Menu
A+ A A-

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης

logo real

MAXIMOS NEW

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το ταξίδι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ υπήρξε ένα success story για την Ελλάδα. Κι αυτό συνιστά μια αντικειμενική διαπίστωση, που δεν θα παραδεχθεί μόνο όποιος επιμένει σε αντιπολιτευτική μεμψιμοιρία. Η εικόνα των 535 μελών του Κογκρέσου να χειροκροτούν, επανειλημμένως, όρθιοι, τον Έλληνα πρωθυπουργό, αποτελεί από μόνη της ένα ιστορικό γεγονός. Η καθολική αποδοχή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, συνιστά κεφάλαιο για τη θέση της χώρας μας, και τον ρόλο της σε έναν ραγδαία και γεμάτο προκλήσεις μεταβαλλόμενο κόσμο.
Ο απολογισμός της ιστορικής αυτής επίσκεψης θα χρειαστεί χρόνος για να αποτιμηθεί σε βάθος, καθώς πολλά είναι αυτά που δεν λέγονται μπροστά στις κάμερες. Όμως, ήδη, μπορούμε να προβούμε σε κάποιες πρώτες διαπιστώσεις:
1) Η πατρίδα μας κατοχυρώνει εκ νέου, την αξία της στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό και κόσμο, ως αδιάσπαστο τμήμα του. Χωρίς καμία αμφιταλάντευση, συντάσσεται με τις δυνάμεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, οι αναφορές του πρωθυπουργού στις αρχές που πυροδότησαν την ελληνική επανάσταση, ο πυρήνας των οποίων ήταν ο ίδιος που χαρακτηρίζει και τις απαρχές της ίδρυσης των ΗΠΑ, καταδεικνύουν ότι η σημερινή συμπόρευση δεν είναι καιροσκοπική αλλά έκφραση μιας οργανικής σχέσης.
2) Η Ελλάδα εμφανίζεται στην παγκόσμια σκηνή ως χώρα με αυτοπεποίθηση, δυναμισμό και σίγουρο βηματισμό. Δείχνει ότι ξέρει τι θέλει, και ότι πιστεύει στις δυνάμεις της για να το πετύχει. Αναλογιζόμενοι την περιπέτεια που βιώσαμε την περασμένη δεκαετία, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του μηνύματος που εστάλη.
3) Το πρωθυπουργικό ταξίδι επισφραγίζει τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας ως βασικού βραχίονα του ΝΑΤΟ και ενεργειακού κέντρου για ολόκληρη την βαλκανική ενδοχώρα. Η περαιτέρω συνεργασία του σχήματος 3+1 -Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ- θα δημιουργήσει αναμφίβολα μια νέα κατάσταση συνολικά στην ανατολική Μεσόγειο.
4) Ο πρωθυπουργός κατόρθωσε με την ομιλία του και τις τοποθετήσεις του να αναδείξει ως κύριο στόχο των δυνάμεων της δημοκρατίας την ήττα του σύγχρονου αναθεωρητισμού, που προωθούν αυταρχικά καθεστώτα. Κι αυτό σημαίνει ότι η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, πρέπει να συνεπάγεται και καταδίκη του τουρκικού νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού, που απειλεί την ασφάλεια και τη διεθνή τάξη στην ανατολική Μεσόγειο. Άλλωστε, ο εκνευρισμός της Άγκυρας για τα όσα διημείφθησαν στην Ουάσιγκτον, και ο φόβος της για την αλλαγή των ισορροπιών, δεν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί.
5) Οι Αμερικανοί νομοθέτες μετά την ενθουσιώδη επικρότηση των θέσεων του πρωθυπουργού θα έχουν μια πιο ξεκάθαρη ματιά όταν θα εξετάζουν τα ζητήματα που άπτονται της τουρκικής πολιτικής και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, όπως για παράδειγμα την πώληση ή την αναβάθμιση των F-16.
6) Η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί αεροσκάφη 5ης γενιάς F-35, τα οποία σε συνδυασμό με τα Rafale και τα αναβαθμισμένα F-16, θα δώσουν στην Πολεμική μας Αεροπορία σαφή υπεροχή στον αέρα του Αιγαίου έναντι της Τουρκίας.
7) Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πλήρως το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού, αναφερόμενος στην ανάγκη εφαρμογής των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που θεωρούν παράνομες τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής στο νησί, και, βεβαίως, κόβουν κάθε συζήτηση για την αναγνώριση δύο κρατών.
8) Η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ανοίγει τον δρόμο σε περισσότερες αμερικανικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, κάτι που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη και την επίτευξη των εθνικών μας στόχων.
9) Η θετική εικόνα της Ελλάδας ενισχύει περαιτέρω την πολυάριθμη ελληνική ομογένεια στην Αμερική, όπως και το φιλελληνικό λόμπι, που δίνουν διαρκείς μάχες για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η παρουσία του πρωθυπουργού στην εκδήλωση της ομογένειας και τα θερμά λόγια ευγνωμοσύνης που της επεφύλαξε κατά την παρέμβασή του.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα, σε μια τόσο βεβαρημένη παγκόσμια ατμόσφαιρα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και τις σοβαρές συνέπειες που αυτός επιφέρει στη διεθνή τάξη και στην οικονομία, διαθέτει σταθερή πυξίδα και προσανατολισμό για την επόμενη ημέρα. Γι αυτό και οι Έλληνες όπου γης ένιωσαν περηφάνια για την αναγνώριση που έτυχε ο πρωθυπουργός, ως εκφραστής του οικουμενικού ελληνισμού.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Real.gr στις 22.05.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου για συνέδριο ΝΔ: “Η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας”

