Τι κρύβει το κρεσέντο Ερντογάν;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το νέο ανθελληνικό κρεσέντο του Ερντογάν ξεπερνά κάθε προηγούμενο, και, δικαίως, πρέπει να μας ανησυχεί για το τι μέλλει γενέσθαι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το ερχόμενο διάστημα. Ασφαλώς, η τουρκική επιθετικότητα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Συνιστά μια σχεδόν…κανονικότητα, με μικρά διαλλείματα ύφεσης. Ιδιαίτερα, από τότε που ο ισλαμιστής ηγέτης της γείτονος αποφάσισε να αναγάγει σε εθνικό δόγμα τον νεοοθωμανισμό.
Αυτή την φορά, ωστόσο, έχουμε κάποια νέα ποιοτικά στοιχεία που αξίζει να τα επισημάνουμε:
Το πρώτο είναι ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται σε μια περίοδο που εξελίσσεται ένας άγριος πόλεμος στην ευρύτερη γειτονιά μας. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι το μείζον πλανητικό πρόβλημα αυτή την στιγμή. Και σε αυτόν τον πόλεμο, οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν λάβει θέση στήριξης του Κιέβου. Η Τουρκία, όμως, έχει τον δικό της «χαβά». Πέρα από την άρνηση συμμετοχής στις αντιρωσικές κυρώσεις και το βέτο της εισόδου της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, δημιουργεί συνθήκες αναταραχής στο Αιγαίο και ταυτόχρονα διασπά το νοτιοανατολικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για πρακτική υπονομευτική στη δυτική συμμαχία, που θα πρέπει να τύχει επιτέλους της κατάλληλης απάντησης από τους αρμόδιους θεσμικούς παράγοντες της Συμμαχίας.
Δεύτερον, η τουρκική συμπεριφορά παραπέμπει ευθέως στην αναθεωρητική ρητορική της Μόσχας, για την αλλαγή των συνόρων και την «διόρθωση» της ιστορίας, με στρατιωτικά μέσα. Δηλαδή, η λογική Ερντογάν είναι ότι αφού «άνοιξε το παιχνίδι», που μέχρι τώρα βασιζόταν στο διεθνές δίκαιο και στο απαραβίαστο των συνόρων, να μπει κι αυτός μέσα στην αναμπουμπούλα, κι ό,τι κερδίσει.
Τρίτον, είναι ο πρωτοφανής εθνικιστικός παροξυσμός στην Τουρκία. Όλα τα κόμματα -πλην του HDP, ισλαμιστές και κεμαλικοί, έχουν επιδοθεί σε μια πλειοδοσία ανθελληνικών συνθημάτων και πολεμικών κραυγών. Από κοντά και τα τουρκικά ΜΜΕ που αφιονίζουν μια κοινωνία που ταλανίζεται από τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την κατάρρευση της τουρκικής λίρας.
Τέταρτον,είναι η αμφισβήτηση της ελληνικότητας και μεγάλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, από τη Ρόδο μέχρι τη Λέσβο και τη Χίο, που δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν από τόσο επίσημα χείλη.
Ασφαλώς, οι επικείμενες εκλογές, η δημοσκοπική πτώση του Ερντογάν και η οικονομική κρίση ρίχνουν νερό στον μύλο της όξυνσης του τουρκικού εθνικισμού. Όπως κομβικό ρόλο διαδραματίζουν η ραγδαία αναβάθμιση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων -που οδηγεί στην υπέρ της Ελλάδος αλλαγή ισορροπιών στο Αιγαίο- και οι ισχυρές συμμαχίες της Αθήνας.
