06-06-10_
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ, πλην τριών βουλευτών του, με την ενεργό σύμπραξη του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη και της κας Μπακογιάννη ψήφισε τα μέτρα που συναποφάσισε με την τρόικα, το γνωστό μνημόνιο.
Η αποδοχή του μνημονίου και της αυστηρής επιτροπείας δικαιολογήθηκε ως «μονόδρομος», αποσιωπώντας πώς φθάσαμε στο αδιέξοδο της χρεοκοπίας. Ότι δηλαδή ένα πρόβλημα χρέους κατέληξε από την αδράνεια και τους ερασιτεχνισμούς της κυβέρνησης να γίνει κρίση δανεισμού.
Όταν, όμως, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να καταψηφίσει το νομοσχέδιο, και να μην καταστεί «συνένοχη», το ΠΑΣΟΚ την κατηγόρησε για «έλλειμμα εθνικής υπευθυνότητας»!
Η Νέα Δημοκρατία είχε όμως ξεκαθαρίσει ότι η στάση της εκπορεύθηκε ακριβώς από αίσθημα υψηλής εθνικής ευθύνης. Και με λόγο σαφή κατέδειξε τις συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή του μνημονίου για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Μίλησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το βάθεμα της ύφεσης, την έκρηξη της ανεργίας, την ασφυξία της αγοράς, την απουσία αναπτυξιακής προοπτικής, την απειλή διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής.
Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των υποστηρικτών των κυβερνητικών επιλογών τα γεγονότα αποκαλύπτουν την γυμνή πραγματικότητα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Για μέρες παρακολουθούμε τις καθημερινές παραστάσεις κακού μελοδράματος από τον υπουργό Εργασίας, που προσπαθεί να μας πείσει ότι έκανε τιτάνιο αγώνα για να αποτρέψει δυσμενείς όρους για τα όρια της συνταξιοδότησης. Και τελικά αποκαλύφθηκε, για να πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής της κυβερνητικής αξιοπιστίας, ότι οι όροι του ασφαλιστικού που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο θα πρέπει να εφαρμοστούν απόλυτα και μάλιστα σε μερικά σημεία θα είναι ακόμη πιο δυσμενείς.
Ταυτοχρόνως, οι δείκτες της οικονομίας συνεχίζουν να βουλιάζουν: τα έσοδα υστερούν σημαντικά, ο πληθωρισμός παραμένει στα ύψη, ο δείκτης της ύφεσης αναπροσαρμόζεται προς τα πάνω και ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος παρουσίασε τη μεγαλύτερη μηνιαία αρνητική μεταβολή του τελευταίου έτους. Τα μέτρα με αναπτυξιακή διάσταση αναζητούνται ακόμη, ενώ το πρόγραμμα για τις αποκρατικοποιήσεις είναι εξόχως απογοητευτικό.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες και έλλειψη συντονισμού. Στο υπουργικό συμβούλιο εκτοξεύονται αλληλοκατηγορίες χωρίς ο κ. Παπανδρέου να μπορεί να επιβάλει ενιαία γραμμή. Και οι διαφωνίες αυτές σε βασικές πολιτικές επιλογές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας συνεχίζουν να καταρρακώνουν την ψυχολογία της αγοράς.