MAXIMOS NEW

Η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η Νέα Δημοκρατία, λίγο πριν τη συμπλήρωση τριών χρόνων διακυβέρνησης, οδεύει προς την πραγματοποίηση του 14ου συνεδρίου της. Η προσυνεδριακή διαδικασία, μπορεί να ήταν σύντομη, ωστόσο επιβεβαίωσε τον δυναμισμό της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης 48 χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κι αυτό το φαινόμενο είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Πόσοι είναι οι κομματικοί σχηματισμοί που άντεξαν στον χρόνο, που δεν απέμειναν απολιθώματα ενός σφριγηλού παρελθόντος, και κυρίως που συνεχίζουν να αποτελούν βασικό πόλο εξουσίας και πολιτικής σταθερότητας.
Μόνο αν αναλογιστούμε τα «χίλια μύρια κύματα» που πέρασε η χώρα, τις τόσες δοκιμασίες, ιδίως στο πρόσφατο παρελθόν, την τρομερή αμφισβήτηση των θεσμών από την κοινωνία λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του επιτεύγματος. Πού οφείλεται αυτό; Κυρίως στην ύπαρξη ενός ισχυρού μείγματος στη φύση της παράταξης, που κατορθώνει να συνδυάζει γόνιμα τις παραδοσιακές αξίες με την ικανότητα αλλαγής και προσαρμογής στις συνθήκες. Έτσι, χωρίς να κόβουμε τις ρίζες μας που κρατούν το δέντρο όρθιο, απλώνουμε τα κλαδιά προς νέες κατευθύνσεις. Προς τα εκεί που επιτάσσουν οι καιροί, το εθνικό συμφέρον, το καλό όλων των Ελλήνων πολιτών. Αυτός ο συνδυασμός δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αποδεκτός, καθώς στη χώρα μας για δεκαετίες ο μεγάλος αντίπαλος ήταν ο λαϊκισμός και η εύκολη δημαγωγία. Πάντοτε τα «παχιά λόγια» από ποικίλες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούσαν να παρασύρουν τον ψηφοφόρο, να του τάξουν ανώγεια και κατώγια, με αποτελέσματα ενίοτε καταστροφικά. Όπως αυτά που ζήσαμε στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ωστόσο, η ΝΔ δεν υπέκυψε στις σειρήνες αυτής της στρεβλής πολιτικής του εκμαυλισμού. Στάθηκε σταθερά στην πλευρά του ορθολογισμού. Υποστήριξε με σθένος την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και την αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος. Κι αυτό επεδίωξε να κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της χώρας:
• Οικονομία, που να απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της οικονομίας, να προσελκύει επενδύσεις, να ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Με γοργό πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, καταργώντας όλα τα βαρίδια της γραφειοκρατίας.
• Εκπαίδευση, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικονομίας, και όχι να βγάζει πτυχιούχους ανέργους. Με αξιοκρατία και επιβράβευση της αριστείας, χωρίς ομάδες κρούσης εντός των πανεπιστημίων.
• Δικαιοσύνη, που να λειτουργεί με ταχύτητα, βοηθώντας έτσι όχι μόνον την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
• Πρωτογενής παραγωγή, που κερδίζει το στοίχημα της νέας εποχής επενδύοντας στην εξωστρέφεια, την παραγωγή πιστοποιημένων ποιητικών προϊόντων και την προσέλκυση νέων αγροτών.
Όλα αυτά υλοποιούνται με σχέδιο και αποφασιστικότητα, παρά τις μάχες οπισθοφυλακής των δυνάμεων της συντήρησης και της αδράνειας. Ήδη, πολλά από αυτά πραγματοποιήθηκαν στα τρία χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Η εκπληκτική ψηφιακή μεταρρύθμιση, η μείωση της γραφειοκρατίας, η μείωση της φορολογίας, το νέο επενδυτικό περιβάλλον, η έλευση παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών στην Ελλάδα, η αντιστροφή του ρεύματος του Brain drain.
Κι όλα αυτά παρά τις απίστευτες αντιξοότητες, που έπεσαν επάνω μας ως «πληγές του Φαραώ». Κατ΄ αρχάς, ήταν η έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, ξεκινώντας από τον υβριδικό πόλεμο στον Έβρο. Και ταυτόχρονα, η πανδημία του κορονοϊού που δοκίμασε τις αντοχές του συστήματος υγείας και της ίδιας της οικονομίας. Για να καταλήξουμε σήμερα στον πόλεμο της Ουκρανίας, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια ειρήνη, και την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων.
Όλες αυτές τις προκλήσεις η κυβέρνηση της ΝΔ τις αντιμετώπισε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ώστε το «καράβι» να μείνει στην πορεία του με τους λιγότερους κλυδωνισμούς:
• Εγκαινίασε ένα ρωμαλέο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών και σύναψε ισχυρές διεθνείς συμμαχίες.
• Ενίσχυσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με προσλήψεις προσωπικού και νέες ΜΕΘ και στήριξε εργαζόμενους και επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη περίοδο των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία.
• Λαμβάνει μέτρα ενίσχυσης των καταναλωτών του ρεύματος και ανοίγει τη βεντάλια της λήψης και της παραγωγής ενέργειας.
Σε αυτή την κομβική στιγμή της παγκόσμιας αναταραχής, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας και να μην εκπέσει εκ νέου σε κατάσταση πολιτικού αποπροσανατολισμού και εσωστρέφειας.
Κι αυτό πιστεύω ότι θα αναδείξει και το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, καταδεικνύοντας τις επιλογές που θα έχουν την ώρα της κάλπης οι πολίτες ενώπιόν τους: «πρόοδος ή συντήρηση», «σταθερότητα ή σύγχυση», «Νέα Δημοκρατία ή λαϊκισμός».

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: Πόσο γνωρίζουμε την Τουρκία;

thepresident

Μάξιμος ματια

 

Πόσο γνωρίζουμε την Τουρκία; 

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η εικόνα μιας Τουρκίας, που, ως «επιτήδειος ουδέτερος», βρέθηκε να διαμεσολαβεί μεταξύ των εμπολέμων Ρωσίας και Ουκρανίας, με τις «ευλογίες» όλων των εμπλεκομένων, φάνηκε να μας αιφνιδιάζει. Κι όμως, δεν θα έπρεπε, αν παρακολουθούσαμε προσεκτικά τα γεγονότα κι αν δεν μετατρέπαμε κάποιες φορές τις επιθυμίες ή τους ευσεβείς πόθους σε πραγματικότητα.

Παρά το ότι η Τουρκία, μέσω των ΜΜΕ, τα τελευταία χρόνια, κατέστη πιο οικεία στον μέσο Έλληνα, ωστόσο, είναι φανερό ότι πολλές από τις βεβαιότητες που είχαμε για αυτήν δεν ευσταθούσαν. Αναφέρω, για παράδειγμα, την προσδοκία ότι ο Ερντογάν και ο ισλαμισμός που εκπροσωπούσε θα μπορούσαν να ανατρέψουν την επιθετική προς την Ελλάδα πολιτική των κεμαλιστών. Αποδείχθηκε, όμως, ότι στον πυρήνα της ιδεολογίας του ήταν ο νεο-οθωμανισμός, που διέπεται από μεγαλύτερης έντασης αναθεωρητισμό.

Μια άλλη άποψη, με ευρεία διάδοση, ήταν ότι η πορεία της Άγκυρας προς την Ευρώπη θα έφερνε τον εκδημοκρατισμό στην γείτονα και την ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Τούρκοι, ωστόσο, φάνηκε ότι ήθελαν την ένταξή τους στην ΕΕ «αλά τούρκα», αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους και όχι προσαρμοζόμενοι στις ευρωπαϊκές αξίες. Σήμερα, βέβαια, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, λαμβάνοντας υπόψη την κατάφορη παραβίαση του κράτους δικαίου, καθώς στις φυλακές κρατείται ακόμη κι ο αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κόμματος της χώρας.