Χωρίς αμφιβολία, οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Κι αυτό που χρειαζόμαστε είναι εθνική ενότητα, πολιτική σταθερότητα, επίδειξη αποφασιστικότητας σε συνδυασμό με συνετή ψυχραιμία. Ο χρόνος, εφόσον συνεχίσουμε το μονοπάτι που επιλέξαμε, θα λειτουργήσει υπέρ μας.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο MyPortal στις 18.06.22

Έχει μέλλον το ευρωπαϊκό πείραμα;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Στις 6 Ιουνίου συμπληρώθηκαν 78 χρόνια από την περίφημη απόβαση της Νορμανδίας. Στόχος της επιχείρησης ήταν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου, που θα ανακούφιζε το ανατολικό μέτωπο στη Ρωσία, και θα λειτουργούσε σαν τανάλια ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, ώστε σταδιακά να τις εξαναγκάσει σε οπισθοχώρηση και τελικά σε συντριβή. Όπως και συνέβη. Εκείνες τις μαύρες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τα εκατομμύρια των νεκρών, τις καταστροφές πόλεων και χωριών, τα απάνθρωπα εγκλήματα των ναζιστικών και φασιστικών ορδών, το Ολοκαύτωμα κατά των Εβραίων σε πλήρη εξέλιξη, ο ελεύθερος κόσμος έβλεπε να ανατέλλει το φως της ελπίδας. Η συνεργασία όλων των συμμαχικών δυνάμεων με στόχο την εξόντωση του ναζιστικού ολοκληρωτισμού δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για έναν μεταπολεμικό κόσμο ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας. Ιδιαίτερα για την καθημαγμένη Ευρώπη, η οποία είχε στο μεγαλύτερο τμήμα της μεταβληθεί σε ερείπια, ήταν έντονη η επιθυμία για την οικοδόμηση μιας νέας ενότητας, που θα άφηνε πίσω της τους διχασμούς του παρελθόντος.
Σύντομα, ωστόσο, όλες αυτές οι προσδοκίες αποδείχθηκαν πολύ ωραίες για να βγουν αληθινές. Στον ευρωπαϊκό χώρο υψώθηκε ένα σιδηρούν παραπέτασμα, κατά τον ορισμό του Τσώρτσιλ, λόγω της δημιουργίας ενός εκτενούς σοσιαλιστικού μπλοκ χωρών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Στα δυτικά, ωστόσο, της γηραιάς ηπείρου, η ελπίδα μιας ισχυρής, ευημερούσας και ανεξάρτητης Ευρώπης, οδήγησε στην δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, που θα εξελισσόταν αργότερα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και τέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο πλαίσιο αυτού του θεσμού έδρασαν σπουδαίοι ευρωπαϊστές, όπως ο στρατηγός Ντε Γκωλ, ο καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ντε Γκάσπερι, ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. ΄Όραμα όλων αυτών των σπουδαίων πολιτικών ανδρών ήταν η ανάδυση μιας ενιαίας Ευρώπης, ισχυρού πόλου στο διεθνές σύστημα.
Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, και κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου, θεωρήσαμε ότι η ημέρα μιας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια -ή κι ως το Βλαδιβοστόκ- δεν ήταν μακριά. Δυστυχώς, όμως, και πάλι οι υπολογισμοί βγήκαν λανθασμένοι. Και σήμερα φθάσαμε στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον σφοδρό πόλεμο που διεξάγεται για πάνω από 100 ημέρες στην πολύπαθη αυτή χώρα. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ένα συγκλονισμό στους Ευρωπαίους, αλλά τροφοδότησε και σοβαρά διλήμματα. Η αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας, η καταδίκη κάθε αναθεωρητισμού, η ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και η δημιουργία, επιτέλους, μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας συνιστούν απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ενωμένη και χειραφετημένη Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Στα παραπάνω, όμως, πρέπει να συμπεριληφθεί και ένα ευρωπαϊκό όραμα για την επόμενη ημέρα, αντίστοιχο με αυτό του ντε Γκωλ, που θα κατορθώσει να υπερκεράσει τους εσωτερικούς διχασμούς, και δεν θα επιτρέψει την παρατεταμένη για δεκαετίες ύπαρξη νέων τειχών ή τον υποβιβασμό της Ευρώπης σε παραπληρωματικό πόλο του διεθνούς συστήματος. Το πώς θα γίνει αυτό, είναι κάτι που οφείλουν να το επεξεργαστούν από τώρα οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αν δεν οδηγήσει στην βίαιη ενηλικίωση της Ευρώπης και την ολοκλήρωση της, έως σήμερα, ατελούς Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα θέσει σε μη αναστρέψιμη παρακμιακή τροχιά το πιο φιλόδοξο πείραμα στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής 12.06.22

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το ταξίδι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ υπήρξε ένα success story για την Ελλάδα. Κι αυτό συνιστά μια αντικειμενική διαπίστωση, που δεν θα παραδεχθεί μόνο όποιος επιμένει σε αντιπολιτευτική μεμψιμοιρία. Η εικόνα των 535 μελών του Κογκρέσου να χειροκροτούν, επανειλημμένως, όρθιοι, τον Έλληνα πρωθυπουργό, αποτελεί από μόνη της ένα ιστορικό γεγονός. Η καθολική αποδοχή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, συνιστά κεφάλαιο για τη θέση της χώρας μας, και τον ρόλο της σε έναν ραγδαία και γεμάτο προκλήσεις μεταβαλλόμενο κόσμο.
Ο απολογισμός της ιστορικής αυτής επίσκεψης θα χρειαστεί χρόνος για να αποτιμηθεί σε βάθος, καθώς πολλά είναι αυτά που δεν λέγονται μπροστά στις κάμερες. Όμως, ήδη, μπορούμε να προβούμε σε κάποιες πρώτες διαπιστώσεις:
1) Η πατρίδα μας κατοχυρώνει εκ νέου, την αξία της στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό και κόσμο, ως αδιάσπαστο τμήμα του. Χωρίς καμία αμφιταλάντευση, συντάσσεται με τις δυνάμεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, οι αναφορές του πρωθυπουργού στις αρχές που πυροδότησαν την ελληνική επανάσταση, ο πυρήνας των οποίων ήταν ο ίδιος που χαρακτηρίζει και τις απαρχές της ίδρυσης των ΗΠΑ, καταδεικνύουν ότι η σημερινή συμπόρευση δεν είναι καιροσκοπική αλλά έκφραση μιας οργανικής σχέσης.
2) Η Ελλάδα εμφανίζεται στην παγκόσμια σκηνή ως χώρα με αυτοπεποίθηση, δυναμισμό και σίγουρο βηματισμό. Δείχνει ότι ξέρει τι θέλει, και ότι πιστεύει στις δυνάμεις της για να το πετύχει. Αναλογιζόμενοι την περιπέτεια που βιώσαμε την περασμένη δεκαετία, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του μηνύματος που εστάλη.
3) Το πρωθυπουργικό ταξίδι επισφραγίζει τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας ως βασικού βραχίονα του ΝΑΤΟ και ενεργειακού κέντρου για ολόκληρη την βαλκανική ενδοχώρα. Η περαιτέρω συνεργασία του σχήματος 3+1 -Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ- θα δημιουργήσει αναμφίβολα μια νέα κατάσταση συνολικά στην ανατολική Μεσόγειο.
4) Ο πρωθυπουργός κατόρθωσε με την ομιλία του και τις τοποθετήσεις του να αναδείξει ως κύριο στόχο των δυνάμεων της δημοκρατίας την ήττα του σύγχρονου αναθεωρητισμού, που προωθούν αυταρχικά καθεστώτα. Κι αυτό σημαίνει ότι η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, πρέπει να συνεπάγεται και καταδίκη του τουρκικού νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού, που απειλεί την ασφάλεια και τη διεθνή τάξη στην ανατολική Μεσόγειο. Άλλωστε, ο εκνευρισμός της Άγκυρας για τα όσα διημείφθησαν στην Ουάσιγκτον, και ο φόβος της για την αλλαγή των ισορροπιών, δεν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί.
