δελτία κοινωνικού τουρισμού που φέτος χορηγεί η Πολιτεία για την αντιμετώπιση της κρίσης στον τουρισμό μπορεί να φανούν πολλαπλώς ωφέλημα και για την εικόνα της κυβέρνησης.

Read more...

Ω γλυκύ μου έαρ

wglikimouearΠάσχα, Ελλήνων Πάσχα. Πουθενά στον κόσμο η Ανάσταση δεν γιορτάζεται με τέτοια λαμπρότητα όσο στην πατρίδα μας. Η καθολική Δύση δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στον εορτασμό των Χριστουγέννων, πρεσβεύοντας ότι αν δεν υπήρχε η γέννηση του Θεανθρώπου δεν θα επέρχονταν η σωτήρια των ανθρώπων. Στην καθ’ ημάς ορθόδοξη Ανατολή δίδουμε μεγαλύτερη έμφαση και γιορτάζουμε λαμπρά το Πάσχα. Εμείς οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι δεν αρκεί η γέννηση του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Γέννηση χωρίς σταύρωση και Ανάσταση δεν θα είχε ίσως νόημα. Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τoν θάνατον.

Αλλά και απ’ όλο τον ορθόδοξο κόσμο, εδώ στην Ελλάδα γιορτάζουμε με ξεχωριστό τρόπο το Πάσχα. Και τούτο μάλλον οφείλεται σε δύο λόγους:

Πρώτον γιατί η μακρά δουλεία του ελληνικού έθνους στον οθωμανικό ζυγό προσέδωσε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στο Πάσχα. Ευχόμενοι Καλή Ανάσταση, οι υπόδουλοι Έλληνες εύχονταν και την ανάσταση του γένους. Την απελευθέρωση από τους Τούρκους, την αναβίωση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Άλλωστε, η εθναρχεύουσα εκκλησία συνέβαλε καθοριστικά στην αφύπνιση της εθνικής συνείδησης των σκλαβωμένων Ρωμιών, αλλά και στη διατήρηση της ελπίδας με το «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι». Τα πάθη του Χριστού ταυτίζονταν με τη δοκιμασία του γένους και όλοι προσδοκούσαν την κοινή Ανάσταση. Σε πολλά μέρη το κάψιμο του προδότη Ιούδα συμβόλιζε την αντίσταση στον Τούρκο κατακτητή. Όπως και τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα, πρόδρομοι των σημερινών βεγγαλικών. Έτσι χρόνο με το χρόνο ζυμώθηκαν, ήθη, έθιμα και παράδοση που τηρούμε ακόμη με ευλάβεια.

Ο δεύτερος λόγος του ξεχωριστού εορτασμού του Πάσχα στην πατρίδα μας θαρρώ πως είναι το ιδιαίτερο κλίμα σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Ω γλυκύ μου έαρ! Η άνοιξη με τις μυρωδιές και τα χρώματά της που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Μας καλεί να γιορτάσουμε, να χαρούμε, να αποδράσουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Να δούμε με αισιοδοξία τη θετική πλευρά της ζωής και να ζήσουμε την κάθε της στιγμή. Ας αδράξουμε την ευκαιρία. Καλή Ανάσταση!

Read more...

Εκλογές

eklogesΔύο είναι οι συνήθεις συζητήσεις στα πολιτικο-δημοσιογραφικά γραφεία: οι πρόωρες εκλογές και ο ανασχηματισμός. Όταν υποχωρεί το ένα σενάριο φουντώνει το άλλο. Μετά τον ανασχηματισμό του Άι Γιαννιού, στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής ατζέντας είναι οι διπλές εκλογές. Δίδυμες, δηλαδή εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές της 7η Ιουνίου. Επί μήνες η σχετική σεναριολογία καλά κρατεί με την αξιωματική αντιπολίτευση, πρώτη να σέρνει το χορό. Είναι άλλωστε σύνηθες στη χώρα μας, η εκάστοτε αντιπολίτευση, την επομένη των εκλογών, να αξιώνει εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Τα σενάρια δεν σταμάτησαν παρά τις κατά καιρούς διαψεύσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου. Παλιά επίσης συνήθεια στον τόπο μας είναι να ενισχύονται τα σενάρια που διαψεύδονται.

Πέρα όμως από τις κομματικές σκοπιμότητες και τα πολιτικά παιχνίδια -γιατί υπάρχουν και αυτά και ως γνωστόν συνήθως ζητούν εκλογές εκείνοι που θέλουν να «κάψουν» ένα τέτοιο ενδεχόμενο- το ερώτημα είναι αν ο τόπος χρειάζεται εκλογές. Η κοινή λογική λέει ότι εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την ένταση και τη διάρκεια της οποίας ουδείς μπορεί να προβλέψει, το τελευταίο που μας λείπει είναι οι εκλογές. Την ώρα που χρειάζεται υπευθυνότητα και εθνική συνεννόηση όλων των πολιτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση της κρίσης, έτσι ώστε να βιώσουμε όσο το δυνατόν λιγότερο τις συνέπειές της, είναι λάθος να εμπλακεί και πάλι η πολιτική μας ζωή σε ένα νέο κύμα εκλογολογίας. Και τούτο όταν είναι γνωστό πόσο η εκλογολογία βλάπτει την οικονομία, καθώς δημιουργεί κλίμα αστάθειας που επιβαρύνει τους όρους δανεισμού της χώρας για την ανατροφοδότηση του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους που δημιούργησε η άφρων πολιτική που ακολουθήθηκε κυρίως τη δεκαετία του ’80.