Εκτός πραγματικότητας αποδείχθηκαν κι οι προβλέψεις για επικείμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας. Αναμφίβολα, τα προβλήματα του πληθωρισμού και της νομισματικής αστάθειας είναι μεγάλα. Ταυτόχρονα, όμως, η Τουρκία διαθέτει εκτεταμένη πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, η οποία μπορεί να κάνει παγκόσμιες εξαγωγές, από λαχανικά μέχρι μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Αβάσιμη αποδείχθηκε και η προσμονή για αποδόμηση της ισχύος του Ερντογάν. Η εξουσία του, παρά τις αυξομειώσεις που έχει η αποδοχή του στην τουρκική κοινωνία, παραμένει ως τώρα αρκετά σταθερή, όπως και η στήριξη που απολαμβάνει κυρίως από τις μάζες της Ανατολίας.

Επιπόλαια ήταν, επίσης, η πεποίθηση πως η Τουρκία είχε απομονωθεί από το διεθνές σύστημα, λόγω των επιλογών της και, κυρίως, την αυτονόμησή της από την Δύση. Βεβαίως, οι σχέσεις της με τους διεθνείς δρώντες έχουν περάσει σοβαρές δοκιμασίες, όπως η αντιπαράθεση με το Ισραήλ, με αφορμή την προσπάθεια του Ερντογάν να εμφανιστεί ως προστάτης των Παλαιστινίων, ή οι «κόντρες» με τις ΗΠΑ, λόγω των ρωσικών S-400. Ταυτόχρονα, όμως, η Άγκυρα κατόρθωνε να προωθεί τις θέσεις της, ακόμη και με τη βία, σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις.

Το ίδιο, άλλωστε, συνέβη και στη δική μας περίπτωση, όπου παρά τον υβριδικό πόλεμο που εξαπέλυσε με όπλο τους μετανάστες στον Έβρο και τις συνεχείς απειλές στο πλαίσιο της «Γαλάζιας Πατρίδας», εκ μέρους κρατών-μελών της ΕΕ παρουσιάστηκε δυστοκία έως απροθυμία στη λήψη βαριών κυρώσεων εναντίον της Άγκυρας. Όπως ακριβώς έγινε και με τις τουρκικές πειρατικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ και το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων.

Προσφάτως, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ το παιχνίδι σε δύο γήπεδα, ο Ερντογάν άδραξε τη μεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε με την έκρηξη του ουκρανικού ζητήματος και την εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της Δημοκρατία. Χωρίς να διαρρηγνύει τις πολύτιμες οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις με την Μόσχα, τροφοδοτεί διαρκώς την Ουκρανία με τα περίφημα Bayraktar και άλλο αμυντικό υλικό, ενώ αναδεικνύει και το ζήτημα των Τατάρων της Κριμαίας. Προφανώς, αυτές οι υπηρεσίες καθιστούν πολυτιμότερη για την Δύση την Άγκυρα, όπως φάνηκε και από τα όσα ανέφερε στο τελευταίο ταξίδι της στην τουρκική πρωτεύουσα η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Εν κατακλείδι η Τουρκία είναι μια μεγάλη αγορά σε μια κρίσιμη γεωπολιτική περιοχή, και η απομόνωσή της συνεπάγεται κόστος που δεν συμφέρει κανέναν, ούτε και την Ελλάδα, που πρέπει να έχει πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, η θέση μας, πρέπει πρωτίστως να είναι αυτή του ρεαλισμού. Μια προσέγγιση που δεν θα ικανοποιεί το θυμικό μας, αλλά θα αντανακλά τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, αναδεικνύοντας ως ευρωτουρκικές διαφορές τις αξιώσεις της Άγκυρας έναντι των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Ασφαλώς, πρέπει να επιμείνουμε στις πολλαπλώς χρήσιμες διπλωματικές πρωτοβουλίες της ενεργούς εξωτερικής πολιτικής και τις πολυμελείς συμφωνίες συνεργασίας. Η καταδίκη του αναθεωρητισμού στον πόλεμο της Ουκρανίας σημαίνει καταδίκη κάθε αναθεωρητισμού. Κι αυτό, όπως ορθά πράττουμε, πρέπει να ακουστεί παντού. Η καταδίκη αυτή να αναδειχθεί ως δόγμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ώστε να μην επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ούτε ως ρητορικό επιχείρημα -όπως κάνει η Τουρκία απέναντι στη συμφωνία της Λωζάνης.

Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί ευνοεί τη λειτουργία καναλιών επικοινωνίας με τη γείτονα, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση, αυτό δεν σημαίνει ούτε υποστολή της υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ούτε αναστολή του εξοπλιστικού μας προγράμματος. Άλλωστε, στο τραπέζι του διαλόγου δεν σε αντιμετωπίζει κανείς σοβαρά αν δεν διαθέτεις ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα thepresident.gr στις 18.4.2022