5) Οι Αμερικανοί νομοθέτες μετά την ενθουσιώδη επικρότηση των θέσεων του πρωθυπουργού θα έχουν μια πιο ξεκάθαρη ματιά όταν θα εξετάζουν τα ζητήματα που άπτονται της τουρκικής πολιτικής και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, όπως για παράδειγμα την πώληση ή την αναβάθμιση των F-16.
6) Η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί αεροσκάφη 5ης γενιάς F-35, τα οποία σε συνδυασμό με τα Rafale και τα αναβαθμισμένα F-16, θα δώσουν στην Πολεμική μας Αεροπορία σαφή υπεροχή στον αέρα του Αιγαίου έναντι της Τουρκίας.
7) Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πλήρως το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού, αναφερόμενος στην ανάγκη εφαρμογής των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που θεωρούν παράνομες τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής στο νησί, και, βεβαίως, κόβουν κάθε συζήτηση για την αναγνώριση δύο κρατών.
8) Η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ανοίγει τον δρόμο σε περισσότερες αμερικανικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, κάτι που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη και την επίτευξη των εθνικών μας στόχων.
9) Η θετική εικόνα της Ελλάδας ενισχύει περαιτέρω την πολυάριθμη ελληνική ομογένεια στην Αμερική, όπως και το φιλελληνικό λόμπι, που δίνουν διαρκείς μάχες για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η παρουσία του πρωθυπουργού στην εκδήλωση της ομογένειας και τα θερμά λόγια ευγνωμοσύνης που της επεφύλαξε κατά την παρέμβασή του.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα, σε μια τόσο βεβαρημένη παγκόσμια ατμόσφαιρα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και τις σοβαρές συνέπειες που αυτός επιφέρει στη διεθνή τάξη και στην οικονομία, διαθέτει σταθερή πυξίδα και προσανατολισμό για την επόμενη ημέρα. Γι αυτό και οι Έλληνες όπου γης ένιωσαν περηφάνια για την αναγνώριση που έτυχε ο πρωθυπουργός, ως εκφραστής του οικουμενικού ελληνισμού.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Real.gr στις 22.05.22

Η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η Νέα Δημοκρατία, λίγο πριν τη συμπλήρωση τριών χρόνων διακυβέρνησης, οδεύει προς την πραγματοποίηση του 14ου συνεδρίου της. Η προσυνεδριακή διαδικασία, μπορεί να ήταν σύντομη, ωστόσο επιβεβαίωσε τον δυναμισμό της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης 48 χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κι αυτό το φαινόμενο είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Πόσοι είναι οι κομματικοί σχηματισμοί που άντεξαν στον χρόνο, που δεν απέμειναν απολιθώματα ενός σφριγηλού παρελθόντος, και κυρίως που συνεχίζουν να αποτελούν βασικό πόλο εξουσίας και πολιτικής σταθερότητας.
Μόνο αν αναλογιστούμε τα «χίλια μύρια κύματα» που πέρασε η χώρα, τις τόσες δοκιμασίες, ιδίως στο πρόσφατο παρελθόν, την τρομερή αμφισβήτηση των θεσμών από την κοινωνία λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του επιτεύγματος. Πού οφείλεται αυτό; Κυρίως στην ύπαρξη ενός ισχυρού μείγματος στη φύση της παράταξης, που κατορθώνει να συνδυάζει γόνιμα τις παραδοσιακές αξίες με την ικανότητα αλλαγής και προσαρμογής στις συνθήκες. Έτσι, χωρίς να κόβουμε τις ρίζες μας που κρατούν το δέντρο όρθιο, απλώνουμε τα κλαδιά προς νέες κατευθύνσεις. Προς τα εκεί που επιτάσσουν οι καιροί, το εθνικό συμφέρον, το καλό όλων των Ελλήνων πολιτών. Αυτός ο συνδυασμός δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αποδεκτός, καθώς στη χώρα μας για δεκαετίες ο μεγάλος αντίπαλος ήταν ο λαϊκισμός και η εύκολη δημαγωγία. Πάντοτε τα «παχιά λόγια» από ποικίλες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούσαν να παρασύρουν τον ψηφοφόρο, να του τάξουν ανώγεια και κατώγια, με αποτελέσματα ενίοτε καταστροφικά. Όπως αυτά που ζήσαμε στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ωστόσο, η ΝΔ δεν υπέκυψε στις σειρήνες αυτής της στρεβλής πολιτικής του εκμαυλισμού. Στάθηκε σταθερά στην πλευρά του ορθολογισμού. Υποστήριξε με σθένος την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και την αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος. Κι αυτό επεδίωξε να κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της χώρας:
• Οικονομία, που να απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της οικονομίας, να προσελκύει επενδύσεις, να ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Με γοργό πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, καταργώντας όλα τα βαρίδια της γραφειοκρατίας.