Ο χρόνος προκήρυξης των εκλογών δεν πρέπει να είναι αντικείμενο πολιτικού καιροσκοπισμού. Είναι καιρός και στη χώρα μας να κατοχυρωθεί πλήρως η τετραετία, έτσι ώστε η εκάστοτε κυβέρνηση να μπορεί απρόσκοπτα να προγραμματίζει το έργο της, χωρίς να υπολογίζει το όποιο πολιτικό κόστος από αποφάσεις που μπορεί πρόσκαιρα να είναι δυσάρεστες, πλην όμως αναγκαίες.

Read more...

TABULA RASA

tabularasaΠολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για το περιβόητο tabula rasa που ελέχθη από τον υπουργό Παιδείας με σκοπό να προκαλέσει μια ειλικρινή και ανοιχτή, χωρίς προαπαιτούμενα, συζήτηση όλων των πολιτικών δυνάμεων αλλά και της ακαδημαϊκής κοινότητας για την αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος και τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συζήτηση από μηδενική βάση, σε άγραφο χάρτη.

Κάποιοι στην αντιπολίτευση υποστηρίζουν ότι το tabula rasa δεν αποτελεί παρά τέχνασμα μέσω του οποίου αποπειράται να υποκρυφθούν απόψεις με τις οποίες η κυβέρνηση θα κατέλθει στο διάλογο. Η παρεξήγηση είναι ξεκάθαρη.  Τabula rasa δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση κατέρχεται στο διάλογο χωρίς προτάσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράδοξο. Προφανώς προτάσεις υπάρχουν, δεν αποτελεί όμως η συμφωνία με αυτές αναγκαία συνθήκη για συμμετοχή στο διάλογο.

Αξίζει όμως να επισημανθεί μία κραυγαλέα παραδοξολογία: Όταν η κυβέρνηση καλείται θεσμικά να ασκήσει την εντολή που της έδωσαν οι πολίτες ως εκτελεστική εξουσία, συχνά κατηγορείται ότι δεν επιθυμεί τη συναίνεση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ενώ όταν εμπράκτως την επιδιώκει αντιμετωπίζει την καχυποψία ότι προωθεί κάποια κρυφή και αδιόρατη ατζέντα.

Θύμα της πρακτικής αυτής και η πρώην υπουργός Παιδείας η κ. Γιαννάκου.  Παρά τον εξοντωτικό διάλογο που προηγήθηκε, κατηγορείτο συστηματικά για προειλημμένες αποφάσεις και άπαντες επιζητούσαν από αυτήν διάλογο tabula rasa, χωρίς προαπαιτούμενα. Ποιο ήταν τελικά το αιτούμενο των τότε αντιδρώντων; Και ποιο είναι τώρα; Μάλλον η παραμονή σε παθογένειες του παρελθόντος που καθήλωσαν ή και οπισθοδρόμησαν την εκπαίδευση υπό το δόγμα «να μην αλλάξει τίποτε», προκειμένου να μη θιγούν συμφέροντα που προφανώς κάποιους βολεύουν. 

Είναι γεγονός πως η σύγχρονη ζωή λειτουργεί με ταχύτητες διαφορετικές από το παρελθόν. Ταχύτητες που επιβάλλουν προσαρμοστικότητα και ευελιξία, που πολλές φορές δεν δίνουν δεύτερη ευκαιρία σε ολιγωρίες. Και η κοινωνία μας, που είναι εθισμένη σ’ αυτές, ίσως έχει μια τελευταία ευκαιρία να συμφωνήσει διακομματικά, αμβλύνοντας τις όποιες διαφωνίες προκειμένου να χαράξει έναν εκπαιδευτικό σχεδιασμό που θα υπερβαίνει την μικροπολιτική αντίληψη.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απέδειξε από την πρώτη κιόλας διακυβέρνηση ότι με θέματα παιδείας δεν πειραματίζεται. Πλήρωσε μάλιστα αδρά το τίμημα. Τα αποτελέσματα όμως της μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τις όποιες αδυναμίες, θα γίνονται όλο και πιο απτά. Καιρός είναι όλοι οι φορείς, σκεπτόμενοι μακροσκοπικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους, γιατί το μέλλον δεν μπορεί να τους περιμένει άλλο.

Και όποιοι τεχνηέντως προβαίνουν σε λεκτικούς ακροβατισμούς ερμηνεύοντας το tabula rasa διασταλτικά, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υποσκάπτουν για ακόμη μία φορά τα θεμέλια του πλέον απαραίτητου οικοδομήματος για τη συνοχή της κοινωνίας που είναι η παιδεία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Read more...