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: Η «μάχη της σοδειάς»…

eleutheros typos

MAXIMOS NEW

Η «μάχη της σοδειάς»…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το χειμώνα του 1944, στον κατεχόμενο θεσσαλικό κάμπο έλαβε χώρα η «μάχη της σοδειάς» ανάμεσα στους Γερμανούς κατακτητές, που ήθελαν να κατάσχουν τα σιτηρά των αγροτών για την τροφοδοσία του στρατού τους, και την ελληνική αντίσταση που το απέτρεψε. Μια νέα, παγκόσμια αυτή τη φορά, μάχη της σοδειάς φαίνεται πως προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς έχει επιφέρει ήδη σοβαρούς κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία, λόγω, κυρίως, της ραγδαίας αύξησης των τιμών στον τομέα της ενέργειας που με την σειρά τους επηρεάζουν κάθε οικονομική δραστηριότητα. Κι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η ανθρωπότητα επιχειρούσε να επουλώσει τις «πληγές» που άνοιξε η επέλαση της πανδημίας στο παγκόσμιο εμπόριο και στις μεταφορές.
Ένας από τους κλάδους της οικονομίας που πλήττεται άμεσα και σφόδρα είναι ο πρωτογενής τομέας. Το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων σκαρφαλώνει ταχύτατα, συμπαρασυρόμενο από τις αυξήσεις στα καύσιμα και τα εφόδια. Η τιμή του φυσικού αερίου, η οποία είναι η συνιστώσα που ανεβάζει περισσότερο την ηλεκτρική ενέργεια, έσπασε κάθε ιστορικό προηγούμενο. Η ετήσια αύξηση της τιμής του, εντός Μαρτίου, έφθασε στο δυσθεώρητο 554%. Μέσα σε έναν χρόνο οι αυξήσεις στη διεθνή τιμή του πετρελαίου ξεπέρασαν το 75%. Οι συνθήκες αυτές είναι εύλογο ότι προκαλούν «ηλεκτροσόκ» στους παραγωγούς, οι οποίοι προβληματίζονται για το πώς θα ανταποκριθούν στην εντατικοποίηση των καλλιεργητικών εργασιών που λαμβάνουν χώρα την εαρινή περίοδο.
Την ίδια ώρα, προκύπτει ουσιαστικό πρόβλημα με τις τιμές, αλλά εσχάτως και με τη διαθεσιμότητα, στα λιπάσματα. Ο καλπασμός των τιμών στην ενέργεια, που είχε παρατηρηθεί και πριν την ρωσική εισβολή, επέβαλε την αναστολή λειτουργίας μεγάλων εργοστασίων λιπασμάτων στην Ευρώπη, ενώ, πλέον, η Ρωσία, κύρια παραγωγός λιπασμάτων, πάγωσε τις εξαγωγές. Η πλημμελής, όμως, λίπανση των αγρών θα επιφέρει μείωση στην παραγωγή και κατά συνέπεια συρρίκνωση του εισοδήματος στους αγρότες και περεταίρω αδυναμία στην κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού σε σιτηρά. Παράλληλα, οι ισορροπίες στην παραγωγή σιτηρών ανατρέπονται, καθώς οι δύο εμπόλεμες χώρες πρωτοστατούν στην παραγωγή και εξαγωγή σιτηρών σε όλο τον κόσμο. Ήδη, κατά τις πρώτες 15 ημέρες του πολέμου, οι τιμές στα σιτηρά εκτινάχθηκαν κατά 38%, ξεπερνώντας τα 400 ευρώ τον τόνο. Κατά συνέπεια, είναι ορατός ο κίνδυνος της έλλειψης σε σιτηρά-δημητριακά, γεγονός που, εύλογα, θα έχει άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις στη διατροφική αλυσίδα.
Σοβαρό πλήγμα από τις παραπάνω εξελίξεις θα υποστεί μοιραία και η κτηνοτροφία. Ήδη ο κλάδος πλήττεται από την μεγάλη άνοδο στις τιμές των ζωοτροφών την περίοδο της πανδημίας, που ουσιαστικά εξανέμισαν την ανάκαμψη στις τιμές πώλησης του γάλακτος. Επιπλέον, η κρεατοπαραγωγή ζημιώθηκε σημαντικά από το κλείσιμο της εστίασης την περίοδο των lockdown. Συνεπώς, περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης σε ότι αφορά στις τιμές και τη διαθεσιμότητα των ζωοτροφών, που θα πυροδοτηθεί από την έλλειψη εισαγωγών δημητριακών από Ουκρανία και Ρωσία, θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα στην κτηνοτροφία. Ήδη καταγράφονται μεγάλες αυξήσεις στο καλαμπόκι. Η βιωσιμότητα των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα διότι μια διεύρυνση της κρίσης που αντιμετωπίζουν θα έχει ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην διατροφική αλυσίδα.
Αναμφίβολα, το ράλι αυξήσεων στην ενέργεια έχει «στριμώξει» τους καταναλωτές που βλέπουν τους λογαριασμούς τους να φουσκώνουν υπερβολικά από τον πληθωρισμό που ανήλθε στο 7,2%, το υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας 25ετίας. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την μείωση της κατανάλωσης που με την σειρά της θα επιδεινώσει την κατάσταση των επιχειρήσεων αλλά και του αγροτικού τομέα, αναγκάζοντας τους να προχωρήσουν σε αυξήσεις των τιμών για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και εν τέλει, προκαλώντας έναν φαύλο κύκλο.
Η παραπάνω λίαν επικίνδυνη κατάσταση ωθεί τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ να λαμβάνουν μέτρα στήριξης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων για να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες προκλήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση, παράλληλα με τις προτάσεις που προωθεί εντός της ΕΕ, λαμβάνει στοχευμένα μέτρα για την ανακούφιση της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της κρίσης.
Σε ότι αφορά στην ελάφρυνση των αγροτών έχει προχωρήσει σε μέτρα ύψους 200 εκατ. ευρώ, με κυριότερα εξ αυτών τη γενναία επιδότηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, τη μερική επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και την ενίσχυση των κτηνοτρόφων για την προμήθεια ζωοτροφών.
Βεβαίως, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του αναγνώρισε, τα μέτρα αυτά μπορεί να ανακουφίζουν εν μέρει, αλλά δεν αρκούν για την κάλυψη του συνόλου της ζημίας που προκαλεί η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας. Η χώρα, όμως, μετά την περιπέτεια της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης, που λίγο έλλειψε να μας οδηγήσει εκτός ΕΕ, οφείλει να είναι προσεκτική. Γι΄ αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτοστατεί, μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, στην πίεση για τη λήψη μέτρων σε επίπεδο Βρυξελών, ώστε να ξεκλειδώσουν νέες δυνατότητες για παρεμβάσεις.
Ο πόλεμος φαίνεται ότι σπρώχνει την Ευρώπη με ταχύτερα βήματα στην συγκρότηση ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Μακάρι να οδηγήσει και σε πιο συνεκτική ενεργειακή πολιτική, αλλά και γενναιότερη στήριξη του πρωτογενούς τομέα για τη διασφάλιση της αυτάρκειας σε ποιοτικά τρόφιμα στη γηραιά μας ήπειρο.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Το άρθρο του Μάξιμου Χαρακόπουλου δημοσιεύθηκε στις 23.03.22 στο ένθετο “Αγροτικός Τύπος” της εφημερίδας “Ελεύθερος Τύπος”

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Γιατί αναβίωσαν τα μπλόκα;

