Στη… Δραπετσώνα της Θεσσαλίας
Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Έναν χρόνο μετά τον Daniel δεν έχει νόημα να περιγράψει κανείς την ένταση του κυκλώνα για να δικαιολογήσει το εύρος της πρωτοφανούς καταστροφής. Οι απόκοσμες εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου και οι «πληγές» που ακόμη παραμένουν ανοιχτές είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της πρωτόγνωρης μανίας της φύσης.
Η αλήθεια είναι ότι του Daniel προηγήθηκε, τον Σεπτέμβριο του 2020, ο μεσογειακός κυκλώνας Ιανός. Τότε ειπώθηκε ότι τέτοιοι κυκλώνες εμφανίζονται μια φορά κάθε εκατό χρόνια. Κι όμως, 3 χρόνια αργότερα είχαμε τον Daniel και τότε ειπώθηκε πως τέτοιο ακραίο καιρικό φαινόμενο εμφανίζεται κάθε χίλια χρόνια. Και λίγες μέρες μετά είχαμε τον Elias…
Μπορούσε να περιοριστεί η καταστροφή; Έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν μετά τον Ιανό; Καθαρίστηκαν, όπως έπρεπε, ποτάμια και ρέματα ή παραμελήθηκαν γιατί τέτοια έργα δεν «πουλάνε», δεν προσφέρονται για εγκαίνια και κορδέλες! Αυτά ήταν μερικά από τα εύλογα ερωτήματα των αγανακτισμένων πλημμυροπαθών τις πρώτες ώρες της οργής.
Και ακολούθως, η αγωνία ήταν για την επόμενη μέρα, πρώτα για όσους ξεσπιτώθηκαν, τα σπίτια και τα μηχανήματά τους πνίγηκαν στις λάσπες, οι περιουσίες τους καταστράφηκαν, τα μαντριά τους γκρεμίστηκαν, τα ζώα τους χάθηκαν, τα χωράφια τους έγιναν ένα με την λίμνη Κάρλα ή γέμισαν φερτά υλικά. Και μετά για τις υποδομές που διαλύθηκαν, τις γέφυρες που κατέρρευσαν, τους δρόμους που έμοιαζαν με βομβαρδισμένο τοπίο, τα σχολεία και κέντρα υγείας που καταστράφηκαν. Και φυσικά όλοι ανέμεναν τάχιστα αποζημιώσεις για την χαμένη παραγωγή και σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του κάμπου, την αντιπλημμυρική θωράκιση και ταυτόχρονα την αντιμετώπιση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας.
Στα ερωτήματα αυτά κάθε Θεσσαλός έχει τη δίκη του απάντηση, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο ικανοποιημένος από τα ανακλαστικά του κράτους ή τις συμπεριφορές αξιωματούχων -κάποιοι εξ αυτών είναι αλήθεια ότι υπόσχονταν και δεσμεύονταν για προγράμματα και χρονοδιαγράμματα που δεν τηρήθηκαν και ίσως γι’ αυτό και αποπέμφθηκαν. Οι αγρότες είναι σκληραγωγημένοι και προτιμούν αλήθειες, ακόμη κι αν δεν τους ικανοποιούν πλήρως, αντί για μεγάλα λόγια και κούφιες υποσχέσεις που ξεφουσκώνουν με την… αυγή! Όλοι, παρά τον πόνο τους, δείχνουν κατανόηση όταν νιώσουν πραγματική ενσυναίσθηση. Τέτοιες ώρες, η διαφάνεια -από τις αναθέσεις των έργων μέχρι την καταβολή αποζημιώσεων και ενισχύσεων- είναι εκ των ων ουκ άνευ! Αν υπάρξει η αίσθηση ότι κάποιοι έλαβαν αποζημιώσεις που δεν δικαιούνται, σε βάρος άλλων που αδικήθηκαν, τότε έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου…
Παρά το μέγεθος της καταστροφής, η πολιτεία -που μέχρι πρότινος δεν διέθετε καν υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας- έδειξε, αμέσως μετά την πλημμύρα, γρήγορα ανακλαστικά.
Το ερώτημα που τώρα πλανάται, παραφράζοντας το γνωστό τραγούδι, είναι αν έχουμε ζωή στη… Δραπετσώνα της Θεσσαλίας ή είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε πλημμύρες τον χειμώνα και ξηρασίες το καλοκαίρι, σε έναν κάμπο που η ερημοποίηση προβάλλει εδώ και χρόνια ως απειλή!
Η παρουσία του πρωθυπουργού στην επέτειο του ενός χρόνου από τον Daniel, και η παρουσίαση στο δημαρχείο Κιλελέρ του σχεδίου ανάταξης που εκπόνησε η γνωστή ολλανδική εταιρεία, πιστεύω ότι είναι η καλύτερη απάντηση. Ξέρω, ο καχύποπτος αναγνώστης αυτών των γραμμών, που έχει καεί στον χυλό και φυσάει και το γιαούρτι, θα αναρωτηθεί αν τα σχέδια αυτά θα υλοποιηθούν ή θα έχουν την τύχη του… Αχελώου, που έτσι κι αλλιώς πλανιόταν ως ο ελέφαντας στο δωμάτιο, στην αποπνικτική αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Κιλελέρ.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024