• Εκπαίδευση, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικονομίας, και όχι να βγάζει πτυχιούχους ανέργους. Με αξιοκρατία και επιβράβευση της αριστείας, χωρίς ομάδες κρούσης εντός των πανεπιστημίων.
• Δικαιοσύνη, που να λειτουργεί με ταχύτητα, βοηθώντας έτσι όχι μόνον την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
• Πρωτογενής παραγωγή, που κερδίζει το στοίχημα της νέας εποχής επενδύοντας στην εξωστρέφεια, την παραγωγή πιστοποιημένων ποιητικών προϊόντων και την προσέλκυση νέων αγροτών.
Όλα αυτά υλοποιούνται με σχέδιο και αποφασιστικότητα, παρά τις μάχες οπισθοφυλακής των δυνάμεων της συντήρησης και της αδράνειας. Ήδη, πολλά από αυτά πραγματοποιήθηκαν στα τρία χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Η εκπληκτική ψηφιακή μεταρρύθμιση, η μείωση της γραφειοκρατίας, η μείωση της φορολογίας, το νέο επενδυτικό περιβάλλον, η έλευση παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών στην Ελλάδα, η αντιστροφή του ρεύματος του Brain drain.
Κι όλα αυτά παρά τις απίστευτες αντιξοότητες, που έπεσαν επάνω μας ως «πληγές του Φαραώ». Κατ΄ αρχάς, ήταν η έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, ξεκινώντας από τον υβριδικό πόλεμο στον Έβρο. Και ταυτόχρονα, η πανδημία του κορονοϊού που δοκίμασε τις αντοχές του συστήματος υγείας και της ίδιας της οικονομίας. Για να καταλήξουμε σήμερα στον πόλεμο της Ουκρανίας, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια ειρήνη, και την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων.
Όλες αυτές τις προκλήσεις η κυβέρνηση της ΝΔ τις αντιμετώπισε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ώστε το «καράβι» να μείνει στην πορεία του με τους λιγότερους κλυδωνισμούς:
• Εγκαινίασε ένα ρωμαλέο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών και σύναψε ισχυρές διεθνείς συμμαχίες.
• Ενίσχυσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με προσλήψεις προσωπικού και νέες ΜΕΘ και στήριξε εργαζόμενους και επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη περίοδο των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία.
• Λαμβάνει μέτρα ενίσχυσης των καταναλωτών του ρεύματος και ανοίγει τη βεντάλια της λήψης και της παραγωγής ενέργειας.
Σε αυτή την κομβική στιγμή της παγκόσμιας αναταραχής, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας και να μην εκπέσει εκ νέου σε κατάσταση πολιτικού αποπροσανατολισμού και εσωστρέφειας.
Κι αυτό πιστεύω ότι θα αναδείξει και το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, καταδεικνύοντας τις επιλογές που θα έχουν την ώρα της κάλπης οι πολίτες ενώπιόν τους: «πρόοδος ή συντήρηση», «σταθερότητα ή σύγχυση», «Νέα Δημοκρατία ή λαϊκισμός».

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.