political

MAXIMOS NEW

Γιατί αναβίωσαν τα μπλόκα;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

«Μόνο ακρίδες δεν είχαμε μέχρι τώρα...». Με αυτά τα λόγια μου περιέγραψε αγρότης τις «πληγές του Φαραώ» που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα τελευταία χρόνια. Μαζί με την πανδημία του κορονοϊού, ενέσκηψαν η διεθνής έκρηξη των τιμών της ενέργειας, αλλά και πρωτόγνωρης έντασης φυσικές καταστροφές και ζημιές στην πρωτογενή παραγωγή.
Ειδικά η ενεργειακή κρίση, που έχει βάλει ολόκληρο τον πλανήτη στην «πρίζα», επηρέασε καταλυτικά την, έτσι κι αλλιώς ευαίσθητη στις κάθε φύσεως αναταράξεις, αγροτική παραγωγή.
Υπ’ αυτό το πρίσμα οφείλουμε να αναγνώσουμε και τα αίτια που πυροδοτούν τις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις. Βεβαίως, στο παρελθόν οι επαναλαμβανόμενες ετησίως κινητοποιήσεις έδιναν αφορμή να χαρακτηρισθούν… εθιμικές, ωστόσο, δύσκολα μπορεί κανείς σήμερα να πει ότι οι διαμαρτυρίες των αγροτών στερούνται βάσης.
Κύριο αίτημα των φετινών κινητοποιήσεων είναι το κόστος παραγωγής, οι τιμές στο ρεύμα, τα λιπάσματα, τις ζωοτροφές, το πετρέλαιο, που έχουν «κτυπήσει κόκκινο» και δυστυχώς οι προβλέψεις για τη χρονιά που διανύουμε δεν είναι ευοίωνες. Το βάρος από την αλματώδη άνοδο των τιμών σε βασικούς συντελεστές παραγωγής είναι ασήκωτο. Αναμφίβολα, η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή που διαφάνηκαν οι συνέπειες από τη δυσλειτουργία της αγοράς λόγω της πανδημίας, στήριξε τον πρωτογενή τομέα. Κατέβαλε «κορονοενισχύσεις» σε όσους είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης.
Η ένταση, όμως, στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα εκτόξευσε τις τιμές του φυσικού αερίου, γεγονός που είχε αλυσιδωτές αυξήσεις στην ενέργεια και το κόστος παραγωγής. Η κυβέρνηση έσπευσε να αμβλύνει τις οικονομικές συνέπειες με την επιδότηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, τη μείωση του ΦΠΑ στα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, αλλά και τη μερική επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης πετρελαίου για αγροτική χρήση, ύψους 50 εκ. ευρώ, στους νέους και συνεταιρισμένους αγρότες.
Κοντά στα παραπάνω, είχαμε το 2021τεράστιες ζημιές από παγετό στη φυτική παραγωγή, ενώ στη Θεσσαλία το 2020 βιώσαμε και τον καταστροφικό «Ιανό», που συνέβαλαν στην συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος. Για τις πρωτόγνωρης έκτασης ζημιές ο ΕΛΓΑ μπόρεσε να δώσει αποζημιώσεις, χάρις στην καταβολή από την κυβέρνηση της οφειλόμενης, εδώ και χρόνια, κρατικής εισφοράς στον προϋπολογισμό του Οργανισμού. Αλλά, όπως λένε οι αγρότες «απ’ τη ζημιά δεν βγαίνει κέρδος!».
Στη δύσκολη αυτή συγκυρία το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι η εύκολη δημαγωγία, στην οποία για ακόμη μια φορά ενέδωσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατά την επίσκεψή του στη Λάρισα. Οι αγρότες, όμως, και οι κτηνοτρόφοι δεν είναι λωτοφάγοι. Όλοι θυμούνται τους «άθλιους άθλους» του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωτογενή τομέα, μεταξύ των οποίων, την κατάργηση του «αγροτικού πετρελαίου» και την επιβολή φόρου στο κρασί! Στην «εποχή των ισχνών αγελάδων» που διέρχεται η πρωτογενής παραγωγή, χρέος μας είναι να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για την στήριξη αγροτών και κτηνοτρόφων, που κρατούν ζωντανή την ελληνική περιφέρεια.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Political της 24.2.2022

politikal

 

 

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: “Εθιμικές αγροτικές κινητοποιήσεις ή…”

kathimerini

MAXIMOS NEW

Εθιμικές αγροτικές κινητοποιήσεις ή…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

«Τι θέλουν πάλι οι αγρότες» με ρωτούν διάφοροι, λόγω του «προτέρου εντίμου βίου» μου στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Το ερώτημα κατά κανόνα διατυπώνεται με ύφος απαξίας, καθώς θεωρούν ότι τα «μπλόκα της αγροτιάς», οι αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν ετήσιο εθιμικό χαρακτήρα.
Η αλήθεια είναι ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών, που οδήγησαν σε αποκλεισμούς εθνικών οδών, κάθε χρόνο -με ελάχιστες εξαιρέσεις- επαναλαμβάνονται, ανεξαρτήτως αν η χρονιά είναι καλή ή όχι. Η συμμετοχή, βεβαίως, κάθε φορά των παρατεταγμένων τρακτέρ στους δρόμους είναι και το θερμόμετρο του «πυρετού»των προβλημάτων των αγροτών. Στη διετία της πανδημίας,λόγω των περιοριστικών μέτρων, και να ήθελαν οι αγρότες να διαμαρτυρηθούν αυτό δεν ήταν επιτρεπτό.
Τα «μπλόκα» προέκυψαν σε χρονιές με δυσκολίες στο αγροτικό εισόδημα, με αυξημένο κόστος παραγωγής και χαμηλές τιμές προϊόντων. Τότε ήταν που τα «μπλόκα» έγραψαν ιστορία με τη μαζική συμμετοχή των αγροτών, με χιλιάδες τρακτέρ στα Τέμπη και τον «κόμβο της Βιοκαρπέτ», με τους απεσταλμένους δημοσιογράφους των Αθηνών να ανακαλύπτουν τη νυχτερινή ζωή του κάμπου στο «Φάληρο» και το «Ρίο». Όσο μαζικότερη η συμμετοχή, τόσο πιο πιθανή η ικανοποίηση αιτημάτων -κάποτε και χωρίς την προγενέστερη συνεννόηση με την ΕΕ, με αποτέλεσμα τον καταλογισμό προστίμων. Το «πακέτο Χατζηγάκη»,με τους τότε επιπόλαιουςχειρισμούς κυβέρνησης καιαντιπολίτευσης, ακόμη μας ταλαιπωρεί. «Αμαρτωλή ιστορία» για την οποία κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος. Ούτε αυτοί που άτσαλα στήριξαν τους αγρότες, ούτε όσοι για κομματικούς λόγους «κάρφωσαν» τη χώρα στην ΕΕ, κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση ότι δίνει ενισχύσεις, ενώ στην πλειοψηφία τους επρόκειτο για αποζημιώσεις πουδόθηκαν άγαρμπα, βιαστικά και οριζόντια χωρίς εξατομικευμένες εκτιμήσεις ζημιών.
Μετά το… κάζο με το «πακέτο Χατζηγάκη» και το κράτος έγινε πιο προσεκτικό στις παροχές. Άλλωστε και να ήθελε «το ταμείο ήταν μείον» στη δεκαετία της χρεοκοπίας που επήλθε το 2010 με την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θυμάμαι στη διάρκεια της υπουργικής μου θητείας την προσπάθεια να εξευρεθούν τα 30 εκατομμύρια που είχαν περικοπείαπό την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης πετρελαίου για αγροτική χρήση,λόγω των μνημονιακών πολιτικών.Μετά από διαβουλεύσεις στο Μαξίμου –εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων- με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, τα χρήματα βρέθηκαν από το επίδομα θέρμανσης που δεν είχε απορροφηθεί. Έτσι, δόθηκε όλη η επιστροφή του φόρου στους αγρότες, με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να μιλά για… ψίχουλα. Οι ίδιοι, που όταν έγιναν κυβέρνηση, κατήργησαν το αγροτικό πετρέλαιο! Σήμερα, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε ένα πρώτο βήμα,επιστρέφοντας 50 εκ. ευρώ σε νέους αγρότες και συνεταιρισμένους -από τα 160 εκ. ευρώ που δίνονταν στο σύνολο των αγροτών.
Πράγματι, στο παρελθόν υπήρχαν χρονιές που δεν δικαιολογούνταν οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι φετινές, όμως, με το κόστος ενέργειας -αγροτικό ρεύμα και πετρέλαιο- αλλά και τις τιμές των λιπασμάτων στα ύψη, έχουν, αν μη τι άλλο, βάση. Γι’ αυτό και κάνουν λάθος ανάλυση όσοι θεωρούν ότι οι διαμαρτυρίες των αγροτών έχουν κομματικό χρώμα. Τα προβλήματα είναι αυτά που τους βγάζουν στους δρόμους.Μακάρι να είναι βήμα αποκλιμάκωσης της έντασης και επίλυσης προβλημάτων η προαναγγελθείσα συνάντηση εκπρόσωπων των αγροτών με κυβερνητικό κλιμάκιο. Οψόμεθα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

Το άρθρο του Μάξιμου Χαρακόπουλου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” της Τρίτης 22.02.22

ΑΡΘΡΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στο protothema: “Τείχη” διπλωματικά αλλά και στρατιωτικά!

protothema logo orange

MAXIMOS NEW

“Τείχη” διπλωματικά αλλά και στρατιωτικά!

Του δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η σημερινή συζήτηση στην Ολομέλειας της Βουλής του νομοσχεδίου “για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκιση της χώρας” διεξάγεται υπό το βάρος των νεφών ενός νέου πολέμου εντός της ευρωπαϊκής ηπείρου, στην κοντινή μας Ουκρανία, με τον πολυάριθμο ελληνικό πληθυσμό, ακριβώς, στην περιοχή της αντιπαράθεσης. Ενός πολέμου, που όπως είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο. Ελπίζουμε τελικά να επικρατήσει η λογική και να επέλθει ο απαιτούμενος συμβιβασμός βάσει και των υπαρχουσών συμφωνιών.
Είναι προφανείς νομίζω οι λόγοι που η Ελλάδα επιθυμεί την καταλλαγή και την ειρηνική διευθέτηση των διαφωνιών και αντιθέσεων. Ένας από αυτούς είναι και η διαρκής απειλή μας από την Τουρκία. Το κλίμα της αναταραχής στην ευρύτερη γειτονιά ρίχνει νερό στον μύλο του τουρκικού αναθεωρητισμού. Δυστυχώς, η Άγκυρα έχει εισέλθει εδώ και καιρό σε μια επικίνδυνη ατραπό, αυτή της αμφισβήτησης του διεθνούς δικαίου και της ανάδειξης της βίας και της απειλής της βίας ως καθοριστικά στοιχεία άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Ακολουθώντας ένα μείγμα νεοοθωμανικών και εθνικιστικών σχεδιασμών, θεωρεί ότι μπορεί να επιβληθεί παντί τρόπω.
Διαπιστώνουμε, μάλιστα, ότι, ακόμη και τώρα, που οι συγκυρίες ανάγκασαν στην υπερφίαλη τουρκική ηγεσία να βάλει μπόλικο νερό στο κρασί των αντιπαραθέσεων με σειρά κρατών που έχει προστριβές, η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να παραμένουν μονίμως στο στόχαστρο της ρητορικής της. Πρόσφατο δείγμα, η επίσημη αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Μπορεί, βεβαίως, η απάντηση να ήταν ξεκάθαρη από την Κομισιόν, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και βεβαίως το ελληνικό Υπεξ, όμως δεν πρέπει να καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις των γειτόνων μας. Πράγματι, υπάρχουν και εσωτερικά αίτια πίσω από την τεχνητή όξυνση που επιδιώκουν. Όμως, δυστυχώς, η εχθρική κατά της Ελλάδος στάση δεν περιορίζεται στην πλευρά του κυβερνώντος κόμματος του προέδρου Ερτογάν. Εκπορεύεται και από δυνάμεις της κεμαλικής αντιπολίτευσης. Οφείλουμε, λοιπόν, να αποδεχθούμε ότι η Άγκυρα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να κλιμακώσει τις διεκδικήσεις της. Και γι αυτό να είμαστε βέβαιοι ότι θα συνεχίσει την τακτική της.
Απέναντι σε αυτήν την επιθετική πολιτική, η Ελλάδα αντιτάσσει τα δικά της απόρθητα τείχη. Τείχη διπλωματικά και τείχη στρατιωτικά. Και τα οικοδομεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη με σχέδιο, με επιμονή και με αποφασιστικότητα. Με την σθεναρή στάση που επέδειξαν στρατός και σώματα ασφαλείας στον Έβρο το 2020. Με τις εν συνεχεία αποτελεσματικές κινήσεις του στόλου μας στο Αιγαίο. Με τις συμφωνίες στρατηγικής συμμαχίας με Γαλλία, ΗΠΑ, Εμιράτα, Αίγυπτο, Ισραήλ. Και τέλος, με ένα δυναμικό πρόγραμμα εξοπλιστικής αναβάθμισης και των τριών όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέρος του οποίου υπερψηφίζεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.
Μιλούμε για τις, τελευταίας τεχνολογίας, φρεγάτες Bellara, που θα κατοχυρώσουν την υπεροπλία μας στο Αιγαίο για πολλά χρόνια. Για 6 ακόμη RAFALE, ώστε να συμπληρωθεί μια μοίρα, κάνοντας απόρθητο τον εναέριο χώρο μας. Και 44 τορπίλες για τα υπερ-εξελιγμένα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού. Κι όλα αυτά έρχονται σε συνέχεια των συμφωνιών για τα RAFALE, για τη δημιουργία του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορίας στην Καλαμάτα, για την υποστήριξη των Mirage 2000 - 5.
Δυστυχώς, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το καθήκον προς την ενίσχυση της άμυνας δεν το φροντίσαμε όπως έπρεπε. Υπήρξε και η οικονομική κρίση, που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Την ίδια ώρα στην Τουρκία είχαν επιδοθεί σε μια πρωτοφανή εξοπλιστική κούρσα, αλλά και ενίσχυση της αμυντικής τους βιομηχανίας με αποτέλεσμα τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη να επηρεάζουν την έκβαση του πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και να είναι περιζήτητα από την Αιθιοπία μέχρι την Ουκρανία και την Πολωνία. Αντιθέτως, εμείς, όλα αυτά τα χρόνια δεν προμηθευτήκαμε ούτε καν τις σύγχρονες τορπίλες για τα υποβρύχιά μας.
Είναι, λοιπόν, ευχάριστο το ότι έχει αρχίσει να παίρνει εμπρός και η αμυντική μας βιομηχανία. Είμαστε βεβαίως πολύ μακριά από τον επιθυμητό στόχο. Ελπίζουμε, όμως, ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν. Και ιδιαίτερα με την υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας. Και ότι οι συμφωνίες για τις κορβέτες θα τονώσουν τον άλλοτε ακμάζοντα ναυπηγικό τομέα της πατρίδας μας.
Αν όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει τουρκική απειλή, αν όλοι επιθυμούμε να δούμε μια Ελλάδα ισχυρή και ανεξάρτητη, με λόγο που να μετράει σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, τότε είναι αυτονόητη η υπερψήφιση των συμφωνιών. Αυτές τις ώρες, που διαπιστώνουμε πόσο ρευστή είναι η κατάσταση παγκοσμίως, που αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως τίποτε δεν είναι δεδομένο, δεν νοείται υπό οποιαδήποτε πρόφαση να υπάρξουν νέα όχι για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Και να μην αναζητά σαθρές δικαιολογίες, αποποιούμενη τις ευθύνες της, για να ικανοποιήσει και την πτέρυγα των δήθεν “αντιμιλιταριστών”.
Η ιστορία -και ιδιαίτερα η ελληνική- έχει επανειλημμένως δείξει ότι το ισχυρότερο όπλο ενός λαού απέναντι σε κάθε εξωτερική επιβολή είναι η εθνική ενότητα. Και αυτήν οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο protothema.gr στις 15.02.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Το 2022 επετειακό έτος αυτογνωσίας - Αναστοχασμός για τα πριν και μετά της Μικρασιατικής Καταστροφής

ΠΑΡΟΝ

MAXIMOS NEW

Το 2022 επετειακό έτος αυτογνωσίας

Αναστοχασμός για τα πριν και μετά της Μικρασιατικής Καταστροφής

Του δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου

Τα έφερε έτσι η μοίρα που η επέτειος της αναγέννησης του έθνους ακολουθείται από την επέτειο μιας μεγάλης εθνικής τραγωδίας. Όπως, λοιπόν, πέρυσι εορτάσαμε -έστω εντός των δεδομένων συνθηκών της πανδημίας- τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, που σήμανε την απαρχή της διαδικασίας συγκρότησης του ελεύθερου ελληνικού κράτους, φέτος 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οφείλουμε να οργανώσουμε αντίστοιχες εκδηλώσεις μνήμης και προβληματισμού. Πρόκειται για δύο γεγονότα σταθμούς στη σύγχρονη ιστορία μας. Το ένα συνιστά το ξεκίνημα της υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας το άλλο σηματοδοτεί το τέλος της.
Καλούμαστε, λοιπόν, να συνεχίσουμε την προσπάθεια αναστοχασμού του σύγχρονου βίου μας, να επανεξετάσουμε τις επιτυχίες και τα λάθη του παρελθόντος, να γνωρίσουμε και πάλι τον εθνικό μας εαυτό, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, κι έτσι να πορευτούμε απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος.
Γι’ αυτό πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία και να συζητήσουμε τα πριν και τα μετά της καταστροφής, να ξεδιπλωθεί ένας γόνιμος διάλογος και, πρωτίστως, οι νέοι μας να γίνουν κοινωνοί της ιστορίας μας. Την άποψη αυτή υποστήριξα και με σχετική Επίκαιρη Ερώτηση προς την υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη.
Η πρότασή μου είναι οι σχετικές εκδηλώσεις να κινηθούν σε τρεις παράλληλους άξονες:
Ο πρώτος, ασφαλώς, έχει να κάνει με τα ίδια τα γεγονότα της περιόδου αυτής, δίδοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο πλαίσιο εντός του οποίου εκτελείται και κορυφώνεται η επιχείρηση της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής, δηλαδή Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου, Αρμενίων και Ασσυρίων. Σχέδιο που στόχευε στη δημιουργία ενός ομοιογενούς θρησκευτικά κράτους, υποχείριο στις βλέψεις επιρροής ξένων δυνάμεων στην Εγγύς και Μέση Ανατολή και στις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές. Η ανάδειξη αυτής της κρίσιμης παραμέτρου δεν συνιστά μόνο αποτύπωση της ιστορικής αλήθειας, αλλά αποτελεί και την ορθότερη απάντηση σε όσους, σήμερα, από την γείτονα χώρα όχι μόνο διαστρεβλώνουν το παρελθόν, αλλά επιδιώκουν να βαδίσουν στα μονοπάτια του επικίνδυνου αναθεωρητισμού και του ανιστόρητου νεοοθωμανισμού.
Ο δεύτερος άξονας πρέπει να στοχεύει στην παρουσίαση της τρισχιλιετούς ιστορίας του μικρασιατικού ελληνισμού, που αποτέλεσε έναν διαρκή φάρο πνευματικής ζωής. Από την εποχή του Ομήρου, του Θαλή, του Ηράκλειτου και του Ηροδότου, στην εποχή που ρίζωσε, από τον 1ο κιόλας αιώνα, ο Χριστιανισμός, όπως μαρτυρούν οι 7 Εκκλησίες της Αποκάλυψης του Ιωάννου. Κι από την περίοδο του Βυζαντίου, όπου η Μικρασία αποτέλεσε για μια χιλιετία την καρδιά της Αυτοκρατορίας, τροφοδοτώντας την με τους Πατέρες της Εκκλησίας, με αυτοκράτορες και πατριάρχες και με σοφούς επιστήμονες, όπως οι Ανθέμιος και Ισίδωρος που δημιούργησαν τον απαράμιλλου κάλλους Ναό της Αγίας Σοφίας, μέχρι τους χρόνους μετάτην Άλωση της Πόλης που, παρά τους μαζικούς εξισλαμισμούς, ήκμασαν τα γράμματα και οι τέχνες, με απόγειο τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. Όλον αυτόν τον ανεκτίμητο πλούτο και την προσφορά των Μικρασιατών Ελλήνων είναι χρέος μας να τον κάνουμε γνωστό στον μέσο πολίτη.
Τέλος, ως τρίτος άξονας, αξίζει να αναδειχθεί το έπος της αποκατάστασης των προσφύγων, η εγκατάσταση του τεράστιου, για τα ελληνικά δεδομένα, προσφυγικού πληθυσμού στην Ελλάδα και η προσπάθειά του να οικοδομήσει μια νέα ζωή. Πρόκειται για ιστορικό άθλο για μια φτωχή χώρα, όπως ήταν η πατρίδα μας, και οφείλουμε να τον θέσουμε στις σωστές του διαστάσεις, καταδεικνύοντας και τη μεγάλη προσφορά των προσφύγων σε κάθε τομέα της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής των τελευταίων 100 ετών.
Ελπίζω ότι η ελληνική πολιτεία θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και το 2022 θα είναι, όπως και το 2021, μια εξίσου συναρπαστική χρονιά για την ιστορική μας αυτογνωσία.

Ο δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ στις 06.02.22

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: "Αρκεί η κάθαρση;"

ΝΕΑ logo

MAXIMOS NEW

Αρκεί η κάθαρση;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στην κοινωνία μας. Δεν εξηγείται διαφορετικά η συχνότητα των ειδήσεων που αφορούν γυναικοκτονίες, βιασμούς -ακόμη και παιδιών-, ενδοοικογενειακή βία, σκοτεινά κυκλώματα μαστροπείας, σεξουαλικές παρενοχλήσεις με κατάχρηση εξουσίας.
Οι ειδήσεις για εγκληματικές πράξεις με θύματα, συνήθως, γυναίκες κάθε ηλικίας, και θύτες συζύγους, συντρόφους, νυν και πρώην, «φίλους» και μη, καταδεικνύουν ότι η βία στις σχέσεις όχι μόνον ζει και βασιλεύει, αλλά επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο. Ίσως κάποιος πει ότι αυτά συνέβαιναν πάντοτε. Δεν είμαι βέβαιος, τουλάχιστον, όσον αφορά τις γυναικοκτονίες, αλλά και εν γένει τις δολοφονίες. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ένας φόνος αποτελούσε μέγα γεγονός, που απασχολούσε τον ημερήσιο τύπο για εβδομάδες. Βεβαίως, η ενδοοικογενειακή βία υπήρχε και, δυστυχώς, πολλές φορές βασιζόταν σε παρωχημένα στερεότυπα της δήθεν ανωτερότητας του ανδρός, που έκανε ό,τι του «κάπνιζε» σπίτι του. Από τότε, όμως, υποτίθεται έχουμε διανύσει πολλά βήματα προς την κατάκτηση της ισότητας των δύο φύλων και τη χειραφέτηση της γυναίκας. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδεικνύεται διαφορετική…
Το ίδιο συμβαίνει με τους βιασμούς και την εν γένει σεξουαλική εκμετάλλευση, ακόμη και από πρόσωπα υπεράνω υποψίας από τον χώρο της εκκλησίας ή της δικαιοσύνης. Αφθονούν τα καταγραφέντα περιστατικά του αστυνομικού ρεπορτάζ. Περιγραφές που προκαλούν ναυτία και λύπη για τα αθώα θύματα της διαστροφής, αλλά και δικαιολογημένη οργή για τους θύτες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι πρέπει να γίνει και να σταματήσει αυτό το κακό. Πρωτίστως, πρέπει να ανοίξουν τα στόματα, να βρουν το θάρρος να καταγγείλουν όσες και όσοι υπέστησαν τη βία, αλλά και την απειλή της βιαιοπραγίας και βέβαια τη σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση. Χωρίς καμία ντροπή και χωρίς κανέναν φόβο. Και η κοινωνία, όλοι μας ανεξαιρέτως, να σταθούμε δίπλα τους λόγω και έργω. Η κίνηση του #MeToo άνοιξε τον δρόμο. Πολλά από όσα μαθαίνουμε, τα μαθαίνουμε γιατί ήδη διαμορφώθηκε ένα ευνοϊκό κλίμα, που πρέπει, όμως, να διατηρηθεί και να μην διολισθήσει στον κιτρινισμό. Και βέβαια, να παραμείνει η αυστηροποίηση στη σχετική νομοθεσία. Ο πέλεκυς του νόμου να πέφτει βαρύς, χωρίς «εκπτώσεις» και ελαφρυντικά. Να ξέρει όποιος τολμήσει να «σηκώσει χέρι» και όποιος διαπράξει ή αποπειραθεί να διαπράξει βιασμό ότι θα βρεθεί πίσω από τα κάγκελα.
Όλα τα παραπάνω είναι μέτρα απαραίτητα αλλά, δυστυχώς, δεν φθάνουν. Η πραγματική αλλαγή της κοινωνίας θα γίνει όταν όλοι μάθουμε να σεβόμαστε κάθε συνάνθρωπό μας. Κι αυτό είναι ζήτημα καλλιέργειας ηθικών αρχών και ανάδειξης θετικών προτύπων. Κι αυτό, μάλλον, το αμελήσαμε…

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 27.01.22.

Το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε

IMG 8332

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Στο μεταίχμιο προκλήσεων και ανταγωνισμών…

naftemporiki

MAXIMOS NEW

Στο μεταίχμιο προκλήσεων και ανταγωνισμών…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Δυστυχώς, το 2022 δεν εισήλθε με τους καλύτερους οιωνούς για την παγκόσμια κοινότητα. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη δοκιμασία της πανδημίας που επιμένει ακόμη, παρά το ότι έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από την έναρξή της και παρά τους μαζικούς εμβολιασμούς που έχουν πραγματοποιηθεί. Δικαιολογημένη ανησυχία προκαλεί και η οξύτητα των νέων διεθνών ανταγωνισμών, η πιθανότητα στρατιωτικής αντιπαράθεσης από πυρηνικές δυνάμεις, η τεταμένη έως χαοτική κατάσταση που επικρατεί σε πολλές χώρες, η ενεργειακή κρίση, η κλιματική αλλαγή και η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού.
Η χώρα μας επηρεάζεται άμεσα από όλους τους παραπάνω παράγοντες. Η γεωγραφική και η εν γενεί γεωστρατηγική της θέση είναι τέτοια -στα σύνορα τριών ηπείρων, στην αιχμή των Βαλκανίων, στο σύνορο συνάντησης του Χριστιανισμού με το Ισλάμ, στην είσοδο της Ευρώπης, στην έξοδο στις θερμές θάλασσες- που βρίσκεται κυριολεκτικά στο μεταίχμιο των κάθε λογής ανταγωνισμών.
Το σημαντικότερο, όμως, για εμάς είναι ότι απέναντί μας έχουμε μια ολοένα και πιο επιθετική και αναθεωρητική Τουρκία, που εκμεταλλεύεται τη διεθνή ρευστότητα, αλλά και την απουσία βούλησης εκ μέρους συμμαχικών μας κρατών να επιβάλουν σοβαρές κυρώσεις για τις παρανομίες που διαπράττει. Γι’ αυτό και η ίδια πολιτική, της Γαλάζιας Πατρίδας, του νεοοθωμανισμού και του παντουρκισμού, θα συνεχιστεί και το 2022, αλλά, το πιθανότερο είναι, και μετά τον Ερντογάν. Η παρουσία τουρκικού στρατού στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν, και βεβαίως την Κύπρο -όπου τινάζει στον αέρα την όποια πιθανότητα βιώσιμης λύσης- δείχνει τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας.
Η Ελλάδα καλείται, επομένως, σε αυτό το σύνθετο και ασταθές διεθνές περιβάλλον να λάβει όλες εκεινες τις αποφάσεις που όχι μόνον θα ακυρώσουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν, αλλά θα ενισχύσουν την θέση της.
Αναμφίβολα, το προηγούμενο διάστημα έχει ξεκινήσει να υψώνεται ένα διπλωματικό, αμυντικό και ιδεολογικό τείχος αποτροπής. Η χώρα έχει κερδίσει επαξίως τη θέση της ως σύνορο της Ευρώπης, μετά τα γεγονότα του Έβρου το 2020 και την αποτελεσματική φύλαξη των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων. Επίσης, έχει καταστεί βασικός πυλώνας της ευρωπαϊκής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο, μετά την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και τις συμμαχίες με τις χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου. Ακόμη, έχει αναβαθμίσει κατακόρυφα τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα βελτίωσε και αυτές με άλλους παγκόσμιους πόλους, όπως την Ρωσία, την Κίνα αλλά και την Ινδία.
Ο δρόμος, ήδη έχει ανοίξει, όμως, χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να φθάσουμε στον επιδιωκόμενο σκοπό, καθώς επίσης σταθερό εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, σε αυτήν την συγκυρία, θα ήταν η πολιτική αστάθεια, όπως, άλλωστε, έχει αποδειχθεί και ιστορικά.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

 Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην “Ναυτεμπορική” της 24η Ιανουαρίου 2022.

Read more...